10. Nawiedzasz ziemię, i odwilżasz ią; obficie ią ubogacasz strumieniem Bożym, napełnionym wodami, i gotuiesz zboże ich, gdy ią tak przyprawiasz.
11. Zagony iéy napawasz, brozdy iéy zniżasz, dżdżami ią odmiękczasz, a urodzaiom iéy błogosławisz.
12. Koronuiesz rok dobrocią twą, a ścieszki twoie skrapiasz tłustością.
13. Skrapiasz pastwiska na pustyniach, tak że i pagórki radością przepasane bywaią.
14. Przyodziewaią się pola stadami owiec, a doliny okrywaią się zbożem, tak że wykrzykaią i śpiewaią.
I. Do chwały Bożéy upomina dla spraw rządu i władzy iego powszechnéy nad wszystkimi narody, II. ślubuiąc Bogu ofiary i chwały, iż duszy iego dobrze uczynił.
1. Przednieyszemu śpiewakowi pieśń psalmu.
2. Wykrzykay Bogu wszystka ziemio! Spiewaycież psalmy na chwałę imienia iego, ogłaszaycie sławę i chwałę iego.
3. Rzeczcież Bogu: Iakoś straszny w sprawach twoich! Dla wielkości mocy twoiéy obłudnieć się podadzą nieprzyiaciele twoi.
4. Wszystkać się ziemia kłaniać, i śpiewaćci będzie; psalm śpiewać będzie imieniowi twemu. Sela.
5. Póydźcież, a oglądaycie sprawy Boże; straszny iest w sprawach swoich przy synach ludzkich.
6. Obrócił[1] morze w ziemię suchą; rzekę[2] przeszli suchą nogą; tameśmyć się weselili w nim.
7. Panuie w mocy swéy na wieki; oczy iego patrzą na narody; odporni nie wywyższą się. Sela.
8. Błogosławcież narodowie Boga naszego, i ogłaszaycie głos chwały iego.
9. Zachował przy zdrowiu duszę naszę, a nie dał się powinąć nodze naszéy.
10. Albowiemeś nas doświadczył, o Boże! wypławiłeś nas ogniem, tak iako śrebro pławione bywa.
11. Nagnałeś nas był w sieć, a ścisnąłeś uciskiem biodra nasze.
12. Wsadziłeś człowieka na głowę naszę; weszliśmy byli w ogień i w wodę, wszakżeś nas wywiódł na ochłodę.
14[3]. Przetoż wnidę do domu twego z całopaleniem, a oddamci śluby moie,
14. Któreć ślubowały wargi moie, i wyrzekły usta moie w utrapieniu moiém.
15. Całopalenia z tłustych baranów będęć ofiarował z kadzeniem, będęć ofiarował woły i kozły. Sela.
16. Póydźcie, słuchaycie, a będę opowiadał wszystkim, którzy się boicie Boga, co uczynił duszy moiéy.
17. Do niegom usty swemi wołał, a wywyższałem go ięzykiem moim.
18. Bymbył[4] patrzał na nieprawość w sercu moiém, nie wysłuchałby był Pan.
19. Aleć zaiste wysłuchał Bóg, a był pilen głosu modlitwy moiéy.
20. Błogosławiony Bóg, który nie odrzucił modlitwy moiéy, ani odiął miłosierdzia swego odemnie.
I. Żąda, żeby Bóg kościołowi swemu błogosławił, II. żeby takowąż łaskę i innym narodom w Chrystusie obiawił, nawet i urodzaiom ziemskim błogosławił.
1. Przednieyszemu śpiewakowi na Neginoth psalm ku śpiewaniu.
2. Boże! zmiłuy się nad nami, a błogosław nam, rozświeć oblicze twoie nad nami. Sela;
3. Aby tak poznali na ziemi drogę twoię, a po wszystkich narodziech zbawienie twoie.
4. Tedy cię będą wysławiali narodowie, o Boże! Będą cię wysławiać wszyscy ludzie.
5. Radować się będą i wykrzykać narodowie; bo ty będziesz sądził[5] ludzi w sprawiedliwości, a narody będziesz sprawował na ziemi. Sela.
6. Będą cię wysławiać narodowie,
- ↑ 2 Moy. 14, 21. 22.
- ↑ Ioz. 3, 16. Ps. 114, 3.
- ↑
Błąd w druku; powinno być – 13.
- ↑ Mich. 3, 4.
- ↑ Izai. 11, 4. Mich. 4, 3.
