Strona:Biblia Gdańska wyd.1840.pdf/1103

 27. I dał mu^[1] moc i sąd czynić; bo iest synem człowieczym.
 28. Nie dziwuycież się temu; boć przyidzie godzina, w którą wszyscy, co są w grobiech, usłyszą głos iego;
 29. I póydą ci, którzy dobrze czynili, na powstanie żywota; ale ci, którzy źle czynili, na powstanie sądu.
 30. Nie mogęć ia sam od siebie nic czynić; iako słyszę, tak sądzę, a sąd móy iest sprawiedliwy; bo nie szukam^[2] woli moiéy, ale woli tego, który mię posłał, oyca.
 31. Ieźliżeć ia sam o sobie świadczę, świadectwo moie nie iest prawdziwe.^[3]
 32. Inszy iest, co o^[4] mnie świadczy, i wiem, że prawdziwe iest świadectwo, które wydawa o mnie.
 33. Wyście słali^[5] do Iana, a on dał świadectwo prawdzie.
 34. Ale ia nie od człowieka świadectwo biorę, ale to mówię, abyście wy byli zbawieni.
 35. Onci był świecą goraiącą i świecącą, a wyście się chcieli do czasu poradować w światłości iego.
 36. Ale ia mam świadectwo większe niż Ianowe; albowiem sprawy, które mi dał^[6] oyciec, abym ie wykonał, te same sprawy, które ia czynię, świadczą o mnie, iż mię oyciec posłał.
 37. A oyciec, który mię posłał, onże świadczył o^[7] mnie, któregoście wy głosu nigdy nie słyszeli, aniście osoby iego^[8] widzieli;
 38. I słowa iego nie macie w sobie mieszkaiącego; albowiem, którego on posłał, temu nie wierzycie.
 39. Badaycież^[9] się pism; boć się wam zda, że w nich żywot wieczny macie, a one są, które świadectwo wydawaią o mnie.
 40. A^[10] wżdy do mnie przyiść nie chcecie, abyście żywot mieli.
 41. Chwały od ludzi nie przyimuię.
 42. Alem was poznał, że miłości Bożéy nie macie w sobie.
 43. Iam przyszedł w imieniu oyca mego, a nie przyimuiecie mię; ieźliżby przyszedł inny w imieniu swoiém, onego przyimiecie.
 44. Iakoż wy możecie wierzyć, chwałę^[11] iedni od drugich przyimuiąc, ponieważ chwały, która iest od samego Boga, nie szukacie?
 V. 45. Nie mniemaycie, abym ia was miał oskarzać przed oycem; iestci, który skarzy na was, Moyżesz, w którym wy nadzieię macie.
 46. Bo gdybyście wierzyli Moyżeszowi, wierzylibyście i mnie; gdyż on o^[12] mnie pisał.
 47. Ale ponieważ pismom iego nie wierzycie, i iakoż słowom moim uwierzycie? br>

ROZDZIAŁ VI.

 I. Pan pięciorgiem chleba i dwiema rybkami nakarmił 5000 ludzi 1 — 14. II. uchodził przed królestwem 15. 16. III. do uczniów iadących po morzu 17. 18. IV. po wodach przyszedł 19 — 25. V. o prawdziwym i nieginącym 26 — 34. VI. chlebie żywota mówił 35 — 51. VII. o co Żydowie szemrali 52 — 59. VIII. wiele z uczniów 60 — 65. IX. odstało od Pana 66 — 68. X. lecz Apostołowie wyznali go bydź synem Boga żywiącego 69 — 71.

Potym odszedł Iezus za morze Galileyskie, które iest Tyberyadskie;
 2. I szedł za nim lud wielki, iż widzieli cuda iego, które czynił nad chorymi.
 3. I wszedł Iezus na górę i siedział tam z uczniami swoimi;
 4. A była blisko wielkanoc, święto^[13] Żydowskie.
 5. Tedy podniosłszy^[14] Iezus oczu i uyrzawszy, iż wielki lud idzie do niego, rzekł do Filipa: Zkąd kupimy chleba, aby ci iedli?
 6. (Ale to mówił, kusząc go; bo on wiedział, co miał czynić.)
 7. Odpowiedział mu Filip:^[15] Za dwieście groszy chleba nie dosyć im będzie, choćby każdy z nich mało co wziął.
 8. Rzekł mu ieden z uczniów iego, Andrzey, brat Symona Piotra:

 9. Iest tu iedno pacholę, co ma pięcioro chleba ięczmiennego i

1. Dan. 12, 2. Matt. 25, 34. 1 Tess. 4, 16.
2. Ian. 6, 38.
3. Ian. 8, 14.
4. Izai. 42, 1. Matt. 3, 17.
5. Ian. 1, 19.
6. Ian. 10, 25.
7. Matt. 3, 17. Matt. 17, 5.
8. 2 Moy. 33, 20. 1 Tym. 6, 16.
9. Izai. 34, 16. Dzie. 17, 11.
10. Ian. 6, 37.
11. Ian. 12, 43.
12. 1 Moy. 3, 15. r. 12, 3. r. 18, 18. r. 49, 10. 5 Moy. 18, 15.
13. 2 Moy. 12, 18. 3 Moy. 23, 5. 5 Moy. 16, 16.
14. Matt. 14, 15. Mark. 6, 34.
15. Mark. 6, 37.