Strona:Ada sceny i charaktery z życia powszedniego. T. 1.pdf/228

nieszczęśliwą, nieopatrzną wstrzymać nad brzegiem téj przepaści.
 Panna Hortensya siadła do listów z twarzą niezwykłemi rumieńcami zapaloną.... Ćwiartkę po ćwiartce odrzucała zapisane, rozgorączkowując się coraz bardziéj, i pisaniem spotęgowując w sobie uczucie niebezpieczeństwa.... Pod temi wrażeniami wylęgłe listy były coraz głośniéj bijące na trwogę.... Rodzina zagrożona infamią, majątek rozszarpaniem — nieszczęśliwa Ada przyszłością najczarniejszą.... Robert odmalowany został w kolorach najstraszniejszych, jako nieokrzesany parobczak, który nic oprócz jakiéjś tam gminnéj świeżości i młodości nie miał za sobą, który zaledwie czytać i pisać umiał.... Dodatki, insynuacye, dwuznaczniki, domysły barwy dodawały obrazowi.... Dorozumiewała się panna Hortensya intrygi.... oskarżała Adę o namiętność niemal wstydliwą.... Przesady było więcéj niż prawdy — szło o utrzymanie pożądanego effektu, i korrespondentka wolała za wiele zrobić niż za mało.... Dobrze już było późno, gdy pisać skończyła. Czoło jéj pałało, ręce drżały ze znużenia, ostatnia ćwiartka padła na stos papieru zapisanego, gdy z za drzwi usłyszała głos Ady....
 — Zobaczyłam światło w oknie — chciałam się dowiedzieć o twoją głowę.... Ada weszła spokojna, uśmiechnięta. Hortensya stała przerażona....