Wikiźródła

Strona:Biblia Gdańska wyd.1840.pdf/1271

Ta strona została przepisana.

 20. Przeyrzanego przed założeniem[1] świata, a obiawionego csasów[2] ostatecznych dla was,
 21. Którzy przezeń wierzycie w Boga, który go wzbudził od umarłych, i dał mu chwałę, aby wiara i nadzieia wasza była w Bogu.
 22. Oczyściaiąc dusze wasze w posłuszeństwie prawdy przez Ducha świętego ku nieobłudnéy[3] braterskiéy miłości, z czystego serca iedni drugie miłuycie uprzeymie,
 23. Odrodzeni będąc,[4] nie z nasienia skazitelnego, ale z nieskazitelnego przez słowo Boże żywe i trwaiące na wieki.
 24. Ponieważ wszelkie ciało iest iako[5] trawa, i wszelka chwała człowieka iako kwiat trawy; uwiędła trawa, i kwiat iéy opadł;
 25. Ale słowo Boże trwa na wieki. A toć iest słowo, które wam iest zwiastowane.

ROZDZIAŁ II.


 I. Upomina, aby żywot prowadzili, iaki na odrodzone należy 1 — 5. II. i aby ich wiara w Chrystusa nie słabiała 6 — 10. III. na ostatek do posłuszeństwa przeciwko przełożonym 11 — 20. IV. i do znoszenia ucisków przykładem Chrystusowym prowadzi 21 — 25.
Przetoż złożywszy[6] wszelaką złość, i wszelaką zdradę, i obłudę, i zazdrość, i wszelakie obmowiska,
 2. Iako dopiero narodzone niemowiątka szczérego mleka słowa Bożego pożądaycie, abyście przez nie urośli,
 3. Ieźliście tylko skosztowali,[7] że dobrotliwy iest Pan.
 4. Do którego przystępuiąc, do kamienia żywego, acz od ludzi odrzuconego, ale od Boga wybranego i kosztownego,
 5. I wy iako żywe kamienie buduycie się w dom duchowny, w kapłaństwo[8] święte, ku ofiarowaniu duchownych[9] ofiar, przyiemnych Bogu przez Iezusa Chrystusa.
 II. 6. A przetoż mówi[10] pismo: Oto, kładę na Syonie kamień narożny węgielny, wybrany, kosztowny, a kto[11] weń uwierzy, nie będzie zawstydzony.
 7. Wam tedy wierzącym iest uczciwością, ale nieposłusznym kamień, który odrzucili[12] buduiący; ten się stał głową węgielną,
 8. I kamieniem obrażenia i opoką zgorszenia tym, którzy się obrażaią o słowo, niewierząc, na co téż wystawieni są.
 9. Ale wy iesteście rodzaiem wybranym, królewskiém kapłaństwem, narodem świętym, ludem nabytym, abyście opowiadali cnoty tego, który was powołał z ciemności ku dziwnéy swoiéy światłości;[13]
 10. Którzyście niekiedy byli nie[14] ludem, aleście teraz ludem Bożym; którzyście niekiedy nie dostąpili byli miłosierdzia, aleście teraz miłosierdzia dostąpili.
 III. 11. Naymilsi! proszę was, abyście się iako przychodniowie i goście wstrzymywali od[15] cielesnych pożądliwości, które walczą przeciwko duszy,
 12. Obcowanie[16] wasze maiąc poczciwe między Poganami, aby zamiast tego, w czém was pomawiaią iako złoczyńce, dobrym się uczynkom waszym przypatruiąc, chwalili Boga[17] w dzień nawiedzenia.
 13. Bądźcież tedy poddani wszelkiemu ludzkiemu urzędowi dla Pana, bądź Królowi, iako naywyższemu,
 14. Bądź Przełożonym, iako od niego posłanym ku pomście źle czyniących, a ku chwale dobrze czyniących.
 15. Albowiem tak iest wola Boża; abyście dobrze czyniąc, usta zatkali nieumieiętności głupich ludzi.

 16. (Bądźcież) iako wolni, a nie ia-

  1. ↑ Rzym. 16, 25. Efez. 3, 9. Koloss. 1, 26.
  2. ↑ Przypis własny Wikiźródeł Błąd w druku; powinno być – czasów.
  3. ↑ Rzym. 12, 10. 1 Piotr. 2, 17.
  4. ↑ Iak. 1, 18.
  5. ↑ Ps. 102, 12. Ps. 103, 15. Izai. 40, 6. Iak. 1, 10.
  6. ↑ Rzym. 6, 4. Efez. 4, 22. Koloss. 3, 8. Żyd. 12, 1.
  7. ↑ Ps. 34, 9.
  8. ↑ Obiaw. 1, 6.
  9. ↑ Rzym. 12, 1.
  10. ↑ Izai. 28, 16. Rzym. 9, 33.
  11. ↑ Ps. 2, 12. Przyp. 16, 20. Izai. 30, 18. Ier. 17, 7.
  12. ↑ Ps. 118, 22. Matt. 21, 42. Dzie. 4, 11. Izai. 8, 14.
  13. ↑ 2 Moy. 19, 6. Izai. 61, 6.
  14. ↑ Rzym. 9, 25.
  15. ↑ Rzym. 13, 13.
  16. ↑ Filip. 2, 15.
  17. ↑ Matt. 5, 16. 1 Piotr. 3, 16.
Źródło: „https://pl.wikisource.org/w/index.php?title=Strona:Biblia_Gdańska_wyd.1840.pdf/1271&oldid=2775564”