Strona:Biblia Gdańska wyd.1840.pdf/1272

Ta strona została przepisana.

ko[1] ci, którzy wolność zasłoną złości maią, ale iako słudzy Boży.
17. Wszystkie czciycie, braterstwo[2] miłuycie, Boga się bóycie, Króla w uczciwości mieycie.
18. Słudzy! bądźcie[3] poddani panom we wszelakiéy boiaźni, nie tylko dobrym i bacznym, ale i dziwnym.
19. Boć to iest łaska, ieźli kto dla sumnienia Bożego ponosi frasunki, cierpiąc bezwinnie.
20. Bo cóż iest za chwała, ieźlibyście grzesząc, cierpliwie znosili, by was i pięściami bito? Ale ieźli dobrze[4] czyniąc i cierpiąc znosicie, to iest łaska u Boga.]
IV. 21. Albowiem na to téż powołani iesteście, ponieważ i Chrystus cierpiał za nas, zostawiwszy nam przykład, abyście naśladowali stóp iego.
22. Który grzechu[5] nie uczynił, ani znaleziona iest zdrada w uściech iego.
23. Któremu gdy złoreczono[6], nie odzłorzeczył; gdy cierpiał, nie groził, ale poruczył krzywdę temu, który sprawiedliwie sądzi.
24. Który grzechy nasze[7] na ciele swoiém zaniósł na drzewo, abyśmy obumarłszy grzechom, sprawiedliwości żyli, którego siniałością uzdrowieni iesteście.
25. Albowiemeście byli iako[8] owce błądzące; ale teraz iesteście nawróceni do pasterza i biskupa dusz waszych.]

ROZDZIAŁ III.


I. Chrześciańskie małżonki mężów swych chuć i niewiernych lekce sobie ważyć nie maią 1 — 4. II. przykładem pobożnych małżonek 5 — 7. III. każdemu niewiernemu należące napominanie dawa 8 — 13. IV. wierni prześladowanie skromnie znosić 14. 15. V. i poczet wiary swoiéy wydawać maią 16 — 22.
Także i żony![9] bądźcie poddane mężom swoim, aby i ci, którzy nie wierzą słowu, przez pobożne obcowanie żon, bez słowa[10] byli pozyskani,
2. Obaczywszy czyste w boiaźni Bożéy obcowanie wasze.
3. Których ochędostwo niech[11] będzie nie ono zwierzchne, w splecieniu włosów, i obłożeniu się złotem, albo w ubieraniu się w szaty,
4. Ale on skryty serdeczny człowiek, zależący w nieskażeniu cichego i spokoynego ducha, który iest przed obliczem Bożém kosztowny.
II. 5. Albowiem tak niekiedy i one święte małżonki, które nadzieię miały w Bogu, zdobiły się, będąc poddane mężom swoim.
6. Iako Sara była posłuszną Abrahamowi nazywaiąc[12] go panem; któréy wy stałyście się córkami, gdy dobrze czynicie, nie boiąc się żadnego postrachu.
7. Także i wy, mężowie! mieszkaycie z nimi[13] umieiętnie, a iako mdleyszemu naczyniu niewieściemu oddawaycie uczciwość, iako téż spółdziedziczkom łaski żywota, aby się modlitwy wasze nie przerywały.
III. 8. A na koniec wszyscy bądźcie[14] iednomyślni, spółcierpiący doległości, braterstwo miłuiący, miłosierni i dobrotliwi,
9. Nie oddawaiąc złego[15] za złe, ani łaiania za łaiania, lecz przeciwnym obyczaiem dobrorzecząc, gdyż wiecie, iż na to powołani iesteście, abyście błogosławieństwo odziedziczyli.
10. Albowiem kto chce żywot[16] miłować i oglądać dni dobre, niech pohamuie ięzyka swego od złego, a usta iego niech nie mówią zdrady;
11. Niech się odwróci[17] od złego, a czyni dobre; niech szuka pokoiu, i ściga go.
12. Albowiem oczy Pańskie otworzone są na sprawiedliwe, a uszy iego ku proźbie ich; lecz oblicze Pańskie przeciwko tym, którzy czynią złe rzeczy.

13. I któż iest, coby wam złe uczynił, ieźlibyście dobrego naśladowcami byli?

  1. Gal. 5, 13.
  2. Rzym. 12, 10.
  3. Efez. 6, 5. Kol. 3, 22. Tyt. 2, 9.
  4. Matt. 5, 10. Łuk. 6, 22.
  5. Izai. 53, 9. 2 Kor. 5, 21. 1 Ian. 3, 5.
  6. Przypis własny Wikiźródeł Błąd w druku; powinno być – złorzeczono.
  7. Izai. 53, 4. 5.
  8. Izai. 53, 6.
  9. Efez. 5, 22. Kol. 3, 18.
  10. 1 Kor. 7, 16.
  11. 1 Tym. 2, 9. Tyt. 2, 3.
  12. 1 Moy. 18, 12.
  13. 1 Kor. 7, 3.
  14. Rzym. 15, 5. Filip. 3, 16.
  15. Przyp. 20, 22. Matt. 5, 39. Rzym. 12, 17. 1 Tess. 5, 15.
  16. Ps. 34, 13.
  17. Izai. 1, 16.