Strona:Biblia Gdańska wyd.1840.pdf/1182

odnowienie umysłu waszego na to, abyście doświadczyli, która^[1] iest wola Boża dobra, przyiemna i doskonała.
 3. Albowiem powiadam przez łaskę, która mi iest dana, każdemu, co iest między wami, aby więcéy o sobie nie rozumiał, niżeli potrzeba rozumieć; ale żeby o sobie rozumiał skromnie, tak iako komu^[2] Bóg udzielił miarę wiary.
 4. Albowiem iako w iedném^[3] ciele wiele członków mamy, ale wszystkie członki nie iednoż dzieło maią;
 5. Tak wiele nas iest iedném^[4] ciałem w Chrystusie, aleśmy z osobna iedni drugich członkami.]
 6. Maiąc tedy różne dary^[5] według łaski, która nam iest dana; ieźli proroctwo, niech będzie według sznuru wiary;
 7. Ieźli^[6] posługowanie, niech będzie w posługowaniu; ieźli kto naucza, niech trwa w nauczaniu;
 8. Ieźli kto napomina, w napominaniu; kto^[7] rozdawa, w szczerości; kto przełożony iest, w pilności; kto czyni miłosierdzie, niech czyni z ochotą.^[8]
 II. 9. Miłość niech będzie nie obłudna; mieycie w obrzydliwości^[9] złe, imaiąc się dobrego.
 10. Miłością braterską iedni ku drugim^[10] skłonni bądźcie, uczciwością^[11] iedni drugich uprzedzaiąc.
 11. W pracy nie leniwi, duchem pałaiący, Panu służący;
 12. W nadziei się^[12] weselący, w ucisku^[13] cierpliwi, w modlitwie^[14] ustawiczni;
 13. Potrzebom^[15] Świętych udzielaiący, gościnności^[16] naśladuiący.
 III. 14. Dobrorzeczcie tym, którzy was^[17] prześladuią; dobrorzeczcie a nie przeklinaycie.
 15. Weselcie się z weselącymi, a płaczcie z płaczącymi.
 16. Bądźcie między^[18] sobą iednomyślni, wysoko o sobie^[19] nie rozumieiąc, ale się do niskich nakłaniaiąc.]
 17. (Bracia!) nie bądźcie^[20] mądrymi sami u siebie; żadnemu złym^[21] za złe nie oddawaycie, obmyśliwaiąc^[22] to, co iest uczciwego przed wszystkimi ludźmi.
 18. Ieźli można, ile z was iest, ze wszystkimi ludźmi pokóy mieycie.
 19. Nie mściycie się^[23] sami, Naymilsi! ale daycie mieysce gniewowi; albowiem napisano: Mnie^[24] pomsta, a Ia oddam, mówi Pan.
 IV. 20. Ieźli tedy łaknie nieprzyiaciel twóy, nakarm go; ieźli pragnie, napóy go; bo to czyniąc, węgle rozpalone^[25] zgarniesz na głowę iego.
 21. Nie day się zwyciężyć złemu, ale złe dobrém zwyciężay.]

ROZDZIAŁ XIII.

 I. Przykazuie; aby wszyscy poddani byli wszelkiéy zwierzchności 1 — 7. II. bliźnie swoie miłowali 8 — 10. III. sprawiedliwie żyli 11 — 13. IV. i Chrystusa przyobłoczyli 14.

Każda dusza^[26] niech będzie zwierzchnościom wyższym poddana; boć niemasz zwierzchności, tylko od Boga; a te, które są zwierzchności, od Boga są postanowione.
 2. A tak kto się zwierzchności sprzeciwia, Bożemu się postanowieniu sprzeciwia; a którzy się sprzeciwiaią, sami sobie potępienie ziednaią.
 3. Albowiem Przełożeni nie są na postrach dobrym uczynkom, ale złym. A chcesz się nie bać zwierzchności, czyń, co iest dobrego, a będziesz miał pochwałę od niéy;
 4. Bożym bowiem iest sługą tobie ku dobremu. Ale ieźli uczynisz, co iest złego, bóy się; boć nie darmo miecz nosi, gdyż iest sługą Bożym, mszczącym się w gniewie nad czyniącym, co iest złego.

 5. Przetoż trzeba bydź poddanym nie tylko dla gniewy, ale i dla sumnienia.

1. Efez. 5, 17. 1 Tess. 4, 3.
2. 1 Kor. 12, 11.
3. 1 Kor. 12, 12. Efez. 4, 16.
4. 1 Kor. 12, 25.
5. 1 Kor. 12, 4.
6. 1 Piotr. 4, 11.
7. Matt. 6, 1. 2. 3.
8. 2 Kor. 9, 7.
9. Amos. 5, 15.
10. Efez. 4, 3.
11. Filip. 2, 3.
12. Filip. 4, 4.
13. Żyd. 12, 2.
14. Łuk. 18, 1.
15. 1 Kor. 16, 1.
16. Żyd. 13, 2.
17. Matt. 5, 44.
18. Rzym. 15, 5.
19. Izai. 5, 21.
20. Ps. 131, 1.
21. Matt. 5, 39.
22. 2 Kor. 8, 21.
23. Matt. 5, 39.
24. 5 Moy. 32, 35.
25. Przyp. 25, 21.
26. Tyt. 3, 1. 1 Piotr. 2, 13.