Strona:Ada sceny i charaktery z życia powszedniego. T. 1.pdf/191

 — A! dzięki Bogu, nie — rzekł major. Przyznam ci się, że tak ex promptu i bez mojéj wiadomości nie życzyłbym sobie ożenienia — choć — pono czas.
 — I bardzo! zawołał Erdziwiłł, — wiesz przysłowie — bratku?
 — Któżby go nie znał! ale przysłowia są często tylko świadectwem przesądów.... odezwał się major. — Jednemu służy to, drugiemu co innego.
 — A cóżby waszemu Robertowi służyć mogło — wcześnie czy późno? spytał sędzia....
 Major ruszył ramionami, nie chciał się tak od razu wydać z myślą.
 — Jakże wy sądzicie?
 — A jużby czas — słowo daję, bratku. Późne ożenienia to często — tarde venientibus ossa. Nie ożenił się człek za młodu, potém chwyta co z brzegu.... aby sam nie został....
 — Nie byłbym przeciwko temu....
 — To go ożenimy! jak po maśle pójdzie — zawołał sędzia — a może już co napatrzył?
 — Sądzę, że nie, nie kryłby się przedemną... Nie bardzo jest kochliwy....
 — A! to źle! to źle! z miną niby zafrasowaną odparł gospodarz. Młody człowiek musi się wykochać porządnie nim się ożeni, jak mu się kochania zostanie dużo.... gotów się bałamucić post.... a z tém — licho!