dufamy, iż mamy dobre sumnienie, iako ci, którzy się chcemy we wszystkiém dobrze zachować.
19. A tem więcéy proszę was, abyście to czynili, abym wam tém rychléy był przywrócony.
20. A Bóg pokoiu, który wywiódł od umarłych we krwi przymierza wiecznego, onego wielkiego pasterza owiec, Pana naszego Iezusa:
21. Niech was doskonałymi[1] uczyni w każdym uczynku dobrym ku czynieniu woli swoiéy sprawuiąc w was to, co przyiemnego przed obliczem iego, przez Iezusa Chrystusa, któremu niech będzie chwała na wieki wieków. Amen.
22. A proszę was, bracia! znoście cierpliwie słowo napominania tego; bomci do was krótko pisał.
23. Wiedzcie o bracie Tymoteuszu, że iest wypuszczony, z którym (ieźlibym rychło przyszedł,) oglądam was.
24. Pozdrówcie wszystkie wodze wasze, i wszystkie Swięte. Pozdrawiaią was bracia ze Włoch.
25. Łaska niech będzie z wami wszystkimi. Amen.
I. Zaleca świętą cierpliwość 1 — 4. II. modlitwy 5. III. wiarę 6 — 9. IV. skromność 10 — 12. V. Pokusy ku złemu nie są od Boga 13 — 16. VI. gdyż on iest wszystkich dobrych rzeczy sprawcą i Panem 17 — 21. VII. Iako się mamy z słowem Bożém obchodzić 22 — 25. VIII. i czém nabożeństwo nasze oświadczać 26. 27.
Iakub, sługa Boży i Pana Iezusa Chrystusa, dwiemanaście pokoleniom, które są w rozproszeniu, zdrowia życzy.
2. Za naywiększą[2] radość mieycie, bracia moi! gdy w rozmaite pokusy wpadacie,
3. Wiedząc, iż doświadczenie wiary waszéy sprawuie cierpliwość;
4. A cierpliwość niech ma doskonały uczynek, żebyście byli doskonali i zupełni, którymby na niczém nie schodziło.
II. 5. A ieźli komu z was schodzi na mądrości, niech prosi u Boga, który ią szczérze wszystkim dawa, a nie wymawia; i będzie mu dana.
III. 6. Ale niech prosi z wiarą,[3] nic niewątpiąc; albowiem kto wątpi, iest podobny wałowi morskiemu, który od wiatru pędzony i miotany bywa.
7. Bo niechay nie mniema ten człowiek, aby co miał wziąć od Pana.
8. Mąż umysłu dwoistego iest niestateczny we wszystkich drogach swoich.
9. A niech się chlubi brat niskiego stanu w wywyższeniu swoiém,
IV. 10. A bogaty w poniżeniu swoiém; bo iako kwiat trawy[4] przeminie.
11. Albowiem iako słońce, kiedy weszło z gorącością, ususzyło trawę, a kwiat iéy opadł, i zginęła ona śliczność kształtu iego, tak i bogaty w drogach swoich uwiędnie.
12. Błogosławiony mąż, który znosi[5] pokuszenie; bo gdy będzie doświadczony, weźmie[6] koronę żywota, którą obiecał Pan tym, którzy go miłuią.
V. 13. Żaden, gdy bywa kuszony, niech nie mówi: Od Boga kuszony bywam; bo Bóg nie może kuszony bydź we złém, a sam nikogo nie kusi.
14. Ale każdy bywa kuszony, gdy od swoich własnych pożądliwości bywa pociągniony i przynęcony.
15. Zatym pożądliwość począwszy, rodzi grzech, a grzech będąc wykonany, rodzi śmierć.
