Strona:Biblia Gdańska wyd.1840.pdf/652

Ta strona została przepisana.

skrzydłami iego bespiecznym będziesz; prawda iego tarczą i puklerzem.
5. Nie ulękniesz się strachu nocnego, ani strzały lataiącéy we dnie;
6. Ani zarazy morowéy, która przechodzi w ciemności, ani powietrza morowego, które zatraca w południe.
7. Padnie po boku twym tysiąc, a dziesięć tysięcy po prawéy stronie twoiéy; ale się do ciebie nie przybliży.
8. Tylko to oczyma twemi obaczysz, a nadgrodę niepobożnych oglądasz.
9. Ponieważeś ty Pana, który iest nadzieią moią, i Naywyższego za przybytek swóy położył,
10. Nie potka cię nic złego, ani iaka plaga przybliży się do namiotu twego.
11. Albowiem Aniołom[1] swoim przykazał o tobie, aby cię strzegli na wszystkich drogach twoich.
12. Na rękach nosić cię będą, byś snadź nie obraził o kamień nogi twoiéy.
13. Po lwie, i po bazylisku deptać będziesz, lwię i smoka podepcesz.
14. Iż się we mnie, mówi Pan, rozkochał, wyrwę go, i wywyższę go, przeto iż poznał imię moie.
15. Będzie mię wzywał, a wysłucham go; Ia z nim będę w utrapieniu, wyrwę go, i uwielbię go.
16. Długością dni nasycę go, i okażę mu zbawienie moie.

Psalm XCII.


I. Upomina do wysławiania Pana dla dziwnego rządu, i niedościgłych spraw iego. II. Otuchę czyni, że sprawiedliwy zakwitnie, i Pana chwalić będzie.
1. Psalm a pieśń na dzień sobotny.
2. Dobra rzecz iest wysławiać Pana, a śpiewać imieniowi twemu, o Naywyższy!
3. Opowiadać z poranku miłosierdzie twoie, i prawdę twoię na każdą noc,
4. Na instrumencie dziesiąci stronach, na lutni, i na harfie z śpiewaniem.
5. Albowiemeś mię rozweselił Panie! sprawami twemi; o sprawach rąk twoich śpiewać będę.
6. O iako wielmożne są sprawy twoie, Panie! bardzo głębokie są myśli twoie.
7. Człowiek bydlęcy nie zna, a głupi nie zrozumiewa tego,
8. Iż wyrastaią niezbożnicy iako ziele, a kwitną wszyscy, którzy czynią nieprawość, aby byli wykorzenieni aż na wieki;
9. Ale ty, o Naywyższy! iesteś Panem na wieki.
10. Albowiem oto, nieprzyiaciele twoi Panie! albowiem oto, nieprzyiaciele twoi zginą; rozproszeni będą wszyscy, którzy czynią nieprawość.
11. Ale róg móy wywyższysz iako[2] iednorożców; pokropiony będę oleykiem świeżym.
12. I uyrzy oko moie nieszczęście tych, co na mię czuhaią; o złośnikach, którzy powstawaią przeciwko mnie, usłyszą uszy moie.
13. Sprawiedliwy iako[3] palma zakwitnie, iako cedr na Libanie rozmnoży się.
14. Wszczepieni w domu Pańskim, w sieniach Boga naszego zakwitną.
15. Nawet i w szędziwości przyniosą owoc, czerstwymi i zielonymi będą;
16. Aby to opowiadano, że uprzeymym iest Pan, skała moia, a że w nim niemasz żadnéy nieprawości.

Psalm XCIII.


Proroctwo o królestwie Pana Chrystusowym, w którym wielbi Boga, iż swoich od naiazdów nieprzyiacielskich broni.
Pan[4] króluie, oblekł się w dostoyność; oblekł się Pan w możność, i przepasał się; utwierdził téż okrąg świata, aby się nie poruszył.
2. Utwierdzona iest stolica twoia przed wszystkimi czasy; tyś iest od wieczności.

3. Podniosły rzeki, o Panie! pod-

  1. Ps. 71, 3. Matt. 4, 6. Łuk. 4, 10.
  2. 4 Moy. 23, 22.
  3. Ps. 1, 3.
  4. Ps. 96, 10. 97, 1. 99, 1.