Strona:Ada sceny i charaktery z życia powszedniego. T. 1.pdf/118

Ta strona została uwierzytelniona.

Umysł czy podleciał wysoko czy nie, ale rozwijał skrzydła.... W szafce ten wybór leżał bez porządku, w książkach sterczały zakładki, inne leżały rozłożone, jakby je kiedyś znowu wziąć miała i czytać daléj od tego miejsca na którém opuściła ją cierpliwość i usposobienie się zmieniło.... W istocie, ktoby był uważnie wpatrzył się w téj szafy wnętrze — możeby tego umysłu chciwego, niezaspokojonego, spragnionego choć część tajemnicy pochwycił....
Na szafie z książkami piękne starożytne popiersie Sokratesa, uśmiechało się łagodnym sceptycyzmem — zdając się mówić: Nosce te ipsum, to jest.... Wiedz, że nic nie wiesz....
Naprzeciw szafy, w największym światła blasku, w przepysznych weneckich ramach starych rzeźbionych, wisiał portret wyobrażający kobietę w średnim wieku, piękną, smutnie uśmiechnioną, z twarzą zbolałą, z oczyma wypłakanemi.... Typ to był arystokratyczny, wątły, delikatny, pieszczony.... któremu w cieplarni jak kwiatkowi pielęgnowanemu mogło być znośnie — na świecie zwiędnąć on musiał.... Los téj kobiety czytał się w jéj twarzy.... Było to dziecię, które jastrzębie szpony losu chwyciły, zakrwawiły i zgniotły.... Na czole marzenie szczęścia, w oczach pragnienie kochania, w całéj postawie widoma chęć podobania się i zasłużenia na pieszczoty....