Strona:Biblia Gdańska wyd.1840.pdf/1118

zapieie kur, aż się mnie po trzykroć zaprzesz.

ROZDZIAŁ XIV.

 I. Pan cieszył rozmaicie ucznie swoie 1. II. a Bostwo swoie i pożytek śmierci pokazawszy 2 — 15. III. pocieszyciela 16. IV. Ducha prawdy im obiecał 17 — 22. V. Potym napomniawszy, aby go i słowo iego ludzie miłowali 23 — 25. VI. i urząd Ducha świętego opisawszy, pokóy swóy im darował 26 — 31.

Niechay się nie trwoży serce wasze; wierzycie w Boga, i w mię wierzycie.
 II. 2. W domu oyca mego wiele^[1] iest mieszkania; a ieźli nie, wżdybymci wam powiedział.
 3. Idę, abym wam zgotował mieysce; a gdy odeydę i zgotuię wam mieysce, przyidę zasię i wezmę was do siebie, żebyście, gdziem ia iest, i^[2] wy byli.
 4. A dokąd ia idę, wiecie i drogę wiecie.
 5. Rzekł mu Tomasz: Panie! nie wiemy, dokąd idziesz, a iakoż możemy drogę wiedzieć?
 6. Rzekł mu Iezus: Iamci iest^[3] ta droga, i^[4] prawda, i^[5] żywot; żaden nie przychodzi^[6] do oyca, tylko przez mię.
 7. Gdybyście mnie znali, i oyca byście téż mego znali; i iuż go teraz znacie i widzieliście go.
 8. Rzekł mu Filip: Panie! ukaż nam oyca, a dosyć nam na tém.
 9. Rzekł im Iezus: Przez tak długi czas iestem z wami, a nie poznałeś mię? Filipie! kto^[7] mnie widzi, widzi i oyca mego; iakoż ty mówisz: Ukaż nam oyca?
 10. Nie wierzysz, iżem ia^[8] w oycu a oyciec we mnie? Słowa, które ia^[9] do was mówię, nie od samego siebie mówię, lecz oyciec, który we mnie mieszka, on^[10] czyni sprawy.
 11. Wierzcie mi, żem ia w oycu, a oyciec we mnie; wżdy przynaymniéy dla samych spraw wierzcie mi.
 12. Zaprawdę, zaprawdę powiadam wam: Kto^[11] wierzy w mię, sprawy, które ia czynię, i on czynić będzie, i większe nad te czynić będzie; bo ia odchodzę do oyca mego.
 13. A o cokolwiek prosić będziecie w imieniu moiém, to uczynię, aby był uwielbiony oyciec w synu.^[12]
 14. Ieźli o co będziecie prosić w imieniu moiém, ia uczynię.]
 15. Ieźli mię miłuiecie,^[13] przykazanie moie zachowaycie.
 III. 16. A ia prosić będę oyca, a innego pocieszyciela da wam, aby z wami mieszkał na wieki,
 IV. 17. Onego Ducha prawdy, którego świat przyiąć nie może; bo go nie widzi, ani go zna; lecz wy go znacie, gdyż u was mieszka i w was będzie.
 18. Nie zostawię^[14] was siérotami, przyidę do was.
 19. Ieszcze maluczko, a świat mię iuż więcéy nie ogląda; lecz wy mię oglądacie; bo ia żywię, i wy żyć będziecie.
 20. W on dzień wy poznacie, żem ia iest w oycu moim, a wy we mnie, i ia w was.
 21. Kto ma przykazania moie i zachowywa ie, ten iest, który mię miłuie; a kto mię miłuie, będzie go téż miłował oyciec móy; i ia go miłować będę, i obiawię mu siebie samego.
 22. Powiedział mu Iudas, nie on Iszkaryot: Panie! cóż iest, że się nam obiawić masz a nie światu?
 V. 23. Odpowiedział Iezus, i rzekł mu: Ieźli mię kto miłuie, słowa moie zachowywać będzie; i oyciec móy umiłuie go, i do niego przyidziemy a mieszkanie u niego uczynimy.
 24. Kto mię nie miłuie, słów moich nie zachowywa; a słowo, które słyszycie, nie iest^[15] moie, ale onego, który mię posłał, oyca.

 25. Tomci wam powiedział, u was mieszkaiąc.

1. 2 Kor. 5, 1. etc. Żyd. 11, 10.
2. Ian. 12, 26. r. 17, 24.
3. Żyd. 9, 8.
4. 1 Piotr. 2, 22.
5. Ian. 1, 4.
6. Ian. 6, 44.
7. Ian. 12, 45.
8. Ian. 10, 30.
9. Ian. 7, 16.
10. Ian. 5, 17.
11. Matt. 21, 22. Łuk. 17, 6.
12. Ier. 29, 12. Matt. 7, 7. Mark. 11, 24. Łuk. 11, 9. Ian. 15, 7. Iak. 1, 6. 1 Ian. 3, 22. r. 5, 14.
13. Ian. 15, 10.
14. Matt. 28, 20.
15. Ian. 7, 16. r. 8, 28. r. 12, 49. r. 16, 13.