Strona:Biblia Gdańska wyd.1840.pdf/634

Ta strona została przepisana.

10. Nawiedzasz ziemię, i odwilżasz ią; obficie ią ubogacasz strumieniem Bożym, napełnionym wodami, i gotuiesz zboże ich, gdy ią tak przyprawiasz.
11. Zagony iéy napawasz, brozdy iéy zniżasz, dżdżami ią odmiękczasz, a urodzaiom iéy błogosławisz.
12. Koronuiesz rok dobrocią twą, a ścieszki twoie skrapiasz tłustością.
13. Skrapiasz pastwiska na pustyniach, tak że i pagórki radością przepasane bywaią.
14. Przyodziewaią się pola stadami owiec, a doliny okrywaią się zbożem, tak że wykrzykaią i śpiewaią.

Psalm LXVI.


I. Do chwały Bożéy upomina dla spraw rządu i władzy iego powszechnéy nad wszystkimi narody, II. ślubuiąc Bogu ofiary i chwały, iż duszy iego dobrze uczynił.
1. Przednieyszemu śpiewakowi pieśń psalmu.
2. Wykrzykay Bogu wszystka ziemio! Spiewaycież psalmy na chwałę imienia iego, ogłaszaycie sławę i chwałę iego.
3. Rzeczcież Bogu: Iakoś straszny w sprawach twoich! Dla wielkości mocy twoiéy obłudnieć się podadzą nieprzyiaciele twoi.
4. Wszystkać się ziemia kłaniać, i śpiewaćci będzie; psalm śpiewać będzie imieniowi twemu. Sela.
5. Póydźcież, a oglądaycie sprawy Boże; straszny iest w sprawach swoich przy synach ludzkich.
6. Obrócił[1] morze w ziemię suchą; rzekę[2] przeszli suchą nogą; tameśmyć się weselili w nim.
7. Panuie w mocy swéy na wieki; oczy iego patrzą na narody; odporni nie wywyższą się. Sela.
8. Błogosławcież narodowie Boga naszego, i ogłaszaycie głos chwały iego.
9. Zachował przy zdrowiu duszę naszę, a nie dał się powinąć nodze naszéy.
10. Albowiemeś nas doświadczył, o Boże! wypławiłeś nas ogniem, tak iako śrebro pławione bywa.
11. Nagnałeś nas był w sieć, a ścisnąłeś uciskiem biodra nasze.
12. Wsadziłeś człowieka na głowę naszę; weszliśmy byli w ogień i w wodę, wszakżeś nas wywiódł na ochłodę.
14[3]. Przetoż wnidę do domu twego z całopaleniem, a oddamci śluby moie,
14. Któreć ślubowały wargi moie, i wyrzekły usta moie w utrapieniu moiém.
15. Całopalenia z tłustych baranów będęć ofiarował z kadzeniem, będęć ofiarował woły i kozły. Sela.
16. Póydźcie, słuchaycie, a będę opowiadał wszystkim, którzy się boicie Boga, co uczynił duszy moiéy.
17. Do niegom usty swemi wołał, a wywyższałem go ięzykiem moim.
18. Bymbył[4] patrzał na nieprawość w sercu moiém, nie wysłuchałby był Pan.
19. Aleć zaiste wysłuchał Bóg, a był pilen głosu modlitwy moiéy.
20. Błogosławiony Bóg, który nie odrzucił modlitwy moiéy, ani odiął miłosierdzia swego odemnie.

Psalm LXVII.


I. Żąda, żeby Bóg kościołowi swemu błogosławił, II. żeby takowąż łaskę i innym narodom w Chrystusie obiawił, nawet i urodzaiom ziemskim błogosławił.
1. Przednieyszemu śpiewakowi na Neginoth psalm ku śpiewaniu.
2. Boże! zmiłuy się nad nami, a błogosław nam, rozświeć oblicze twoie nad nami. Sela;
3. Aby tak poznali na ziemi drogę twoię, a po wszystkich narodziech zbawienie twoie.
4. Tedy cię będą wysławiali narodowie, o Boże! Będą cię wysławiać wszyscy ludzie.
5. Radować się będą i wykrzykać narodowie; bo ty będziesz sądził[5] ludzi w sprawiedliwości, a narody będziesz sprawował na ziemi. Sela.

6. Będą cię wysławiać narodowie,

  1. 2 Moy. 14, 21. 22.
  2. Ioz. 3, 16. Ps. 114, 3.
  3. Przypis własny Wikiźródeł Błąd w druku; powinno być – 13.
  4. Mich. 3, 4.
  5. Izai. 11, 4. Mich. 4, 3.