Strona:Biblia Gdańska wyd.1840.pdf/1254

i tę chwałę nadziei aż do końca stateczną zachowamy.
 III. 7. Przetoż iako mówi Duch święty: Dziś, ieźlibyście głos iego,^[1] usłyszeli,
 IV. 8. Nie zatwardzaycież serc waszych, iako^[2] w rozdrażnieniu, w dzień onego pokuszenia na puszczy,
 9. Gdzie mię kusili oycowie wasi, i doświadczali mię, i widzieli sprawy moie przez czterdzieści lat.
 10. Dla tegom się rozgniewał na ten naród i rzekłem: Ci zawsze błądzą sercem, a oni nie poznawaią dróg moich.
 11. Iakom przysiągł^[3] w gniewie moim, że nie wnidą do odpoczynienia moiego.
 V. 12. Patrzcież, bracia! by snadź nie było w którym z was serce złe i niewierne, któreby odstępowało od Boga żywego;
 13. Ale napominaycie iedni^[4] drugie na każdy dzień, póki się Dziś nazywa, aby kto z was nie był zatwardzony oszukaniem grzechu.
 14. Albowiem staliśmy się^[5] uczęstnikami Chrystusa, ieźliże tylko początek tego gruntu aż do końca^[6] stateczny zachowamy.
 15. Przetoż póki bywa rzeczono: Dziś,^[7] ieźlibyście głos iego usłyszeli, nie zatwardzaycież serc waszych, iako w oném rozdrażnieniu.
 16. Albowiem niektórzy usłyszawszy, rozdrażnili Pana, ale nie wszyscy, którzy byli wyszli z Egiptu przez Moyżesza.
 17. A na któreż się gniewał przez cztérdzieści lat? Izali nie na te, którzy grzeszyli, których ciała^[8] podległy na puszczy?
 18. A którymże^[9] przysiągł, że nie mieli wniść do odpoczynienia iego? Aza nie tym, którzy byli nieposłusznymi?
 19. I widziemy, iż tam nie mogli wniść dla niedowiarstwa.

ROZDZIAŁ IV.

 I. Do groźby przydawa Żydom upominanie, by snadź iako ich oycowie odpoczynienia zgotowanego nie utracili 1 — 10. II. ale aby się o to, iakoby do niego weszli, pilnie starali 11 — 13. III. A zatym mówi o kapłaństwie Chrystusowém 14 — 16.
Bóymyż się tedy, aby snadź zaniedbawszy obietnicy o weyściu do odpoczynienia iego, nie zdał się kto z was bydź upośledzony.
 2. Albowiem i nam zwiastowana iest Ewangielia iako i onym; ale im nie pomogło słowo, które słyszeli, przeto iż nie było złączone z wiarą tych, którzy słyszeli.
 3. Albowiem wnidziemy do odpoczynienia, którzyśmy uwierzyli, iako powiedział: Przetożem przysiągł^[10] w gniewie moim, że nie wnidą do odpoczynienia moiego; choć dokonane są dzieła Boże od założenia świata.
 4. Albowiem tak powiedział na iedném mieyscu o siódmym dniu: I odpoczynał Bóg dnia siódmego od wszystkich spraw swoich.^[11]
 5. A tu zasię:^[12] Że nie wnidą do odpoczynienia mego.
 6. Ponieważ tedy to zostawa, że niektórzy wchodzą do niego, a ci, którym pierwéy zwiastowano, nie weszli dla niedowiarstwa,
 7. Zasię naznacza dzień niektóry: Dziś, mówiąc^[13] przez Dawida po tak długim czasie (iako powiedziano:) Dziś, ieźlibyście głos iego usłyszeli, nie zatwardzaycież serc waszych.
 8. Albowiem ieźliby im Iozue odpoczynienie sprawił, nie mówiłby był potym o inszym dniu.
 9. A tak zostawa ieszcze odpoczynienie ludowi Bożemu.
 10. Albowiem ktokolwiek^[14] wszedł do odpoczynienia iego, i on także odpoczynął od spraw swoich, iako i Bóg od swoich.

 II. 11. Staraymyż się tedy, abyśmy weszli do onego odpoczynienia, żeby kto nie wpadł w tenże przykład niedowiarstwa.

1. Ps. 95, 8. Żyd. 4, 7.
2. 2 Moy. 17, 7.
3. 4 Moy. 14, 23. 5 Moy. 1, 35. Żyd. 4, 3. 5.
4. 1 Tess. 5, 11. Żyd. 10, 25.
5. Rzym. 8, 17.
6. Żyd. 11, 1.
7. Ps. 95, 7. 8. Żyd. 3, 7.
8. 4 Moy. 14, 37. r. 16, 40. 1 Kor. 10, 5.
9. 4 Moy. 14, 28.
10. Ps. 95, 11. Żyd. 3, 11.
11. 1 Moy. 2, 2. 2 Moy. 20, 11.
12. 4 Moy. 14, 30.
13. Ps. 95, 7. Żyd. 3, 7.
14. Obiaw. 14, 13.