wy schodzicie we zborze, słyszę, iż rozerwania bywaią między wami; i poniekąd wierzę.
19. Boć muszą bydź[1] kacerstwa między wami, aby ci, którzy są doświadczeni, byli iawnymi między wami.
20. Gdy się wy tedy wespół schodzicie, nie iest to używać wieczerzy Pańskiéy,
III. 21. Albowiem każdy wieczerzą swoię pierwéy ziada, i ieden łaknie a drugi jest piiany.
22. Azaż domów nie macie do iedzenia i do picia? Albo zborem Bożym gardzicie i zawstydzacie te, którzy nie maią? Cóż wam rzekę? Pochwalęż was? W tém nie chwalę.
IV. 23. Albowiem iam wziął od Pana[2], com téż wam podał, iż Pan Iezus téy nocy, któréy był[3] wydan, wziął chléb,
24. A podziękowawszy, złamał i rzekł: Bierzcie, iedzcie: To iest ciało moie, które za was bywa łamane; to czyńcie na pamiątkę moię.
25. Także i kielich, gdy było po wieczerzy, mówiąc: Ten kielich iest nowy testament we krwi moiéy; to czyńcie, ile kroć pić będziecie, na pamiątkę moię.
26. Albowiem ilekroćbyście iedli ten chléb, i ten kielichbyście pili, śmierć Pańską opowiadaycie, ażby przyszedł.
27. A tak, ktoby iadł ten chléb, albo pił ten kielich Pański niegodnie, będzie winien ciała i krwi Pańskiéy.
28. Niechże tedy człowiek samego siebie[4] doświadczy, a tak niech ie z chleba tego, i z kielicha tego niechay piie.
29. Albowiem kto ie i piie niegodnie, sąd sobie samemu ie i piie, nie rozsądzaiąc ciała Pańskiego.
30. Dla tego między wami wiele iest słabych i chorych, i nie mało ich zasnęło.
31. Bo gdybyśmy się sami rozsądzali, nie bylibyśmy sądzeni.
32. Lecz gdy sądzeni bywamy, od Pana bywamy ćwiczeni, abyśmy z światem nie byli potępieni.]
V. 33. A tak, bracia moi! gdy się schodzicie ku iedzeniu, oczekiwaycie iedni drugich.
34. A ieźli kto łaknie, niechże ie doma, abyście się na sąd nie schodzili. A inne rzeczy gdy przyidę, postanowię.
I. Iako różne dary duchowne 1 — 6. II. ku spólnemu budowaniu 7 — 11. III. i zgodzie w iedném ciele Chrystusowém ściągać się maią 12. 13. IV. w podobieństwie członków ciała człowieczego 14 — 27. V. zatym różne urzędy, które są w kościele Bożym, wypisuie 28 — 31.
A o duchownych darach, bracia! nie chcę, abyście wiedzieć nie mieli.
2. Wiecie, iż gdyście Poganami byli, do bałwanów niemych, iako was wodzono, daliście się prowadzić.
3. Przetoż oznaymuię wam, iż nikt przez Ducha[5] Bożego mówiąc, nie rzecze Iezusa bydź przeklęctwem; i nikt nie może nazwać Iezusa[6] Panem, tylko przez Ducha świętego.
4. A różneć są dary, ale tenże Duch.
5. I różne są posługi, ale tenże Pan.
6. I różne są sprawy, ale tenże Bóg, który sprawuie wszystko we wszystkich.
II. 7. A każdemu bywa dane obiawienie Ducha ku pożytkowi.
8. Albowiem iednemu przez Ducha bywa dana mowa mądrości, a drugiemu mowa umieiętności przez tegoż Ducha;
9. A drugiemu wiara w tymże Duchu, a drugiemu dar uzdrawiania w tymże Duchu, a drugiemu czynienie cudów, a drugiemu proroctwo, a drugiemu rozeznanie duchów;
10. A drugiemu rozmaite ięzyki, a drugiemu wykładanie ięzyków.
