Strona:Biblia Gdańska wyd.1840.pdf/1228

Ta strona została przepisana.

3. Nic nie czyniąc[1] spornie, albo przez próżną chwałę, ale w pokorze[2] iedni drugie maiąc za wyższych nad się.
4. Nie upatruycie każdy[3] tylko, co iest iego, ale każdy téż, co iest drugich.
5. Tego tedy bądźcie o sobie[4] rozumienia, które było i w Chrystusie Iezusie.
II. 6. Który, będąc w kształcie Bożym, nie poczytał sobie tego za drapiestwo, równym bydź Bogu,
7. Ale wyniszczył[5] samego siebie, przyiąwszy kształt niewolnika, stawszy się podobny ludziom;
8. I postawą znaleziony iako człowiek, sam się poniżył, będąc posłusznym aż do śmierci, a to śmierci krzyżowéy.
9. Dla tego téż Bóg nader go wywyższył, i darował mu imię, które iest nad wszelkie imię;
10. Aby w imieniu Iezusowém wszelkie się[6] kolano skłaniało, tych, którzy są na niebiesiech, i tych, którzy są na ziemi, i tych, którzy są pod ziemią;
11. A wszelki ięzyk aby wyznawał, że Iezus Chrystus iest Panem ku chwale[7] Boga oyca.]
12. Przetoż, moi mili! iakoście zawsze posłuszni byli, nie tylko w przytomności moiéy, ale teraz daleko więcéy w niebytności moiéy, z boiaźnią i ze drzeniem zbawienie swoie sprawuycie.
13. Albowiem Bóg iest, który sprawuie[8] w was chcenie i skuteczne wykonanie według upodobania swego.
14. Wszystko czyńcie bez[9] szemrania i poswarków,
15. Abyście byli[10] bez nagany i szczéremi dziatkami Bożemi, nienaganionymi w pośrzodku narodu złego i przewrotnego, między którymi świécicie iako światła[11] na świecie,
16. Zachowywaiąc słowa[12] żywota ku chlubie[13] moiéy w dzień Chrystusów, żem darmo nie bieżał i darmo nie pracował.
17. Ale choćbym[14] ofiarowany był dla ofiary i usługi wiary waszéy, weselę się, i spółweselę się ze wszystkimi wami
18. Z tegoż tedy i wy weselcie się, i spółweselcie się zemną.
III. 19. A mam nadzieię w Panu Iezusie, iż Tymoteusza[15] w rychle poślę do was, abym się i ia ucieszył, dowiedziawszy się, co się z wami dzieie.
20. Albowiem niemam nikogo w umyśle iemu równego, któryby się uprzeymie o rzeczy wasze starać chciał;
21. Bo wszyscy swoich rzeczy[16] szukaią, a nie tych, które są Chrystusa Iezusa.
22. Ale wiecie, iż on iest doświadczonym, a iż iako syn z oycem ze mną służył w Ewangielii.
23. Mam tedy nadzieię, że tego do was poślę, skoro obaczę, co się ze mną daléy dziać będzie;
24. A mam ufność w Panu, że i sam w rychle do was przyidę.
IV. 25. Alem rozumiał rzeczą potrzebną, Epafrodyta, brata i pomocnika i spółboiownika mego, a waszego Apostoła i sługę w potrzebie moiéy, posłać do was,
26. Ponieważ pragnął was wszystkich, i bardzo się frasował, żeście słyszeli, iż zachorzał.
27. Bo w prawdzie chorował mało nie na śmierć; ale się Bóg zmiłował nad nim, a nie tylko nad nim, ale i nademną, abym nie miał smutku na smutek.
28. Przetoż tém ochotniéy posłałem go, abyście zasię uyrzawszy go, uweselili się, a ia abym miał mniéy smutku.
29. Przyimiycież[17] go tedy w Panu ze wszelakiém weselem, a takie[18] w poczciwości mieycie;

30. Boć dla dzieła Chrystusowego bliskim był śmierci, odważywszy

  1. 1 Kor. 3, 3.
  2. Łuk. 18, 14. Rzym. 12, 16.
  3. 1 Kor. 10, 24. 33. r. 13, 5.
  4. 1 Piotr. 2, 21.
  5. Matt. 20, 28.
  6. Iz. 45, 23. Rzym. 14, 11.
  7. Ian. 13, 13. 1 Kor. 8, 6. r. 12, 3.
  8. Ezech. 36, 26. Rzym. 9, 16. 2 Kor. 3, 5. Żyd. 13, 21.
  9. 1 Piotr. 4, 9.
  10. 1 Piotr. 2, 12.
  11. Przyp. 4, 18. Matt. 5, 14.
  12. Ian. 6, 68. Rzym. 1, 16.
  13. 1 Tess. 2, 29.
  14. Filip. 4, 4.
  15. Dzie. 16, 1.
  16. 1 Kor. 10, 24.
  17. Rzym. 16, 2.
  18. 1 Tess. 5, 12. 13. 1 Tym. 5, 17. Żyd. 13, 17.