Wikiźródła

Strona:Biblia Gdańska wyd.1840.pdf/1119

Ta strona została przepisana.

 VI. 26. Lecz, pocieszyciel on, Duch święty, którego pośle oyciec w imieniu moiém, onci was nauczy wszystkiego, i przypomni wam wszystko, comkolwiek wam powiedział.[1]
 27. Pokóy[2] zostawuię wam, pokóy on móy dawam wam; nie iako dawa świat, ia wam dawam; niechże się nie trwoży serce wasze, ani się lęka.
 28. Słyszeliście, żem ia wam powiedział: Odchodzę, i zaś przyidę do was. Gdybyście mię miłowali, wżdybyście się radowali, żem rzekł: Idę do oyca; bo[3] oyciec móy większy iest niż ia.
 29. I terazem wam[4] powiedział, przed tém niż się to stanie, żebyście, gdy się to stanie, uwierzyli.
 30. Iuż daléy z wami wiele mówić nie będę; albowiem idzie Książę świata tego, a we mnie nic niema;
 31. Ale iżby poznał świat, że miłuię oyca, a iako mi rozkazał oyciec, tak[5] czynię. Wstańcież, póydźmy ztąd.]

ROZDZIAŁ XV.
 I. Pan iest winną macicą 1 — 4. II. w którą wiern iego będąc wszczepieni, maią owoc przynosić 5 — 11. III. tenże miłość zobopólną zalecił 12 — 17. IV. a do cierpliwości w uciskach 18. 18. V. swoim przykładem upominał 20 — 27.

Iam iest ona winna[6] macica prawdziwa, a oyciec móy iestci winiarzem.
 2. Każdą latorośl, która we mnie owocu nieprzynosi, odcina, a każdą, która przynosi owoc, oczyścia, aby obfitszy owoc przynosiła.
 3. Iuż wy iesteście[7] czystymi, dla słów, którem do was mówił.
 4. Mieszkaycież we mnie, a ia w was; iako latorośl nie może przynosić owocu sama z siebie, ieźli nie będzie trwała w winnéy macicy, także ani wy, ieźli we mnie mieszkać nie będziecie.
 II. 5. Iam iest winna macica a wyście latorośle; kto mieszka we mnie, a ia w nim, ten przynosi wiele owocu; bo beze mnie nic uczynić nie możecie.
 6. Ieźliby kto nie mieszkał we mnie, precz wyrzucony będzie iako latorośl, i[8] uschnie; i zbiorą ie i na ogień[9] wyrzucą i zgoraią.
 7. Ieźli we mnie mieszkać będziecie i słowa moe w was mieszkać będą, czegobyściekolwiek[10] chcieli, proście, a stanie się wam.
 8. W tém będzie uwielbiony oyciec móy, kiedy obfity owoc przyniesiecie a będziecie moimi uczniami.
 9. Iako mię miłował oyciec, tak i ia umiłowałem was; trwaycież w miłości moiéy.
 10. Ieźli przykazania moie zachowacie, trwać będziecie w miłości moiéy, iakom i ia zachował przykazania oyca mego i trwam w miłości iego.
 11. Tomci wam powiedział, aby wesele moie w was trwało, a wesele wasze było zupełne.
 III. 12. Toć iest przykazanie moie, abyście[11] się społecznie miłowali, iakom i ia was umiłował.
 13. Większéy miłości nad tę żaden niema, iedno gdyby kto duszę swoię[12] położył za przyiacioły swoie.
 14. Wy iesteście[13] przyiaciele moi, ieźli czynić będziecie, cokolwiek ia wam przykazuię.
 15. Iuż was daléy nie będę zwał sługami; bo sługa nie wie, co czyni pan iego; leczem was nazwał przyiacioły, bo wszystko, comkolwiek słyszał od oyca mego, oznaymiłem wam.

 16. Nie wyście mnie obrali, alem ia was[14] obrał; i postanowiłem, abyście[15] wyszli i przynieśli owoc, a owocby wasz aby trwał, i o cokolwiekbyście prosili oyca w imieniu moiém, żeby wam dał.

  1. ↑ Ian. 15, 26. r. 16, 7.
  2. ↑ Filip. 4, 7.
  3. ↑ Ian. 10, 29.
  4. ↑ Ian. 11, 15. r. 13, 19. r. 16, 4.
  5. ↑ Ian. 10, 18.
  6. ↑ Matt. 15, 3.
  7. ↑ Ian. 13, 10.
  8. ↑ Matt. 3, 10. r. 7, 19.
  9. ↑ Ezech. 15, 4.
  10. ↑ Ian. 14, 3. r. 16, 23.
  11. ↑ Ian. 13, 34. Efez. 5, 2. 1 Tess. 4, 9. 1 Piotr. 4, 8. 1 Ian. 3, 11. r. 4, 21.
  12. ↑ Rzym. 5, 8.
  13. ↑ Matt. 12, 50.
  14. ↑ Efez. 1, 4
  15. ↑ Matt. 28, 19.
Źródło: „https://pl.wikisource.org/w/index.php?title=Strona:Biblia_Gdańska_wyd.1840.pdf/1119&oldid=2775547”