(tj. długie e), w źródłach połab. drên, drehn, z czego Schleicher zrobił: tren! Co do 2. por. kasz. drzón, czes. stržeń, drzeń, pol. drzeń, rdzeń, łuż. drjen.
drzysta = niechluj; drzystac, drzestac = mieć rozwolnienie; drzyszcz = osoba mająca rozwolnienie. Por. nsł. drista, driska, czes. dřistati, dřizga, pol. dryzdać, dryzdaczka, błrus. drystać, lit. tristi, łot. dirzt.
dub, dambe = dąb, dęby. Por. stsł. dąbŭ, połab. dumb; w Poznańskim dumb, Dambno; łuż. dub, czes. dub.
duchwac, duchfac = spodziewać się, ufać. Por. stsł. upŭvati, czes. oufati, doufati, pol. ufać, dufać (do-upwać), zuchwały; duchwałość (Prace filol. III, 247), połab. opam. — Por. niem. hoffen.
dudk = dudek. Por. czes. dud, pol. dudek, lit. dudutis.
dura = dziura, np. zatkni dure (Mancikal). Por. stsł. dira, połab. dara, pol. dziura.
duwa = gołąb. Por, niem. duw, duwe, duwke. Fr.
dwierze = drzwi; dwierznia = wrota, dwierzeje = wrota. Por. stsł. dwĭrĭ, nsł. dweri, czes. dweře, pol. dźwierze, oddźwierny i pol. wierzeja, wierzaja, młr. wereja = połowa wrót, wrota.
dwigac = dźwigać, Por. stsł. dwigati. czes, dvihati, połab. dwejgnónt = dźwignąć.
dwojak, dwojók, dwojoki = dwojáki (dwa garnuszki złączone), w których ludziom w pole jadło się nosi. Por. stsł. dwa, pol. dwa, dwoje, podwójny.
dworczák = właściciel majątku dworskiego, folwarcznik, dziedzic, dworznik = zarządca folwarku, włódarz; dwórznica = rola blisko dworu pańskiego. Por. stsł. dworŭ, nsł. pol. dwor; dworzanin, lit. dwaras, dwaranis.
dyc = dąć. Por. nsł. diti, czes. douti, łuż duć.
dychtych = dobrze, mocno. Por. niem. tüchtig, dyjal. düchtich.
dyfla = drewniak. Por. niem. pantoffel, pol. pantofel.
dzało = len przyrządzony do przędzenia. Por. stsł. dêti, pol. dziać, dzianica = tkanina.
dzarna = darń, darnina; zob. darna.
dze = gdzie. Por. stsł. kŭde, pol. gdzie, lud. dzie.
