Wikiźródła

Strona:Biblia Gdańska wyd.1840.pdf/1252

Ta strona została przepisana.

 21. Pewien będąc posłuszeństwa twego, pisałem ci, wiedząc, że i więcéy, niż mówię, uczynisz.
 22. Zaraz mi téż i gospodę zgotuy; albowiem spodziewam się, iż wam przez modlitwy wasze darowany będę.
 23. Pozdrawiaią cię[1] Epafras, spółwięzień móy w Chrystusie Iezusie,
 24. Marek, Arystarchus, Demas i Łukasz, pomocnicy moi.
 25. Łaska Pana naszego Iezusa Chrystusa niech będzie z duchem waszym. Amen.

Ten list do Filemona napisany iest z Rzymu przez Onezyma sługę.



List Swiętego Pawła do Apostoła Żydów.[2]


ROZDZIAŁ I.


 I. Aby naukę Chrystusowę zalecił, nayprzód o osobie iego mówi 1 — 3. II. a przekładaiąc go nad Anioły 4. III. z różnych mieysc pisma S. Bostwa iego dowodzi 5 — 14.
Częstokroć i wielą sposobów mawiał niekiedy Bóg oycom przez Proroki;
 2. W te dni ostateczne mówił nam przez[3] syna swego, którego postanowił dziedzicem[4] wszystkich rzeczy, przez[5] którego i wieki uczynił.
 3. Który będąc iasnością chwały i wyrażeniem[6] istności iego, i zatrzymywaiąc wszystkie rzeczy słowem mocy swoiéy, oczyścienie[7] grzechów naszych przez samego siebie uczyniwszy, usiadł na prawicy[8] maiestatu na wysokościach,
 II. 4. Tém się zacnieyszym stawszy nad Anioły, czém zacnieysze nad nie odziedziczył imię.
 III. 5. Albowiem któremuż kiedy z Aniołów rzekł: Tyś[9] iest syn móy, iam cię dziś spłodził? I zasię: Ia mu będę[10] oycem, a on mnie będzie synem?
 6. A zasię, gdy wprowadza pierworodnego na okrąg świata, mówi: A niech się mu kłaniaią[11] wszyscy Aniołowie Boży.
 7. A zasię o Aniołach mówi: Który Anioły swoie czyni[12] duchami, a sługi swoie płomieniem ognistym.
 8. Ale do syna mówi: Stolica twoia,[13] o Boże! na wieki wieków; laska sprawiedliwości iest laska królestwa twego.
 9. Umiłowałeś sprawiedliwość, a nienawidziałeś nieprawości; przetoż pomazał cię, o Boże! Bóg twóy oleykiem wesela nad uczęstniki twoie.
 10. I tyś, Panie![14] na początku ugruntował ziemię, a niebiosa są dziełem rąk twoich.
 11. Oneć pominą, ale ty zostawasz; a wszystkie iako szata zwiotszeią.
 12. A iako odzienie zwiniesz ie, i będą odmienione; ale ty[15] tenżeś iest, a lata twoie nie ustaną.
 13. A do któregoż kiedy z Aniołów rzekł: Siądź[16] po prawicy moiéy, dokąd nie położę nieprzyiaciół twoich podnóżkiem nóg twoich?
 14. Izali wszyscy nie są duchami usługuiącymi, którzy na posługę bywaią posłani dla tych, którzy zbawienie odziedziczyć mają?]

ROZDZIAŁ II.


 I. Pokazuie, że nowego zakonu nauki bardziéy przestrzegac mamy niz starego 1 — 8. II. iż Chrystus Pan stał się człowiekiem, umarł i zmartwychwstał 9. 10. III. dla zbawiennego pożytku naszego 11 — 18.
Przetoż musimy tém pilniéy przestrzegać tego, cośmy słyszeli, byśmy snadź nie przeciekli.

 2. Bo ponieważ przez Anioły mówione słowo było pewne, a każde prze-

  1. ↑ Kol. 1, 7. r. 4, 12.
  2. ↑ Przypis własny Wikiźródeł Błąd w druku; powinno być – List Swiętego Pawła Apostoła do Żydów.
  3. ↑ Ian. 8, 26.
  4. ↑ Ps. 2, 8.
  5. ↑ Ian. 1, 3, 10. Koloss. 1, 16.
  6. ↑ 2 Kor. 4, 4.
  7. ↑ Efez. 1, 7.
  8. ↑ Żyd. 8, 1. r. 12, 2.
  9. ↑ Ps. 2, 7. Dzie. 13, 33. Żyd. 5, 5.
  10. ↑ 2 Sam. 7, 14. 1 Kron. 22, 10. r. 28, 7.
  11. ↑ Ps. 97, 7.
  12. ↑ Ps. 104, 4.
  13. ↑ 2 Sam. 7, 16. 1 Kron. 17, 14. Ps. 45, 7.
  14. ↑ Ps. 102, 26.
  15. ↑ Mal. 3, 6.
  16. ↑ Ps. 110, 1. Matt. 22, 44. Mark. 12, 36.
Źródło: „https://pl.wikisource.org/w/index.php?title=Strona:Biblia_Gdańska_wyd.1840.pdf/1252&oldid=2750881”