Strona:Biblia Gdańska wyd.1840.pdf/603

Ta strona została przepisana.

21. Panie! puść na nie strach, aby poznali narodowie, iż są ludźmi śmiertelnymi. Sela.

Psalm X.


I. Prosi, żeby go Bóg nie odstępował, gdy nieprzyiaciel Boga bluźni, chcąc iako lew poźrzeć niewinne. II. Cieszy się, że się Pan podeymie utrapionych, a okrutniki uskromi.
Panie! przeczże stoisz z daleka? przeczże się ukrywasz czasu ucisku?
2. Złośnik z hardości prześladuie ubogiego; niechayże będą uchwyceni[1] w chytrych zamysłach, które zamyślaią.
3. Bo się chlubi niezbożnik w pożądliwościach duszy swoiéy, a łakomy błogosławi sobie a draźni Pana.
4. Niepobożny dla pychy,[2] którą po sobie pokazuie, nie pyta się o Boga; wszystka myśl iego, że niemasz Boga.
5. Darzą mu się drogi iego na każdy czas; dalekie są sądy twoie od niego; sapa przeciwko wszystkim nieprzyiaciołom swym.
6. Mówi w sercu swém: Nie będę wzruszon od narodu do narodu; bo się nie boię złego.
7. Usta iego pełne są złorzeczeństwa, i chytrości, i zdrady; pod ięzykiem iego uprzykrzenie i nieprawość.
8. Siedzi, czyhaiąc we wsiach, w skrytościach zabiia niewinnego; oczy iego upatruią ubogiego.
9. Czyha w skrytém mieyscu, iako lew w iamie swoiéy, dybie iakoby uchwycił ubogiego, ułapiwszy go ciągnie do sieci swoiéy.
10. Przypada, przytula się, i rzuca się mocą swoią na wiele ubogich.
11. Mówi w sercu swém: Zapomnałci[3] tego Bóg; zakrył oblicze swoie, nie uyrzy na wieki.
12. Powstańże, Panie Boże! podnieś rękę twoię; nie zapominayże ubogich.
13. Przeczże niezbożnik draźni Boga, mówiąc w sercu swém: Nie będziesz się o tym pytał?
14. Ale ty widzisz ucisk, i krzywdę upatruiesz, abyś im odpłacił ręką twą; na ciebieć się spuścił ubogi, tyś iest pomocnikiem sierotce.
15. Potrzyi ramię niepobożnego i złośnika, dowiaduy się o iego niezbożności, aż go nie stanie.
16. Pan iest Królem[4] na wieki wieczne; ale narodowie zginą z ziemi iego.
17. Żądości[5] pokornych wysłuchywasz, Panie! utwierdzasz serca ich, nachylasz ku nim ucha twoiego.
18. Abyś sąd uczynił[6] sierocie i chudzinie, aby go więcéy nie trapił człowiek śmiertelny na ziemi.

Psalm XI.


I. Przymawia tym, co się z nadziei iego naśmiewali. II. Cieszy się, że Bóg wszystko widzi, który swoich doświadcza i one miłuie, a niepobozne srodze karze.
1. Przednieyszemu śpiewakowi psalm Dawidów.
W Panu ia ufam. Iakoż tedy mówicie duszy moiéy: Ulatuy iako ptak z góry swoiéy?
2. Bo oto niepobożni naciągaią łuk, przykładaią strzałę swą na cięciwę, aby strzelali w ciemności na uprzeyme sercem.
3. Ale zamysły ich będą skażone; bo sprawiedliwy cóż uczynił?
4. Pan iest w kościele[7] świętym swoim, stolica Pańska iest na niebie; oczy iego upatruią, powieki iego doświadczaią synów ludzkich.[8]
5. Pan doświadcza sprawiedliwego; ale niepobożnego, i miłuiącego nieprawość ma w nienawiści dusza iego.
6. Wyleie iako deszcz na niepobożne sidła, ogień i siarkę, a wicher będzie cząstką kielicha ich.

7. Bo sprawiedliwy Pan, sprawiedliwość miłuie, na szczerego patrzą oczy iego.

  1. Ps. 7, 16. Ps. 9, 16. Przy. 5, 22.
  2. Ps. 14, 1. Ps. 53, 2.
  3. Ps. 94, 7.
  4. Ps. 29, 10. Ps. 145, 13. Ps. 146, 10. Ier. 10, 10. Tren. 5, 19. Dan. 4, 34. r. 6, 27.
  5. Ps. 18, 28. Ps. 34, 7.
  6. 2 Moy. 21, 22. 23. 5 Moy. 10, 18.
  7. Abak. 2, 20.
  8. Ps. 94, 9. Ps. 113, 6.