Strona:Biblia Gdańska wyd.1840.pdf/1264

Ta strona została przepisana.

lemu niebieskiego, i do niezliczonych tysięcy Aniołów;
23. Do walnego zgromadzenia, i do zebrania pierworodnych, którzy są spisani w niebie, i do Boga, sędziego wszystkich, i do duchów sprawiedliwych i doskonałych;
24. I do pośrzednika nowego testamentu Iezusa, i do krwi pokropienia, lepsze rzeczy mówiącéy niż[1] Ablowa.
25. Patrzaycież, abyście nie gardzili tym, który mówi; albowiem ieźliż oni[2] nie uszli, którzy gardzili tym, który na ziemi na mieyscu Bożém mówił, daleko więcéy my, ieźliże się od tego, który z nieba iest, odwrócimy;
26. Którego głos na czas poruszył był ziemią, a teraz obiecał, mówiąc: Ieszcze ia raz[3] poruszę nie tylko ziemią, ale i niebem.
27. A to że mówi: Ieszcze raz, pokazuie zniesienie rzeczy chwieiących się, iako tych, które są uczynione, aby zostawały te, które się nie chwieią.
28. Przetoż przyimuiąc królestwo nie chwieiące się, mieymy łaskę, przez którą służmy przyiemnie Bogu ze wstydem i z uczciwością.
29. Albowiem Bóg nasz iest[4] ogniem trawiącym.

ROZDZIAŁ XIII.


I. Zaleca miłość, gościnność 1 — 3. II. i małżeństwo 4. III. od łakomstwa odwodzi 5. IV. w nadzieię opatrzności Bożéy 6. V. na Nauczyciele wierne pamiętać 7. 8. VI. postronnych nauk się strzedz 9 — 13. VII. inszego miasta szukać 14 — 25.
Miłość braterska[5] niech zostawa.
2. Nie zapominaycie ochoty[6] ku gościom; albowiem przez tę niektórzy nie wiedząc, Anioły za goście[7] przyimowali.
3. Pamiętaycie na więźnie, iakobyście spółwięźniami byli; na utrapione, iako ci, którzy téż w ciele iesteście.
II. 4. Uczciwe[8] iest małżeństwo między wszystkimi, i łoże niepokalane; ale wszeteczniki[9] i cudzołożniki Bóg będzie sądził.
III. 5. Obcowanie wasze niech będzie bez łakomstwa, przestawaiąc na tém, co macie; boć sam powiedział: Nie zaniecham[10] cię, ani cię opuszczę;
IV. 6. Tak abyśmy śmiele mówić mogli: Pan mi iest[11] pomocnikiem, nie będę się bał, aby mi co miał uczynić człowiek.
V. 7. Pamiętaycie na wodze wasze, którzy wam mówili słowo Boże, których obcowania koniec upatruiąc naśladuycie wiary ich.
8. Iezus Chrystus[12] wczoray i dziś, tenże i na wieki.
VI. 9. Za naukami rozmaitemi i obcemi nie unoście się; albowiem dobra rzecz iest, aby łaską[13] było utwierdzone serce a nie pokarmami, które nie pomogły tym, co się nimi bawili.
10. Mamy ołtarz, z którego nie maią wolność ieść ci, którzy przybytkowi służą.
11. Albowiem bydląt, których[14] krew bywa wnoszona za grzech do świątnicy przez naywyższego Kapłana, tych ciała palone bywaią za obozem.
12. Dla tego i Iezus, aby poświęcił lud własną krwią swoią, za bramą ucierpiał.
13. Wynidźmyż tedy do niego za obóz, nosząc urąganie iego.
VII. 14. Albowiem nie mamy tu miasta[15] trwałego, ale onego przyszłego szukamy.
15. Przetoż przez niego ofiaruymy Bogu ofiarę[16] chwały ustawicznie, to iest, owoce warg wyznawaiących imieniowi iego.
16. A dobroczynności i udzielania nie przepominaycie; albowiem się Bóg w takowych ofiarach kocha.
17. Bądźcie posłuszni[17] wodzom waszym, i bądźcie im poddani; albowiem oni czuią nad duszami waszemi, iako ci, którzy liczbę oddać maią; aby to z radością czynili, a nie z wzdychaniem; boć wam to nie iest pożyteczno.

18. Modlcie się[18] za nami; albowiem

  1. 1 Moy. 4, 19. Żyd. 11, 4.
  2. Żyd. 2, 2. 3.
  3. Agg. 2, 7.
  4. 5 Moy. 4, 24.
  5. Rzym. 12, 10.
  6. Rzym. 12, 13. 1 Piotr. 4, 9.
  7. 1 Moy. 18, 3. r. 19, 1. 2. 3.
  8. 2 Moy. 20, 14.
  9. 1 Kor. 6, 9. 10.
  10. 5 Moy. 31, 8. Ioz. 1, 5. 1 Kron. 28, 20.
  11. Ps. 56, 12. r. 118, 6.
  12. Obiaw. 1, 17.
  13. Ier. 9, 8. Efez. 4, 14.
  14. 2 M. 29, 11. 12. 3 M. 4, 7. r. 16, 27.
  15. Żyd. 11, 10.
  16. Ps. 50, 23. Oze. 14, 2.
  17. Fil. 2, 29. 1 Tess. 5, 12.
  18. Filip. 1, 19.