IV. 14. Ale chociażbyście téż[1] cierpieli dla sprawiedliwości, błogosławieni iesteście; a strachu ich[2] nie lękaycie się, ani trwożcie sobą, ale Pana Boga poświęcaycie w sercach waszych.]
15. A bądźcie zawsze gotowi ku daniu odpowiedzi każdemu domagaiącemu się od was rachunku o téy nadziei, która w was iest, z cichością i z boiaźnią, maiąc[3] sumnienie dobre;
V. 16. Aby w tém, w czém was pomawiaią iako złoczyńce, zawstydzili się ci, którzy naganę dawaią waszemu dobremu obcowaniu w Chrystusie.
17. Lepiéy bowiem iest, abyście dobrze czyniąc, ieźli się tak podoba woli Bożéy, cierpieli, niżeli źle czyniąc.
18. Bo i Chrystus raz za grzechy[4] cierpiał, sprawiedliwy za niesprawiedliwe, aby nas przywiódł do Boga, umartwiony będąc ciałem, ale ożywiony duchem;
19. Przez którego i tym duchom, którzy są w więzieniu, przyszedłszy kazał,
20. Którzy niekiedy nieposłuszni byli, gdy[5] raz oczekiwała Boża cierpliwość za dni Noego, kiedy korab gotowano, w którym mało (to iest ośm) dusz zachowane są w wodzie.
21. Czego teraz chrzest wzorem będąc, zbawia nas (nie składanie cielesnego plugastwa, ale obietnica spólna sumnienia dobrego u Boga,) przez zmartwychwstanie Iezusa Chrystusa,
22. Który iest na prawicy Bożéy, szedłszy do nieba, podbiwszy sobie Anioły i zwierzchności i mocy.
I. Przykład ucierpiénia Chrystusa Pana nam wystawiwszy, napomina nas, abyśmy się grzechów strzegli 1 — 6. II. Zaleca modlitwę 7. III. miłość 8. IV. gościnność 9. V. wierność w urzędzie 10. VI. służbę Bożą 11. VII. i cierpliwość dla imienia Pańskiego 12 — 19[6]. VIII. karanie Boże się od domu iego zaczyna 17 — 19.
Ponieważ tedy Chrystus ucierpiał za nas w ciele, i wy téż tąż myślą bądźcie uzbroieni, że ten, co cierpiał w ciele, poprzestał grzechu,
2. Aby iuż więcéy nie cielesnym pożądliwościom, ale woli Bożéy żył ostatek czasu w ciele.
3. Albowiem dosyć nam, żeśmy[7] przeszłego czasu żywota, popełniali lubości Poganów, chodząc w rozpustach, w pożądliwościach, w opilstwach, w biesiadach, w piiaństwach i sprosnych bałwochwalstwach.
4. Przetoż, że się wy z nimi nie schadzacie na taką zbyteczną rozpustę, zda się im rzeczą obcą, i bluźnią to.
5. Ci dadzą liczbę temu, który gotowy iest sądzić żywe i umarłe.
6. Dla tego bowiem i umarłym kazano Ewangielią, aby sądzeni byli według ludzi z strony ciała, ale żyli według Boga duchem.
II. 7. A wszystkiemuć się koniec przybliża.
III. 8. Przetoż trzeźwymi bądźcie i czułymi ku modlitwom, a nadewszystko mieycie uprzeymą miłość iedni ku drugim; albowiem miłość[8] zakryie mnóstwo grzechów.
IV. 9. Gościnnymi[9] bądźcie iedni ku drugim bez[10] szemrania.
V. 10. Każdy iako wziął[11] dar, tak nim ieden drugiemu usługuycie, iako dobrzy szafarze rozlicznéy łaski Bożéy.
VI. 11. Ieźli kto mówi, niech mówi[12] iako wyroki Boże; ieźli kto posługuie, niech to czyni iako z siły, któréy Bóg dodawa, aby we wszystkiém chwalony był Bóg przez Iezusa Chrystusa, któremu należy chwała i panowanie na wieki wieków. Amen.]
VII. 12. Naymilsi! niech wam nie będzie rzeczą dziwną ten ogień, który na was przychodzi ku doświadczeniu waszemu, iakoby co obcego na was przychodziło;
13. Ale raduycie się z tego, żeście uczęstnikami[13] ucierpienia Chrystuso-
- ↑ Matt. 5, 10. 2 Piotr. 2, 20.
- ↑ Izai. 8, 12. Matt. 10, 26.
- ↑ 1 Piotr. 12, 2.
- ↑ Rzym. 5, 6. Żyd. 9, 28.
- ↑ 1 M. 6, 7. 14. r. 7, 1. Matt. 24, 37. Łuk. 17, 26.
- ↑
Błąd w druku; powinno być – 16.
- ↑ Efez. 4, 17. 18.
- ↑ Przyp. 10, 12. Iak. 5, 20.
- ↑ Rzym. 12, 13.
- ↑ Filip. 2, 14.
- ↑ Rzym. 12, 6. 7. 8.
- ↑ Ier. 23, 28.
- ↑ 2 Kor. 4, 10. Filip. 3, 10. 1 Piotr. 1, 7.
