cienia skrzydeł twoich uciekam się, aż przeminie utrapienie.
3. Będę wołał do Boga naywyższego, do Boga, który wykonywa sprawę moię.
4. On pośle z nieba, i wybawi mię od pohańbienia tego, który mię chce pochłonąć. Sela. Pośle mi Bóg miłosierdzie swoie i prawdę swą.
5. Dusza moia iest w pośzród[1] lwów; leżę między palącymi, między synami ludzkimi, których zęby iako włocznie i strzały, i ięzyk ich miecz[2] ostry.
6. Wywyżże się[3] nad niebiosa, o Boże! a nade wszystką ziemią chwała twoia.
7. Sieci zastawili na nogi moie, nachylili duszę moię, wykopali dół przed obliczem moiém; ale sami wpadli weń. Sela.[4]
8. Gotowe iest serce moie, Boże! gotowe iest serce moie; śpiewać i wychwalać cię będę.
9. Ocuć się chwało moia! ocuć się, lutnio i harfo! gdy na świtaniu powstawam.
10. Będę cię wysławił między ludem, Panie! a będęć śpiewał między narody.
11. Albowiem wielkie iest aż do niebios miłosierdzie[5] twoie, i aż pod obłoki prawda twoia.
12. Wywyżże się nad niebiosa, a Boże! a nade wszystką ziemią wywyż chwałę twoię.
I. Na rayce Saulowe narzekaiąc, potwarzy i złość ich opisuie. II. Prosi, żeby Bóg rady ich pomieszał. III. Tuszy, że ludzie rząd i sąd Bogu przyznaią z upadku przyszłego nieprzyiaciół.
1. Przednieyszemu śpiewakowi, iako: Nie zatracay, pieśń złota Dawidowa.
2. O zgromadzenie! Izali poprawdzie sprawiedliwość mówicie? A uprzeymież sądzicie, wy synowie ludzcy?
3. Owszem, radniéy w sercu nieprawości knuiecie, a gwałty rąk waszych na ziemi odważacie.
4. Odłączyli się niezbożnicy zaraz od narodzenia; pobłądzili zaraz z żywota matki swéy, mówiąc kłamstwo.
5. Iad[6] maią w sobie, iako wężowy, iako iad żmiie głuchéy, która zatula ucho swoie,
6. Aby nie słyszała głosu zaklinacza, ani czarownika w czarach biegłego.
7. O Boże! pokruszże zęby ich w uściech ich; połam, Panie! lwiąt trzonowe zęby.
8. Niech się rozpłyną iako woda, niech się wniwecz obrócą; niech będą iako ten, który naciąga łuk, wszakże się strzały iego łamią.
9. Iako ślimak, który schodzi i niszczeie; iako martwy płod niewieści niech nie oglądaią słońca.
10. Ciernie wasze pierwéy niż wypuści tarny swoie, za zielona w gniewie Bożym iako wichrem porwane będzie.
11. I będzie się weselił sprawiedliwy, gdy uyrzy pomstę; nogi swoie umyie we krwi niepobożnego.
12. I rzecze każdy: Zaprawdęć sprawiedliwy odniesie pożytek sprawiedliwości swoiéy; zaisteć iest Bóg, który sądzi na ziemi.
I. Dawid od sług Saulowych obskoczony sobie wyswobodzenia, a onym kaźni od Boga żąda. II. Cieszy się, iż go Bóg pewnie wysłucha, III. za co chwałę oddawać obiecuie.
1. Przedniéyszemu śpiewakowi, iako: Nie zatracay, złota pieśń Dawidowa, gdy posłał Saul,[7] aby strzeżono domu iego, a zabito go.
2. Wyrwi mię od nieprzyiaciół moich, o Boże móy! a od powstawaiących przeciwko mnie uczyń mię bespiecznym.
3. Wyrwi mię od tych, którzy broią nieprawość, a od mężów krwawych wybaw mię.
4. Albowiem oto czyhaią na duszę moię; zbieraią się przeciwko mnie
- ↑
Błąd w druku; powinno być – pośrzód.
- ↑ Ps. 55, 22. Ps. 59, 8.
- ↑ Ps. 108, 6.
- ↑ Ps. 7, 16. Ps. 9, 16. Przy. 26, 27. Kazn. 10, 8.
- ↑ Ps. 36, 6. Ps. 108, 5.
- ↑ Ps. 140, 4.
- ↑ 1 Sam. 19, 11.
