Po śmierci carowej Katarzyny, Paweł I, wszelkie zapewnił łaski dla Zubowa, faworyta zmarłej, nawet kosztowny darował mu palac, ale całą jego kancelarię zapieczętować rozkazał; tę gdy zrewidowano, znaleziono w niej układ tego bezczelnego człeka, aby Paweł I i żonę jego, Aleksandra syna i żonę tegoż, oraz Konstantego syna zabić, a żonę Konstantego na tron wsadzić. Car pobudzony do uczynienia z nim sprawiedliwości, rozkazał obedrzeć z orderów, munduru i całego majątku, i gdzie się zapodział niewiadomo. Tenże monarcha przykładnie ukarał Tutolmina, generała i gubernatora wielu województw, za czynione różne exerbitancye [1] w kraju polskim, zaskarżając niewinnie obywateli, sekwestrując onych dobra i przez swe upoważnienie z łatwością otrzymując od zarowej dziedzictwa, a co najwięcej, że gdy jeszcze był sierżantem, należał do zabójstwa cara, którego swą ręką dodusił; degradowany, z munduru i orderów odarty i cały majątek jego skonfiskowany; podobno już przestał żyć,, pewności o nim nie ma, gdzie zachowany. I oto w ostatniej niegodziwości gatunek charakteru Moskalów zasmakował za panowania płci białogłowskiej, mając wolność wszelkie bezkarnie dopełniać występki.
Car Paweł Dońców czyli Kozaków uwolnił od służby wojskowej, których dzielność wsławiona za czasów Katarzyny I przez zdatność palić miasta, wsie rabować i tyrańsko zabijać ludzi, rozkazawszy onym w domach swych gospodarować, a zostawiwszy tylko dla posługi swojej przy należytej subordynacji 2000 koni.
Son regne a commerce, par des jours de clemencie,
Deja l’humanité renait sous sa puissance,
Il pense en citoyen, quoique il agise en roi,
La justice est son sceptre, et la bonté sa loi...
