ludzkie, a insze ciało bydlęce, insze rybie a insze ptasze.
40. I są ciała niebieskie i ciała ziemskie; lecz insza iest chwała ciał niebieskich a insza ziemskich;
IV. 41. Insza chwała słońca a insza chwała księżyca, i insza chwała gwiazd; albowiem gwiazda od gwiazdy różna iest w iasności.
42. Takci będzie i powstanie umarłych. Bywa wsiane ciało w skazitelności, a będzie wzbudzone w nieskazitelności;
43. Bywa wsiane w niesławie, a będzie wzbudzone w sławie; bywa wsiane w słabości, a będzie wzbudzone w mocy; bywa wsiane ciało cielesne, a będzie wzbudzone ciało duchowne.
44. Iest ciało cielesne, iest téż ciało duchowne.
45. Takci téż napisano: Stał się pierwszy człowiek[1] Adam w duszę żywą, ale pośledni Adam w ducha ożywiaiącego.
46. Wszakże nie iest pierwsze duchowne, ale cielesne, potym duchowne.
47. Pierwszy człowiek z ziemi ziemski; wtóry człowiek sam Pan z nieba.
48. Iaki iest ten ziemski, tacy téż i ziemscy; a iaki iest niebieski, tacy téż będą niebiescy.
49. A iakośmy nosili wyobrażenie ziemskiego, tak będziemy nosili wyobrażenie niebieskiego.
50. To iednak powiadam, bracia! iż ciało i krew królestwa Bożego odziedziczyć nie mogą; ani skazitelność nie odziedziczy nieskazitelności.
V. 51. Oto, taiemnicę wam powiadam; nie wszyscyć[2] zaśniemy, ale wszyscy przemienieni będziemy, bardzo prędko w okamgnieniu, na trąbę ostateczną.
52. Albowiem[3] zatrąbi, a umarli wzbudzeni będą nieskazitelni, a my będziemy przemienieni.
VI. 53. Boć musi to, co iest skazitelnego przyoblec nieskazitelność, i co iest śmiertelnego, przyoblec nieśmiertelność.
54. A gdy to, co iest skazitelnego przyoblecze nieskazitelność, i to, co iest śmiertelnego przyoblecze nieśmiertelność, tedy się wypełni ono słowo, które napisano: Połkniona[4] iest śmierć w zwycięstwie.
55. Gdzież iest, o śmierci![5] bodziec twóy? Gdzież iest, piekło! zwycięstwo twoie?
56. Lecz bodziec śmierci iest grzech, a moc[6] grzechu iest zakon.
57. Ale niech będzie Bogu dzięka, który nam[7] dał zwycięstwo przez Pana naszego Iezusa Chrystusa.
58. A tak, bracia moi mili! bądźcie mocni, nieporuszeni, obfituiący w uczynku Pańskim zawsze, wiedzący, iż praca wasza nie iest daremna w Panu.
I. Napomina, aby na ubogie baczenie mieli 1 — 4. II. nawiedzić ie obiecuie 5 — 9. III. Tymoteusza im zaleca 10 — 12. IV. do stateczności ich i poważania sobie sług Bożych upomina 13 — 21. V. do miłości Chrystusa Pana prowadzi 22 — 24.
A około[8] składania na Święte, iakom postanowił w zborach Galatskich, tak téż i wy czyńcie.
2. Każdego pierwszego dnia w tygodniu każdy z was niech okłada u siebie, zbieraiąc według tego, iako mu się powodzi, aby nie dopiero, gdy przyidę, składania czynione były.
3. A gdy przyidę, którekolwiek uchwalicie przez listy, te poślę, aby odnieśli dobrodzieystwo wasze do Ieruzalemu.
4. A ieźliby słuszna rzecz była, żebym i ia szedł, wespołek zemną póydą.
II. 5. A przyidę do was, gdy przeydę Macedonią; (bo póydę przez Macedonią.)
6. A podobno pomieszkam u was albo i przezimuię, abyście wy mię odprowadzili, kędykolwiek póydę.
7. Albowiem nie chcę was teraz widzieć, miiaiąc; ale spodziewam się, iż pomieszkam z wami czas nieiaki, będzieli[9] Pan chciał.
8. A zostanę w Efezie aż do świątek.