Tytuł tej broszury mógłby całkiem dobrze brzmieć “Źli Polacy” w przeciwstawieniu do często używanego wyrażenia “Dobrzy Niemcy”. Wybrałem jednak obecny tytuł, bo wydaje mi się on bardziej właściwy.
Broszura ta jest dłuższym artykułem dziennikarskim. Zadaniem każdej broszury jest popularne ujęcie pewnego aktualnego zagadnienia lub nieco szersze omówienie jakiegoś zdarzenia, które pozostaje jeszcze świeżo w pamięci czytelników. Taki właśnie charakter ma i niniejsza broszura. Zawiera ona szereg faktów, dawniejszych i nowszych, znanych i nieznanych, które zaprzeczają twierdzeniu, że wojna i jej konsekwencje wyleczyły polskich antysemitów z rasowej nienawiści do Żydów.
Uważam tendencję ukrywania prawdy o antysemityźmie wogóle, a polskim w szczególności, za błędną i niecelową. Rację ma publicysta protestancki, redaktor czasopisma “The Protestant”, Kenneth Lesslie, gdy zarzuca Amerykańskiemu Komitetowi Żydowskiemu, że jego taktyka ukrywania faktów, dotyczących antysemityzmu i wykroczeń antysemickich jest fałszywa. Twierdzi on — zupełnie słusznie, — że tajenie faktów i układanie się (bargain) z antysemitami, a tem samem utrudnianie zwalczania antysemityzmu i tępienie go w zarodku, może spowodować, że “Żydzi w miejsce Osi uważani będą po wojnie za naszych wrogów”.
Fałsz, obłudę i nieszczerość w stosunkach między ludźmi różnej narodowości, wyznania czy koloru może zastąpić prawda, szczerość i wzajemny szacunek tylko wówczas, gdy przykrej rzeczywistości nie zataimy, a ją zwalczać będziemy wszystkimi legalnymi środkami.
Celem tej broszury jest odchylić nieco zasłonę i pokazać bodaj kontury przykrej rzeczywistości.
New York — w maju 1944.
