iaciół iego wysławiaią. II. Pokazuie, że ta znaczna iest przy stworzeniu wszystkich rzeczy, i w naprawie człowieka przez Chrystusa Pana.
1. Przednieyszemu śpiewakowi na Gitthyth psalm Dawidów.
2. Panie, Panie nasz! iakoż zacne iest imię twoie po wszystkiéy ziemi! któryś wyniósł chwałę twoię nad niebiosa.
3. Z ust[1] niemowiątek i sących ugruntowałeś moc twą dla nieprzyiaciół twoich, abyś wyniszczył nieprzyiaciela, i tego, który się mści.
4. Gdy się przypatruię niebiosom twoim, dziełu palców twoich, miesiącowi i gwiazdom, któreś wystawił,
5. Tedy mówię: Cóż iest człowiek, iż nań[2] pamiętasz? albo Syn człowieczy, iż go nawiedzasz?
6. Albowiem mało mnieyszym uczyniłeś go od Aniołów, chwałą i czcią ukoronowałeś go.
7. Dałeś mu opanować sprawy rąk[3] twoich, wszystkoś poddał pod nogi iego.
8. Owce i woły wszystkie, nad to i zwierzęta polne.
9. Ptastwo niebieskie, i ryby morskie, i cokolwiek chodzi po ścieszkach morskich.
10. Panie, Panie nasz! iako zacne iest imię twoie po wszystkiéy ziemi!
I. Po zwycięstwie nad Goliatem trzyumfuiąc[4], Boskim ie sądom przypisuie. II. Na obronę Bożą, żeby się spuszczali ubodzy a utrapieni, upomina. III. Boga prosi, żeby i na potym przy nim stawał.
1. Przednieyszemu śpiewakowi, na Halmutlabben pieśń Dawidowa.
2. Będę wysławił Pana ze wszystkiego serca mego; opowiadać będę wszystkie cuda twoie.
3. Rozweselę się, i rozraduię się w tobie i będę śpiewał imieniowi twemu, o Naywyższy!
4. Że się obrócili nieprzyiaciele moi na wstecz; upadli i poginęli od obliczności twoiéy.
5. Boś ty odprawił sąd móy, i sprawę moię; zasiadłeś na stolicy,[5] Sędzia sprawiedliwy!
6. Rozgromiłeś Pogany, zatraciłeś złośnika, imię ich wygładziłeś na wieki wieczne.
7. O nieprzyiacielu! azaż wykonane są spustoszenia twoie na wieczność? Poburzyłżeś miasta? i owszem ich samych pamiątka zginęła z nimi.
8. Ale Pan na wieki trwa; zgotował stolicę swoię na sąd.
9. On będzie sądził okrąg ziemi[6] w sprawiedliwości, i osądzi narody w prawości.
10. I będzie Pan ucieczką ubogim; ucieczką czasu ucisku.[7]
11. I będą ufać w tobie, którzy znaią imię twoie; albowiem nie opuszczasz tych, Panie! którzy cię szukaią.
12. Spiewaycież Panu, który mieszka na Syonie; opowiadaycie między narody sprawy iego.
13. Bo on szuka krwi, i ma ią w pamięci, a nie zapomina wołania utrapionych.
14. Zmiłuy się nademną, Panie! obacz utrapienie moie od tych, którzy mię maią w nienawiści, ty, co mię wyrywasz z bram śmierci.
15. Abym opowiadał wszystkie chwały twoie w bramach córki Syońskiéy, weseląć się w zbawieniu twoiém.
16. Zanurzeni są[8] Poganie w dole, który uczynili; w sieci, którą skrycie zastawili, uwięzła noga ich.
17. Oznaymił się Pan, gdy uczynił sąd; w sprawie rąk swoich się złośnik usidlił. Rzecz godna rozmyślania! Sela.
18. Niepobożni się obrócą do piekła, wszyscy narodowie, którzy zapominaią Boga.
19. Bo nie będzie na wieki zapamiętany ubogi; oczekiwanie nędznych nie zginie na wieki.
20. Powstańże, Panie! niech się nie zmacnia śmiertelny człowiek; a niech narodowie osądzeni będą przed tobą.
- ↑ Matt. 21, 16.
- ↑ Iob. 7, 17. Ps. 144, 3. Żyd. 2, 6.
- ↑ 1 Moy. 1, 28. r. 9, 2. 1 Kor. 15, 27.
- ↑
Błąd w druku; powinno być – tryumfuiąc.
- ↑ Ps. 7, 12. Ier. 11, 20.
- ↑ Ps. 96, 13. Dzie. 17, 31.
- ↑ Ps. 37, 39. r. 46, 1. r. 91, 2.
- ↑ Ps. 7, 16. Ps. 35, 8.
