Głos krwi brata twego woła do mnie z ziemi.[1]
11. Teraz tedy przeklętym będziesz na ziemi, która otworzyła usta swe, aby przyięła krew[2] brata twego z ręki twoiéy.
12. Gdy będziesz sprawował ziemię, nie wyda więcéy mocy swéy tobie; tułaczem, i biegunem będziesz na ziemi.
13. Tedy rzekł Kain do Pana: Większa iest nieprawość moia, niżby mi ią odpuścić miano.
14. Oto mię dziś wyganiasz z oblicza téy ziemi, a przed twarzą twoią skryię się, i będę tułaczem, i biegunem na ziemi; i stanie się, że ktokolwiek mię znaydzie, zabiie mię.
15. I rzekł mu Pan: Zaiste, ktobykolwiek zabił Kaina, siedmioraką odniesie pomstę. I włożył Pan na Kaina piątno, aby go nie zabiiał, ktobygokolwiek znalazł.
16. Tedy odszedł Kain od oblicza Pańskiego, i mieszkał w ziemi Nod, na wschód słońca od Eden.
V. 17. I poznał Kain żonę swą, która poczęła, i porodziła Enocha; i zbudował miasto, i nazwał imię miasta tego, imieniem syna swego, Enoch.
18. I urodził się Enochowi Irad, a Irad spłodził Mawiaela, a Mawiael spłodził Matusaela, a Matusael spłodził Lamecha.
19. I poiął sobie Lamech dwie żony; imię iednéy, Ada, a imię drugiéy, Sella.
20. Tedy urodziła Ada Iabala, który był Oycem mieszkaiących w namieciech, i pasterzów.
21. A imię brata iego było Iubal, który był Oycem wszystkich graiących na harfie, i na muzyckiém naczyniu.
22. Sella téż urodziła Tubalkaina, rzemieślnika wszelkiéy roboty, od miedzi i od żelaza. A siostra Tubalkainowa była Noema.
23. Tedy rzekł Lamech żonom swym, Adzie i Selli: Słuchaycie głosu mego żony Lamechowe, posłuchaycie słów moich; Zabilbym ia męża na zranienie moie, i młodzieńca, na siność moię.
24. Jeźlić siedmkroć mścić się będą za Kaina, tedyć za Lamecha siedmdziesiąt i siedm kroć.
VI. 25. I poznał jeszcze Adam żonę swą, która urodziła syna, i nazwała imię iego Set, mówiąc: Dał mi Bóg inne potomstwo miasto Abla, którego zabił Kain.
26. Setowi téż urodził się syn, i nazwał imię iego Enos. Na ten czas poczęto wzywać imienia Pańskiego.
Żywot Adamów, i potomstwa iego po nim, aż do Noego.
Teć są księgi rodzaiów Adamowych. W dzień, którego stworzył Bóg człowieka, na podobieństwo Boże uczynił go.
2. Męszczyznę i niewiastę[3] stworzył ie; i błogosławił im, i nazwał imię ich, człowiek, w dzień, którego są stworzeni.
3. I żył Adam sto i trzydzieści lat, i spłodził syna na podobieństwo swoie, i na wyobrażenie swoie, i nazwał imię iego Set.
4. I było dni Adamowych po spłodzeniu[4] Seta, ośmset lat, i spłodził syny i córki.
5. A tak było wszystkich dni Adamowych, których żył, dziewięćset lat i trzydzieści lat, i umarł.
6. A Set żył sto lat i pięć lat, i spłodził Enosa.
7. I żył Set po spłodzeniu Enosa, ośmset lat, i siedm lat, i spłodził syny i córki.
8. I było wszystkich dni Setowych dziewięćset lat, i dwanaście lat, i umarł.
9. Enos żył dziewięćdziesiąt lat, i spłodził Kenana.
10. I żył Enos po spłodzeniu Kenana, ośmset lat, i piętnaście lat, i spłodził syny i córki.
11. Było tedy wszystkich dni Enosowych dziewięćset lat, i pięć lat, i umarł.
12. Kenan téż żył siedmdziesiąt lat, i spłodził Mahalaleela.
13. I żył Kenan po spłodzeniu Mahalaleela ośmset lat, i czterdzieści lat, i spłodził syny i córki.
