Strona:Biblia Gdańska wyd.1840.pdf/1175

Ta strona została przepisana.

wstanie wszczepieni z nim będziemy.
6. To wiedząc, że stary nasz człowiek pospołu z nim iest ukrzyżowany, aby ciało grzechu było zniszczone, żebyśmy iuż więcéy nie służyli grzechowi;
7. Bo ktoć umarł, usprawiedliwiony iest od grzechu.
8. Ieźliśmy tedy z Chrystusem[1] umarli, wierzymy, iż téż z nim żyć będziemy,
9. Wiedząc, że Chrystus powstawszy[2] z martwych, więcéy nie umiera, i śmierć mu więcéy nie panuie.
10. By iż umarł, grzechowi raz umarł, a iż żywie, żywie Bogu.
11. Tak téż i wy rozumieycie, żeście wy umarłymi grzechowi, aleście żywymi Bogu w Chrystusie Iezusie, Panu naszym.]
III. 12. Niechże tedy nie króluie grzéch w śmiertelném ciele waszém, żebyście mu posłuszni byli w pożądliwościach iego.
13. Ani stawiaycie członków waszych orężem niesprawiedliwości grzechowi; ale stawiaycie siebie[3] samych Bogu, iako z umarłych żywi, i członki wasze orężem sprawiedliwości Bogu.
14. Albowiem grzech panować nad wami nie będzie; boście nie pod zakonem, ale pod łaską.
15. Cóż tedy? Będziemyż grzeszyli, żeśmy nie pod zakonem, ale pod łaską? Nie day tego Boże!
16. Azaż nie wiecie, że komu[4] się stawiacie za sługi ku posłuszeństwu; tegoście sługami, komuście posłuszni bądź grzechowi ku śmierci, bądź posłuszeństwu ku sprawiedliwości?
17. Ale chwała Bogu, że bywszy sługami grzechu, usłuchaliście z serca sposobu onéy nauki, któreyście się poddali.
18. A będąc[5] uwolnieni od grzechu, staliście się niewolnikami sprawiedliwości.
IV. 19. Po ludzku mówię dla mdłości ciała waszego. Albowiem iakoście stawiali członki wasze na służbę nieczystości i nieprawości ku czynieniu nieprawości; tak teraz stawiaycie członki wasze na służbę sprawiedliwości ku poświęceniu.
20. Bo pokiście byli sługami grzechu, byliście wolnymi od sprawiedliwości;
21. Iakiżeście tedy na on czas pożytek mieli onych rzeczy, za które się teraz wstydzicie? Bo koniec onych iest śmierć.
22. Lecz teraz, będąc uwolnieni od grzechu a zniewoleni Bogu, macie pożytek swóy ku poświęceniu, a koniec żywot wieczny.
23. Albowiem zapłata za[6] grzech iest śmierć; ale dar z łaski Bożéy iest żywot wieczny w Chrystusie Iezusie, Panu naszym.]

ROZDZIAŁ VII.
I. Pokazuie, co iest bydź pod zakonem 1. II. przykładem od małżeństwa wziętym 2 — 6. III. a żeby nie była przygana zakonowi 7 — 13. IV. uczy, iż za naszą winą 14. V. zakon stał się nam przyczyną śmierci 15. 16. VI. który był dany ku żywotowi 17 — 20. VII. poiedynek ducha i ciała opisuie 21 — 25.

Azaż nie wiecie, bracia! (bo powiadomym zakonu mówię,) iż zakon panuie nad człowiekiem, póki żyje?
II. 2. Albowiem niewiasta, która iest[7] za mężem, póki żyw mąż, obowiązana mu iest zakonem; a ieźliby mąż umarł, uwolniona iest od zakonu mężowego.
3. Przetoż tedy, póki mąż żywie, będzie[8] zwana cudzołożnicą, ieźliby żoną inszego męża została; a ieźliby mąż iéy umarł, wolna iest od zakonu onego, aby nie była cudzołożnicą, choćby się inszego męża żoną stała.

4. A tak, bracia moi! i wyście[9] umartwieni zakonowi przez ciało Chrystusowe, abyście się stali inszego, to iest, tego, który wzbudzony iest z martwych, abyśmy owoc przynosili Bogu.

  1. 2 Tym. 2, 11.
  2. Obiaw. 1, 18.
  3. Łuk. 1, 74. 75. Rzym. 12, 1. Gal. 2, 19. Żyd. 9, 14. 1 Piotr. 4, 2.
  4. Ian. 8, 34. 2 Piotr. 2, 19.
  5. Ian. 8, 36. Gal. 5, 1. 1 Piotr. 2, 16.
  6. 1 Moy. 2, 17. Ezech. 3, 18. r. 18, 18. r. 33, 8.
  7. 1 Kor. 7, 39.
  8. Matt. 5, 32. r. 19, 9.
  9. 2 Kor. 5, 15. Gal. 2, 19. 1 Tess. 5, 10.