5. Albowiem gdyśmy byli w ciele, namiętności grzechów, które się wzniecały przez zakon, mocy dokazowały w członkach naszych ku przynoszeniu owocu śmierci.
6. Lecz teraz staliśmy się wolni od zakonu, umarłszy temu, w którymeśmy byli zatrzymani, abyśmy Bogu służyli w nowości ducha, a nie w starości litery.
III. 7. Cóż tedy rzeczemy? Iż zakon iest grzechem? Nie day tego Boże! I owszemem[1] grzechu nie poznał, tylko przez zakon; bo i o pożądliwościbym był nie wiedział, by był zakon nie rzekł: Nie będziesz[2] pożądał.
8. Lecz grzech wziąwszy przyczynę przez przykazanie, sprawił we mnie wszelaką pożądliwość; albowiem bez zakonu grzéch iest martwy.
9. I iam żył niekiedy bez zakonu; lecz gdy przyszło przykazanie, grzech ożył, a iam umarł.
10. I znalazło się, że to przykazanie, które miało bydź ku żywotowi, iest mi ku śmierci.
11. Gdyż grzech, wziąwszy przyczynę przez przykazanie, zwiódł mię, i przez nie zabił mię.
12. A tak zakon iest[3] święty, i przykazanie święte i sprawiedliwe i dobre.
13. To tedy dobre stałoż mi się śmiercią? Nie day tego Boże! I owszem grzéch, aby się pokazał bydź grzechem, sprawił mi śmierć przez dobre, żeby się stał nader grzeszącym on grzéch przez ono przykazanie.
IV. 14. Bo wiemy, iż zakon iest duchowny, alem ia cielesny, zaprzedany[4] pod grzéch.
V. 15. Albowiem tego, co czynię, nie pochwalam; bo nie, co chcę, to czynię, ale czego nienawidzę, to czynię.
16. A ieźli czego nie chcę, to czynię, przyzwalam zakonowi, że dobry iest.
VI. 17. Iuż tedy teraz nie ia to czynię, ale grzéch we mnie mieszkaiący;
18. Gdyż wiem, że nie mieszka we mnie (to iest, w ciele moiém,)[5] dobre; albowiem chęć iest we mnie, ale wykonać to, co iest dobrego, nie znayduię.
19. Bo nie czynię dobrego, które chcę; ale złe, którego nie chcę, to czynię.
20. A ieźliż ia to czynię, czego nie chcę, iuż ia więcéy nie czynię tego, ale grzéch,[6] który we mnie mieszka.
VII. 21. Znayduię tedy ten zakon w sobie, gdy chcę dobre czynić, że się mnie złe trzyma.
22. Albowiem kocham się w zakonie[7] Bożym według wnętrznego człowieka.
23. Lecz widzę inszy zakon[8] w członkach moich, odporny zakonowi umysłu mego, i który mię zniewala pod zakon grzechu, który iest w członkach moich.
24. Nędznyż ia człowiek! Któż mię wybawi z tego ciała śmierci?
25. Dziękuię[9] Bogu przez Iezusa Chrystusa, Pana naszego. Przetoż tedy ia sam umysłem służę zakonowi Bożemu, lecz ciałem zakonowi grzechu.
Przetoż teraz żadnego potępienia niemasz tym, który będąc w Chrystusie Iezusie nie według ciała chodzą, ale według ducha.
2. Albowiem zakon ducha żywota, który iest w Chrystusie Iezusie, uwolnił mię od zakonu[10] grzechu i śmierci.
3. Bo co niemożnego było[11] zakonowi, w czém on był słaby dla ciała, Bóg posławszy syna swego w podobieństwie grzesznego ciała i dla grzechu, potępił[12] grzech w ciele,
4. Aby ona sprawiedliwość zakonu była wypełniona w nas, którzy nie według ciała chodzimy, ale według ducha.
5. Albowiem,[13] którzy są według ciała, o tém myślą, co iest cielesnego;
- ↑ Rzym. 3, 20.
- ↑ 2 M. 20, 17. 5 M. 5, 21.
- ↑ Ps. 19, 8. 1 Tym. 1, 8.
- ↑ Izai. 52, 3.
- ↑ 1 Moy. 6, 5.
- ↑ w. 47.
- ↑ Ps. 1, 2.
- ↑ Gal. 5, 17.
- ↑ 1 Kor. 1, 4.
- ↑ Ian. 8, 36. Gal. 5, 1.
- ↑ Rzym. 3, 28. Gal. 2, 16. Żyd. 7, 19.
- ↑ 2 Kor. 5, 21. Gal. 3, 13.
- ↑ 1 Kor. 2, 14.
