zyki, te ustaną; choć umieiętność, wniwecz się obróci.
9. Albowiem po części znamy i po części prorokuiemy.
III. 10. Ale gdy przyidzie to, co iest doskonałego, tedy to, co iest po części, zniszczeie.
11. Pókim był dziecięciem, mówiłem iako dziecię, rozumiałem iako dziecię, zozmyślałem iako dziecię; lecz gdym się stał mężem, zaniechałem rzeczy dziecińskich.
12. Albowiem teraz widziemy[1] przez zwierciadło i niby w gadce; ale na on czas twarzą w twarz; teraz poznawam po części, ale na czas poznam, iakom i poznany iest.
13. A teraz zostawa wiara, nadzieia, miłość, te trzy rzeczy; lecz z nich naywiększa iest miłość.]
I. Dary w kościele Bożym, iedne na drugie wyższe i zacnieysze 1 — 11. II. których i ku wykładaniu pism i ku budowaniu wszystkiego kościoła Bożego używać potrzeba 12 — 33. III. Niewiastom się w zborze Pańskim uczyć niegodzi 34 — 40.
Naśladuycie miłości, staraycie się usilnie o dary duchowne; lecz naywięcéy, abyście prorokowali.
2. Albowiem kto mówi ięzykiem obcym, nie ludziom mówi, ale Bogu; bo żaden nie słucha, lecz on duchem mówi taiemnice.
3. Ale kto prorokuie, mówi ludziom zbudowanie[2] i napominanie i pociechę.
4. Kto ięzykiem obcym mówi, samego siebie buduie; ale kto prorokuie, ten zbór buduie.
5. A chciałbym, abyście wy wszyscy ięzykami mówili, ale raczéy abyście prorokowali; albowiem większy iest ten, co prorokuie, niż ten, co ięzykami obcymi mówi, chyba żeby tłumaczył, aby zbór brał zbudowanie.
6. Teraz tedy, bracia! gdybym przyszedł do was, ięzykami obcymi mówiąc, cóż wam pomogę, ieźlibym wam nie mówił albo przez obiawienie, albo przez proroctwo, albo przez naukę?
7. Wszak i rzeczy nie żywe, które dźwięk wydawaią iako piszczałka albo cytra, ieźliby różnego dźwięku nie wydawały, iakoż poznano będzie, co na piszczałce, albo co na cytrze graią?
8. Albowiem ieźliby trąba niepewny głos dała, któż się do boiu gotować będzie?
9. Także i wy, ieźlibyście ięzykiem nie wydali mowy dobrze zrozumitelnéy, iakoż będzie rozumiano, co się mówi? albowiem będziecie tylko na wiatr mówić.
10. Tak wiele, iako słychywamy iest różnych głosów na świecie, a nic nie iest bez głosu.
11. Ieźlibym tedy nie znał mocy głosu, będę temu, który mówi, cudzoziemcem; a ten, co mówi, będzie mi także cudzoziemcem.
II. 12. Także i wy, ponieważ się usilnie staracie o dary duchowne, szukaycież tego, abyście obfitowali ku zbudowaniu zboru.
13. Dla tego kto mówi obcym ięzykiem, niech się modli, aby mógł tłumaczyć.
14. Bo ieźlibym się modlił obcym ięzykiem, modlić się móy duch; ale rozum móy iest bez pożytku.
15. Cóż tedy iest? Będę się modlił duchem, będę się téż modlił i wyrozumieniem; będę śpiewał duchem, będę téż śpiewał i wyrozumieniem.
16. Bo ieźlibyś błogosławił duchem, iakoż ten, który iest z pocztu prostaków, na twoie dziękowanie rzecze Amen, ponieważ nie wie, co mówisz?
17. Bo choć ty w prawdzie dobrze dziękuiesz, ale się drugi nie buduie.
18. Dziękuię Bogu moiemu, iż więcéy, niż wy wszyscy, ięzykami mówię.
19. A wszakże we zborze wolę pięć słów zrozumitelnie przemówić, abym i drugich nauczył, niżeli dziesięć tysięcy słów ięzykiem obcym.
20. Bracia! nie bądźcie[3] dziećmi wyrozumieniem, ale bądźcie dziećmi[4] złością, a wyrozumieniem dorosłymi bądźcie.
21. W zakonie napisano: Iż obcymi[5] ięzykami i obcymi wargami mówić
