rzy są, co was turbuią, i chcą wywrocić Ewangielią Chrystusowę.
8. Ale choćbyśmy i my, albo Anioł z nieba opowiadał wam Ewangielią mimo tę, którąśmy wam opowiadali, niech będzie przeklęty.
9. Iakośmy przedtem powiedzieli, i teraz znowu mówię: Ieźliby wam kto inną Ewangielią opowiadał mimo tę, którąście przyięli, niech będzie przeklęty.
10. Albowiem teraz do ludziś was namawiam, czyli do Boga? Albo szukamli, abym się podobał ludziom? Zaiste, ieźlibym się ieszcze ludziom[1] chciał podobać, nie byłbym sługą Chrystusowym.
11. A oznaymuię[2] wam, bracia! iż Ewangielia, która iest opowiadana ode mnie, nie iest według człowieka.
12. Albowiem ia, anim iéy wziął, anim się iéy nauczył od człowieka, ale przez[3] obiawienie Iezusa Chrystusa.
13. Boście słyszeli o moiém obcowaniu niekiedy w Żydostwie, żem[4] nader prześladował zbór Boży i burzyłem go;
14. I postępowałem w Żydostwie nad wiele rowienników moich w narodzie moim, będąc nader gorliwym miłośnikiem ustaw moich oyczystych.
III. 15. Ale gdy się upodobało Bogu, który mię odłączył z żywota matki moiéy i powołał z łaski swoiéy,[5]
IV. 16. Aby obiawił syna swego we mnie, abym go opowiadał między[6] Poganami, wnetże nie radziłem się ciała i krwi;
17. A nim się wrócił do Ieruzalemu, do tych, którzy prezedemną[7] byli Apostołami, alem szedł do Arabii, i wróciłem się zasię do Damaszku.
18. Potym po trzech lat wstąpiłem[8] do Ieruzalemu, abym się uyrzał z Piotrem; i mieszkałem u niego[9] piętnaście dni.
19. A inszegom z Apostołów nie widział, oprócz Iakuba, brata Pańskiego.
20. A co wam piszę, oto, się przed Bogiem[10] oświadczam, żeć nie kłamam.
21. Zatymem przyszedł do krain[11] Syryi i Cylicyi;
22. A byłem nie znaiomym z twarzy zborom Żydowskim, które są w Chrystusie;
23. Lecz tylko byli usłyszeli, iż ten, który prześladował[12] nas niekiedy, teraz opowiada wiarę, którą przed tém burzył. I[13] chwalili Boga ze mnie.
I. Że nic przeciwnego iego Ewangielii Apostołowie nie trzymali 1. 2. II. Przykładem Tytusa nieobrzezanego dowodzi 3 — 10. III. a iż iéy przeciw zmyślaniu Piotrowemu bronił 11 — 16. IV. na ostatek, summę Ewangielii, która zależy w daremném usprawiedliwieniu przez Chrystusa, przekłada 17 — 21.
Potym po czternastu lat wstąpiłem zasię do Ieruzalemu z Barnabaszem, wziąwszy z sobą i Tytusa.
2. A wstąpiłem według obiawienia, i przełożyłem im Ewangielią, którą każę między Poganami a zwłaszcza zacnieyszym, bym snadź na daremno nie bieżał, albo przedtym nie biegał.
II. 3. Ale ani Tytus, który zemną był, będąc Grekiem, nie był przymuszony, obrzezać się,
4. A to dla wprowadzonych fałszywych braci, którzy się wkradli, aby wyszpiegowali wolność naszę, którą mamy w Chrystusie Iezusie, aby nas w niewolą podbili.
5. Którymeśmy i na chwilkę nie ustąpili i nie poddali się, aby u was prawda Ewangielii została.
6. A od tych, którzy się zdadzą bydź czémsi, (acz iakimi niekiedy byli, nic mi na tém; bo osoby[14] człowieczéy Bóg nie przyimuie,) ci mówię, którzy się zdali bydź czémsi, nic mi nie przydali.
7. Owszem przeciwnym obyczaiem, widząc, iż mi iest zwierzona Ewangielia między nieobrzezanymi, iako Piotrowi między obrzezanymi,
8. (Albowiem ten, który był skuteczny przez Piotra w apostolstwie mię-
- ↑ 1 Tess. 2, 4.
- ↑ 1 Kor. 15, 1.
- ↑ Efez. 3, 3.
- ↑ Dzie. 9, 1. 2. r. 26, 9. 10.
- ↑ Ier. 1, 5. Dzie. 9, 15. Rzym. 1, 1.
- ↑ Gal. 2, 8. Efez. 3, 8.
- ↑
Błąd w druku; powinno być – przedemną.
- ↑ Dzie. 9, 26.
- ↑ Dzie. 9, 28.
- ↑ 2 Kor. 1, 23.
- ↑ Dzie. 9, 30.
- ↑ Dzie. 9, 21.
- ↑ Dzie. 11, 18.
- ↑ 5 Moy. 10, 17. 2 Kron. 19, 7. Iob. 34, 19. Dzie. 10, 34. Rzym. 2, 11. Efez. 6, 9. Kol. 3, 25. 1 Piotr. 1, 17.
