się, a nie widziałem sprawiedliwego opuszczonego, ani nasienia iego żebrzącego chleba.
26. Na każdy dzień pokazuie miłosierdzie i pożycza, a przecię nasienie iego iest w błogosławieństwie.
27. Odstąp od złego, a czyń dobrze, a będziesz mieszkał na wieki.
28. Albowiem Pan miłuie sąd, a nie opuści świętych[1] swoich, na wieki w straży iego będą; ale nasienie niepobożnych będzie wykorzenione.
29. Sprawiedliwi odziedziczą ziemię, i będą w niéy mieszkali na wieki.
30. Usta sprawiedliwego mówią mądrość, a ięzyk[2] iego sąd opowiada.
31. Zakon Boga iego iest w sercu iego; przetoż nie zachwieią się nogi iego.
32. Wypatruie niepobożny sprawiedliwego, i szuka iakoby go zabił;
33. Ale Pan nie zostawi go w ręku iego, i nie potępi go, gdy będzie sądzony.
34. Oczekiway Pana, i strzeż drogi iego, a on cię wywyższy, abyś odziedziczył ziemię; a oglądasz, gdy niepobożni wytraceni będą.
35. Widziałem niezbożnika nader wyniosłego, a rozłożonego iako drzewo zielone samorosłe:
36. Ale przeminął, a oto, go nie było; szukałem go, alem go znaleść nie mógł.
37. Poyrzy na niewinnego, a przypatrz się szczeremu, że ostatnie rzeczy takiego człowieka są spokoyne.
38. Lecz przestępcy pospołu poginą, a niezbożnicy na ostatek wykorzenieni będą.
39. Wszakże zbawienie sprawiedliwych iest od Pana, który iest mocą ich czasu uciśnienia.
40. Wspomaga ich Pan, i wyrywa ie; wyrywa ie od niepobożnych, i zachowywa ie; bo w nim nadzieię maią.
I. W utrapieniu duszy i ciała Boga Prorok o ulżenie prosi. II. okazuiąc mu rany sumnienia, plagi cielesne, sił nawątlenie, przyiaciół odstąpienie, niepryiaciół[3] chytre praktyki. III. Dufa, że go Bóg, któremu on grzéch swóy wyznawa, wysłucha i poratuie.
1. Psalm Dawidów ku przypominaniu.
2. Panie! w popędliwości twoiéy nie nacieray na mię, a w gniewie twoim nie karz mię.
3. Albowiem strzały twoie utknęły we mnie, a ręka twoia dolega mię.
4. Niemasz nic całego w ciele moiém dla rozgniéwania twego; niemasz odpoczynku kościom moim dla grzechu moiego.
5. Bo nieprawości moie przycisnęły głowę moię; iako brzemię ciężkie obciążyły mię.
6. Ziątrzyły się, i pogniły rany moie dla głupstwa moiego.
7. Skurczyłem się,[4] i skrzywiłem się bardzo, na każdy dzień w żałobie chodzę.
8. Albowiem wnętrzności moie pełne są brzydkości, a niemasz nic całego w ciele moiém.
9. Zemdlałem, i startym iest bardzo, ryczę dla trwogi serca mego.
10. Panie! przed tobą iest wszystka żądość moia, a wzdychanie moie przed tobą nie iest skryte.
11. Serce moie skacze; opuściła mię siła moia, a iasności oczu moich niemasz przy mnie.
12. Którzy mię miłuią, i przyiaciele moi stronią od ran moich, a powinowaci moi z daleka stoią.
13. I zastawili sidła ci, którzy szukaią duszy moiéy; a którzy mi szukaią złego, mówili przewrotnie, i zdrady przez cały dzień zmyślali.
14. Alem ia niby głuchy nie słyszał, a iako niemy, który ust swoich nie otwiera.
15. I stałem się iako człowiek który nic nie słyszy, i niema odporu w uściech swoich.
16. Albowiem na cię, Panie! ocze-
