13. Albowiem sąd bez miłosierdzia[1] będzie temu, co nie czynił miłosierdzia; ale miłosierdzie chlubi się przeciwko sądowi.
II. 14. Cóż pomoże, bracia moi! ieźliby kto rzekł, iż ma wiarę, a uczynkówby nie miał? izali go ona wiara może zbawić?
15. A gdyby brat albo siostra byli[2] nieodziani, i schodziłoby im na powszedniéy żywności,
16. I rzekłby im kto z was: Idźcie w pokoiu, ugrzeycie się, i naiedzcie się, a nie dalibyście im potrzeb ciału należących, cóż to pomoże?
17. Także i wiara, nie mali uczynków, martwa iest sama w sobie.
18. Ale rzecze kto: Ty masz wiarę, a ia mam uczynki; ukaż mi wiarę twoię bez uczynków twoich, a ia tobie ukażę wiarę moię z uczynków moich.
19. Ty wierzysz, iż ieden iest Bóg, dobrze czynisz; i diablić temu[3] wierzą, wszakże drzą.
20. Ale chceszli wiedzieć, o człowiecze marny! iż wiara bez uczynków martwa iest?
III. 21. Abraham, oyciec nasz, izali nie z uczynków usprawiedliwiony iest, gdy ofiarował[4] Izaaka, syna swego, na ołtarzu?
22. Widzisz, iż wiara spólnie robiła z uczynkami iego, a z uczynków wiara doskonałą się stała.
23. A tak wypełniło się pismo, które[5] mówi: I uwierzył Abraham Bogu, i przyczytano mu to ku sprawiedliwości, i przyiacielem[6] Bożym nazwany iest.
24. A widzicież, iż z uczynków usprawiedliwiony bywa człowiek, a nie z wiary tylko?
IV. 25. Także téż i[7] Rachab, wszetecznica, izali nie z uczynków iest usprawiedliwiona, gdy przyięła one posły i inszą drogą wypuściła?
26. Albowiem iako ciało bez duszy iest martwe, tak i wiara bez uczynków martwa iest.
I. Ięzyk człowieka Chrześciańskiego zwiąskami wiary i miłości świętéy ma bydź hamowany 1 — 7. II. pożytki ięzyka 8 — 14. III. mądrości ludzkiéy różność od niebieskiéy 15 — 18.
Niechay was nie wiele będzie[8] nauczycielami, bracia moi! wiedząc, że ciężysz sąd odniesiemy.
2. Albowiem w wielu upadamy wszyscy; ieźli kto nie upada w słowie, ten iest doskonałym mężem, który téż może na wodzy trzymać i wszystko ciało.
3. Oto, koniom wędzidła w gęby wprawuiemy, aby nam powolne były, i wszystkiém ciałem ich kieruiemy.
4. Oto, i okręty choć tak wielkie są, i tęgimi wiatrami pędzone bywaią; wszak i naymnieyszym styrem bywaią kierowane, gdziekolwiek iest wola sternikowa;
5. Tak i ięzyk mały iest członek, wszakże bardzo się wynosi. Oto, maluczki ogień, iako wielki las zapala!
6. I ięzyk iest ogień i świat niesprawiedliwości; takci iest postanowiony ięzyk między członkami naszymi, który szpeci wszystko ciało, i zapala koło urodzenia naszego, i bywa zapalony od ognia piekielnego.
7. Albowiem wszelkie przyrodzenie i dzikich zwierząt, i ptaków, i gadzin, i morskich potwór bywa okrócone, i iest okrocone od ludzi;
II. 8. Ale ięzyka żaden z ludzi okrócić nie może, który iest nieokrócone złe, i pełne iadu śmiertelnego.
9. Przezeń błogosławimy Boga i oyca, i przezeń przeklinamy ludzi, którzy na podobieństwo Boże stworzeni są;
10. Z iednychże ust wychodzi błogosławieństwo i przeklęctwo. Nie tak ma bydź bracia moi!
11. Izali zdróy z iednego źrzódła wypuszcza i słodką i gorzką wodę?
12. Izali[9] może, bracia moi! figowe drzewo przynosić oliwki, albo winna macica figi? Tak żaden zdróy słonéy i słodkiéy wody oraz nie wydawa.
13. Ieźli kto iest mądry i umieiętny między wami, niech pokaże dobrém
