nia swego, które był postanowił w samym sobie;
10. Aby w rozrządzeniu zupełności czasów w iedno[1] zgromadził wszystkie rzeczy w Chrystusie, i te, które są na niebiesiech, i te, które są na ziemi;
11. W nim, mówię, w którymeśmy i do działu przypuszczeni, przenaznaczeni będąc według postanowienia tego, który sprawuie wszystko według rady woli swoiéy;
12. Abyśmy my byli ku chwale sławy iego, którzyśmy pierwéy nadzieię mieli w Chrystusie;
13. W którym i wy nadzieię macie, usłyszawszy słowo prawdy, to iest Ewangielią zbawienia waszego, przez którą téż uwierzywszy, iesteście zapieczętowani Duchem[2] onym świętym obiecanym,
14. Który iest zadatkiem dziedzictwa naszego na wykupienie nabytéy własności, ku chwale sławy iego.
15. Przetoż i ia usłyszawszy o téy[3] wierze, którą macie w Panu Iezusie, i o miłości ku wszystkim Swiętym,
V. 16. Nie przestawam dziękować[4] za was, wzmiankę czyniąc o was w modlitwach moich,
17. Aby Bóg Pana naszego Iezusa Chrystusa, oyciec on chwały, dał wam Ducha mądrości i obiawienia ku poznaniu samego siebie;
18. A żeby oświecił oczy myśli waszéy, abyście wiedzieli która iest nadzieia powołania iego, i które iest bogactwo chwały dziedzictwa iego w Swiętych;
19. I która iest ona przewyższaiąca wielkość mocy iego przeciwko nam, którzy wierzymy według skutecznéy mocy[5] siły iego,
20. Któréy dokazał w Chrystusie, gdy go wzbudził od umarłych,[6] i posadził na prawicy swoiéy na niebiesiech,
21. Wysoko nad wszystkie księstwa i zwierzchności, i mocy, i państwa, i nad wszelkie imię, które się mianuie, nie tylko w tym wieku, ale i w przyszłym;
22. I wszystko poddał[7] pod nogi iego, a onego dał za głowę[8] nad wszystkim kościołowi,
23. Który iest ciałem iego, i pełnością tego, który wszystko we wszystkich napełnia.
I. Żeby wielkość łaski Bożéy obiaśnił, przywodzi im na pamięć 1 — 4. II. iż skazani będąc na potępienie 5 — 7. III. z łaski zbawieni są 8 — 12. IV. i bliskimi sie Boga stali 13 — 15. V. za przeiednaniem przez Chrystusa uczynioném 16. VI. a przez Ewangielią ogłoszoném 17 — 22.
I was ożywił, którzyście byli umarli w upadkach i w grzechach,[9]
2. W którycheście niekiedy[10] chodzili według zwyczaiu świata tego, i według książęcia, który ma władzą na powietrzu, ducha tego, który teraz iest skuteczny w synach niedowiarstwa.
3. Między którymi i my wszyscy obcowaliśmy niekiedy w pożądliwościach ciała naszego, czyniąc to, co się podobało ciału i myślom, i byliśmy z przyrodzenia dziećmi gniewu, iako i drudzy.
4. Lecz Bóg, który iest bogaty w miłosierdziu, dla wielkiéy miłości swoiéy, którą nas umiłował,
II. 5. I gdyśmy byli umarłymi w grzechach, ożywił nas pospołu z Chrystusem, (gdyż łaską[11] zbawieni iesteście.)
6. I pospołu z nim wzbudził, i pospołu z nim posadził na niebiesiech w Chrystusie Iezusie,
7. Aby okazał w przyszłych wiekach ono nader obfite bogactwo łaski swoiéy, z dobrotliwości swoiéy przeciwko nam w Chrystusie Iezusie.
III. 8. Albowiem łaską iesteście zbawieni przez wiarę, i to nie iest z was, dar to Boży iest;
9. Nie z uczynków, aby się kto nie chlubił.
10. Albowiem czynem iego iesteśmy, stworzeni w Chrystusie Iezusie ku
