Strona:Biblia Gdańska wyd.1840.pdf/1136

Ta strona została przepisana.

i mocy, czynił cuda, i znamiona wielkie między ludem.
9. I powstali niektórzy z tych, którzy byli z bóżnicy, którą zowią Libertynów, i Cyreneyczyków, i Aleksandryanów, i tych, którzy byli z Cylicyi i z Azyi, gadaiąc z Szczepanem.
10. Lecz nie mogli odporu[1] dać mądrości i duchowi, który mówił.
IV. 11. Tedy naprawili męże, którzy powiedzieli: Wyśmy go słyszeli[2] mówiącego słowa bluźniercze przeciwko Moyżeszowi i przeciwko Bogu.
12. A tak wzruszyli lud i Starsze, i Nauczone w piśmie; a powstawszy, porwali go i przywiedli do Rady.
V. 13. I stawili fałszywe świadki, którzy rzekli: Ten człowiek nie przestawa mówić słów bluźnierskich przeciwko temu świętemu mieyscu i zakonowi.
14. Albowiemeśmy go słyszeli mówiącego: Iż ten Iezus Nazareński zburzy to mieysce i odmieni ustawy, które nam podał Moyżesz.
15. A patrząc nań pilnie oni wszyscy, którzy siedzieli w Radzie, widzieli oblicze iego iako oblicze Anielskie.

ROZDZIAŁ VII.
I. Szczepan w obronie swoiéy pokazuie, iż oycowie od Boga są wybrani 1 — 19. II. przed tém niż się Moyżesz narodził 20 — 43. III. i niż kościół stanął 44 — 46. IV. a iż powierzchne obrzędy na zwór niebieski sporządzone były 47 — 53. V. którego Żydowie, zgrzytaiąc nań zębami, ukamienowali 54 — 60.

Tedy rzekł naywyższy Kapłan: A także się ma ta rzecz?
2. A on rzekł: Mężowie Bracia i Oycowie słuchaycie! Bóg chwały ukazał się oycu naszemu Abrahamowi, gdy był w Mesopotamii, przed tém niż mieszkał[3] w Haranie.
3. I rzekł do niego: Wynidź z ziemi twoiéy i od twoiéy[4] rodziny, a idź do ziemi, którąć ukażę.
4. Tedy wszedłszy z ziemi Chaldeyskiéy, mieszkał w Haranie, a ztamtąd, gdy umarł oyciec iego, przeniósł go Bóg do ziemi téy, w któréy wy teraz mieszkacie.
5. I nie dał mu w niéy dziedzictwa i na stopę nogi, choć mu ią był[5] obiecał dać w dzierzawę, i nasieniu iego po nim, gdy ieszcze nie miał potomka.
6. I mówił mu tak Bóg: Nasienie twoie będzie[6] przychodniem w cudzéy ziemi, i zniewolą ie, i trapić ie będą przez cztéry sta[7] lat.
7. Ale ten naród,[8] któremu służyć będą, ia będę sądził, rzekł Bóg; a potym wynidą, i służyć mi będą na tém mieyscu.
8. I dał mu[9] przymierze obrzezki; i tak Abraham[10] spłodził Izaaka, i obrzezał go dnia ósmego, a Izaak[11] Iakóba, a Iakób dwunaści[12] Patryarchów.
9. A Patryarchowie nienawidząc[13] Iózefa, przedali go do Egiptu; ale Bóg był z nim.
10. I wyrwał go ze wszystkich iego uciśków a dał[14] mu łaskę i mądrość przed Faraonem, Królem Egipskim, który go postanowił Książęciem nad Egiptem i nad wszystkim domem swoim.
11. Potym przyszedł głód na wszystkę ziemię Egipską i Chananeyską, i ucisk wielki, i nie znaydowali żywności oycowie nasi.
12. A gdy usłyszał[15] Iakób, iż zboża były w Egipcie, posłał oyce nasze pierwszy raz.
13. A za wtórym razem poznany[16] iest Iózef od braci swych, i obiawiony iest Faraonowi naród Iózefów.
14. Tedy Iózef posławszy, przyzwał oyca swego Iakóba, wszystkę swoią rodzinę w siedmdziesiąt i piąci[17] duszach.
15. I zstąpił[18] Iakób do Egiptu, i tam[19] umarł on i oycowie nasi.

16. I przeniesieni są do[20] Sychem, i położeni w grobie, który był kupił

  1. Łuk. 21, 15.
  2. Matt. 26, 61. Mark. 14, 58.
  3. 1 Moy. 11, 31.
  4. 1 Moy. 12, 1.
  5. 1 Moy. 12, 7. r. 13, 15.
  6. 1 Moy. 15, 13.
  7. 2 Moy. 12, 40. Gal. 3, 17.
  8. 1 Moy. 15, 14.
  9. 1 Moy. 17, 10.
  10. 1 Moy. 21, 2.
  11. 1 Moy. 25, 26.
  12. 1 Moy. 29, 31. etc. r. 30, 5. r. 35, 22.
  13. 1 Moy. 37, 28. Ps. 105, 17.
  14. 1 Moy. 41, 38—41.
  15. 1 Moy. 42, 1. 2.
  16. 1 Moy. 45, 4.
  17. 1 Moy. 46, 27. 5 Moy. 10, 22.
  18. 1 Moy. 46, 2. 3.
  19. 1 Moy. 49, 33.
  20. 1 Moy. 23, 16. 17. r. 50, 13. 2 Moy. 13, 19. Ioz. 24, 32.