Strona:Biblia Gdańska wyd.1840.pdf/1172

Ta strona została przepisana.

6. Nie day tego Boże! Albowiem iakożby Bóg[1] sądził świat?
7. Bo ieźli prawda Boża przez moie kłamstwo obfitowała ku chwale iego, czemuż ieszcze i ia bywam sądzony iako grzesznik?
8. A nie raczéy tak mówimy: (iako nas szkaluią i iako niektórzy udawaią, żebyśmy mówili:) Będziemy czynić złe rzeczy, aby przyszły dobre? Których potępienie iest sprawiedliwe.
III. 9. Cóż tedy? Mamyż nad nie? Żadnym sposobem; gdyżeśmy przed tym dowiedli, iż Żydowie i[2] Grekowie, wszyscy są pod grzechem,
10. Iako napisano: Niemasz sprawiedliwego[3] ani iednego;
11. Niemasz rozumnego, i niemasz, ktoby szukał Boga.
12. Wszyscy się[4] odchylili, wespół się stali nieużytecznymi, niemasz ktoby czynił dobre, niemasz aż do iednego.
13. Grobem otworzonym[5] iest gardło ich, ięzykami swymi zdradzali, iad żmiie[6] pod wargami ich.
14. Których usta napełnione są[7] przeklinania i gorzkości;
15. Nogi ich prędkie są[8] ku wylewaniu krwi;
16. Skruszenie z biedą na drogach ich,
17. A drogi pokoiu nie poznali;
18. Niemasz[9] boiaźni Bożéy przed oczyma ich.
IV. 19. A wiemy, iż cokolwiek zakon mówi, tym, którzy są pod zakonem, mówi, aby wszelkie usta były zatulone, i aby wszystek świat podlegał karaniu Bożemu.
20. Przeto[10] z uczynków zakonu nie będzie usprawiedliwione żadne ciało przed oblicznością iego, gdyż przez[11] zakon iest poznanie grzechu.
21. Lecz teraz bez zakonu sprawiedliwość Boża obiawiona iest, maiąca świadectwo z zakonu i z Proroków;[12]
22. Sprawiedliwość, mówię, Boża przez wiarę Iezusa Chrystusa ku wszystkim i na wszystkie wierzące; boć różności niemasz.
23. Albowiem wszyscy zgrzeszyli, i nie dostawa im chwały Bożéy.
24. A bywaią usprawiedliwieni[13] darmo z łaski iego przez odkupienie, które się stało w Chrystusie Iezusie;
25. Którego Bóg wystawił ubłaganiem przez wiarę w krwi iego ku okazaniu sprawiedliwości swoiéy przez odpuszczenie przed tém popełnionych grzechów w cierpliwości Bożéy,
26. Ku okazaniu sprawiedliwości swoiéy w teraźnieyszym czasie, na to, aby on był sprawiedliwym i usprawiedliwiaiącym tego, który iest z wiary Iezusowéy.
27. Gdzież tedy iest chluba? Odrzucona iest. Przez któryś zakon? Czyli uczynków? Nie, ale przez zakon wiary.
V. 28. Przetoż mamy[14] za to, że człowiek bywa usprawiedliwiony wiarą bez uczynków zakonu.
29. Izali Bóg iest tylko Bogiem Żydów? izali téż nie Poganów? Zaiste i Poganów.
30. Ponieważ ieden[15] iest Bóg, który usprawiedliwi obrzezkę z wiary i nieobrzezkę przez wiarę.
31. To tedy zakon niszczymy przez wiarę? Nie day tego Boże! i owszem zakon stanowimy.

ROZDZIAŁ IV.
I. Co przed tém powiedział o wierze usprawiedliwiaiący, tego przykładem Abrahamowym 1. 2. II. i świadectwem pisma świętego potwierdza, i dziesięćkroć w tym rozdziale przyczytania wzmiankę czyni 3 — 25.

Cóż tedy, rzeczemy, znalazł Abraham, oyciec nasz,[16] według ciała?
2. Bo ieźli Abraham z uczynków iest usprawiedliwiony, ma się czém chlubić, ale nie u Boga.
II. 3. Albowiem cóż pismo mówi? Uwierzył Abraham[17] Bogu, i przyczytano mu to za sprawiedliwość.

4. A robiącemu zapłata nie bywa przyczytana podług łaski, ale podług długu;

  1. 1 M. 18, 25.
  2. Gal. 3, 22.
  3. Ps. 14, 3.
  4. Ps. 53, 4.
  5. Ps. 5, 15.
  6. Ps. 140, 4.
  7. Ps. 10, 7.
  8. Izai. 59, 7.
  9. Ps. 36, 2.
  10. Gal. 2, 16. r. 3, 10.
  11. Rzym. 7, 7.
  12. Rzym. 1, 17. Filip. 3, 9.
  13. Efez. 2, 8. 9. Tyt. 3, 5. 7.
  14. Dzie. 13, 38. Rzym. 8, 3. Gal. 2, 16. 2 Tym. 1, 9. Tyt. 3, 5. Żyd. 7, 19.
  15. Rzym. 10, 12.
  16. Izai. 51, 2.
  17. 1 Moy. 15, 7. Gal. 3, 6. Iak. 2, 23.