Strona:Biblia Gdańska wyd.1840.pdf/615

Błogosławiony człowiek, któremu odpuszczono nieprawość, a którego zakryty iest grzéch.
 2. Błogosławiony^[1] człowiek, któremu nie poczyta Pan nieprawości, a w którego duchu niemasz zdrady.
 3. Gdym milczał, schnęły kości moie w narzekaniu moiém na każdy dzień.
 4. Ponieważ we dnie i w nocy ociężała nademną ręka twoia, obróciła się wilgotność moia w suszą letnią. Sela.
 5. Przetoż grzéch móy oznaymiłem tobie, a nieprawości moiéy nie kryłem. Rzekłem: Wyznam^[2] na się przestępstwa moie Panu, a tyś odpuścił nieprawość grzéchu mego. Sela.
 6. Oto się tobie będzie modlił każdy święty, czasu, którego możesz bydź znaleziony, a choć wzbiorą powodzi wód wielkich, przecię go nie dosięgą.^[3]
 7. Tyś iest ucieczką^[4] moią; od uciśnienia zachowasz mię, i piosnkami radosnego wybawienia uraczysz mię. Sela.
 8. Damci rozum, i nauczę cię drogi, po któréy masz chodzić; damci radę, obróciwszy na cię oko moie.
 9. Nie bądźcież iako koń, albo iako muł, którzy rozumu niemaią, których gęby uzdą^[5] i wędzidłem kiełznać musisz, aby się na cię nie porywały.
 10. Wiele boleści przypada na^[6] złośnika; ale ufaiącego w Panu miłosierdzie ogarnie.
 11. Weselcie się w Panu, i raduycie się sprawiedliwi, a wykrzykaycie wszyscy, którzyście serca szczerego.

Psalm XXXIII.

 I. Upomina wierne, aby Boga chwalili dla tego, iż w obietnicach wierny, w sprawach możny, sprawiedliwy i dobrotliwy. II. Ufność swą w Bogu pokłada a łaski i dobroci iego żąda.
Weselcie się w Panu sprawiedliwi; bo szczerym przystoi chwalić Pana.
 2. Wysławiaycie Pana na harfie, na lutni, na instrumencie o dziesięci stronach śpiewaycie mu.
 3. Spiewaycież mu piosnkę nową; dobrze mu i głośno graycie.
 4. Albowiem szczere iest słowo Pańskie, i wszystkie sprawy iego wierne.
 5. Miłuie sąd i sprawiedliwość; pełna^[7] iest ziemia miłosierdzia Pańskiego.
 6. Słowem Pańskiém są niebiosa^[8] uczynione, a Duchem ust iego wszystko woysko ich.
 7. Który zgromadził iako na kupę^[9] wody morskie, i złożył do skarbu przepaści.
 8. Niech się boi Pana wszystka ziemia; niech się go lękaią wszyscy obywatele okręgu ziemi.
 9. Albowiem on^[10] rzekł, i stało się; on rozkazał, a stanęło.
 10. Pan rozprasza rady narodów, a wniwecz^[11] obraca zamysły ludzkie;
 11. Ale rada^[12] Pańska trwa na wieki, a myśli serce iego od narodu do narodu.
 12. Błogosławiony^[13] naród, którego Pan iest Bogiem iego, lud, który sobie obrał za dziedzictwo.
 13. Pan patrzy z^[14] nieba i widzi wszystkie syny ludzkie.
 14. Z mieysca mieszkania swego pogląda na wszystkie obywatele ziemi.
 15. Który stworzył serce każdego z nich, upatruie wszystkie sprawy ich.
 16. Nie bywa Król wybawiony przez wielkość woyska, ani mocarz nie uydzie przez wielką moc swoię.
 17. Omylnyć iest koń ku wybawieniu, a nie wyrywa wielkością mocy swoiéy.
 18. Oto, oko Pańskie^[15] nad tymi, którzy się go boią, nad tymi, którzy dufaią w miłosierdziu iego;
 19. Aby wyrwał od śmierci duszę ich, a pożywił ie w głodzie.
 20. Dusza nasza oczekiwa Pana; on ratunek nasz i tarcza nasza.

 21. W nim zaprawdę rozweseli się serce nasze: bo w imieniu iego świętém ufamy.

1. Rzym. 4, 7.
2. Przyp. 28, 13. 1 Ian. 1, 9.
3. Izai. 55, 6. 2 Kor. 6, 2.
4. Ps. 9, 10.
5. Przyp. 26, 3.
6. Izai. 57, 20.
7. Ps. 119, 64.
8. 1 M. 1, 6. 7. 8.
9. Iob. 38, 8. Ier. 5, 22.
10. 1 Moy. 1, 2. 3.
11. Iob. 5, 12.
12. Przyp. 19, 21. Izai. 46, 10.
13. Ps. 65, 5. Ps. 144, 15.
14. 2 Kron. 17, 9. Iob. 28, 34.
15. Iob. 36, 7. Ps. 34, 16. 1 Piotr. 3, 12.