9. Albowiem drzwi[1] mi są otworzone wielkie i mocne, i mam wiele przeciwników.
III. 10. Ieźliby tedy przyszedł Tymoteusz, patrzcie, aby bez boiaźni był między wami, bo dzieło Pańskie sprawuie, iako i ia.
11. Przetoż niechay go nikt lekce nie waży; ale odprowadźcie go w pokoiu, aby przyszedł do mnie; bo go czekam z bracią.
12. A o bracie Apollosie wiedzcie, żem go bardzo prosił, aby szedł do was z bracią; ale zgoła nie miał woli, aby teraz szedł; przyidzie iednak, gdy czas po temu mieć będzie.
IV. 13. Czuycież, stóycie w wierze, mężnie sobie poczynaycie, zmacniaycie się.
14. Wszystkie rzeczy wasze niech się dzieią w miłości.
15. A proszę was, bracia! wiecie iż dom[2] Stefanów iest pierwiastkami Achai, a iż sami siebie oddali na posługowanie Świętym,
16. Abyście i wy poddani byli takowym, i każdemu pomagaiącemu i pracuiącemu.
17. A cieszę się z przyiścia Stefana i Fortunata i Achaika; bo ci niedostatek wasz napełnili.
18. Ochłodzili bowiem ducha mego i waszego; znaycież tedy takowe.
19. Pozdrawiaią was zbory, które są w Azyi. Pozdrawiaią was wielce w Panu Akwilas i[3] Pryscylla, ze zborem, który iest w domu ich.
20. Pozdrawiaią was bracia wszyscy. Pozdrówcie iedni[4] drugich w świętém pocałowaniu.
21. Pozdrowienie ręką moią Pawłową.
IV. 22. Ieźliże kto nie miłuie Pana Iezusa Chrystusa, niech będzie przeklęctwem, które zowią Maranata.
23. Łaska Pana Iezusa Chrystusa niech będzie z wami.
24. Miłość moia niech będzie z wami i wszystkimi w Chrystusie Iezusie. Amen.
I. Po pozdrowieniu Koryntów 1 — 7. II. o swoich im uciskach pisze 8 — 11. III. szczerość swoię w wykonywaniu urzędu swego oświadcza 12 — 14. IV. a czemu nie przyszedł do Koryntu, iako był obiecał, przyczyny wypisuie 15 — 24.
Paweł, Apostoł Iezusa Chrystusa przez wolą Bożą, i Tymoteusz brat, zborowi Bożemu, który iest w Koryncie, ze wszystkimi Świętymi, którzy są we wszystkiéy Achai.
2. Łaska niech będzie[5] wam i pokóy od Boga oyca naszego, i Pana Iezusa Chrystusa.
3. Błogosławiony niech będzie[6] Bóg i oyciec Pana naszego Iezusa Chrystusa, oyciec miłosierdzia a Bóg wszelkiéy pociechy,
4. Który nas cieszy w każdym[7] ucisku naszym, abyśmy i my cieszyć mogli te, którzy są w iakimkolwiek ucisku, tąż pociechą, którą my sami pocieszeni bywamy od Boga.
5. Gdyż iako w nas obfituią utrapienia Chrystusowe, tak przez Chrystusa obfituie i pociecha nasza.
6. Bo choć bywamy uciśnieni, dla waszéy to pociechy i zbawienia, które się sprawuie przez znoszenie tegoż utrapienia, które i my cierpiemy; choć téż pocieszeni bywamy, i to dla waszéy pociechy i zbawienia;
7. A nadzieia nasza mocna iest o was, ponieważ wiemy, iż iakoście uczęstnikami utrapienia, tak i pociechy.
