niosły rzeki szum swóy; podniosły rzeki nawałności swoie.
4. Nad szum wielkich wód, nad mocne wały morskie mocnieyszy iest Pan na wysokości.
5. Swiadectwa twoie są bardzo[1] pewne; świętobliwość, Panie! iest domu twego ozdobą na wieczne dni.
I. Dawid woła Boga na pomstę przeciwko złym, mowy i sprawy ich opisuiąc. II. Upomina, żeby nie szaleli, gdyż Bóg wszystko widzi, słyszy, zrozumiewa, a dobrych, acz ie czasem ku ich dobremu karze, nie opuszcza.
Boże[2] pomst! Panie Boże pomst! roziaśniy się.
2. Podnieś się, o Sędzio wszystkiéy ziemi! a day zapłatę pysznym.
3. Dokądże niepobożni, Panie! dokądże niepobożni radować się będą?
4. Długoż będą świegotać, i hardzie mówić, chlubiąc się wszyscy, którzy czynią nieprawość?
5. Lud twóy, Panie! trzeć, a dziedzictwo twoie trapić?
6. Wdowy i przychodnie mordować? a sierotki zabiiać?
7. Mówiąc: Nie widzi tego Pan, ani tego rozumie Bóg[3] Iakubów?
8. Zrozumiciesz, o wy bydlęcy między ludźmi! a wy szaleni kiedyż zrozumiecie?
9. Izali ten, który szczepił ucho, nie słyszy? i który ukształtował oko, izali nie widzi?
10. Izali ten, który ćwiczy narody, nie będzie karał? który uczy człowieka umieiętności.
11. Pan zna myśli ludzkie, iż są[4] szczerą marnością.
12. Błogosławiony iest mąż, którego ty ćwiczysz, Panie! a zakonu twego uczysz go.
13. Abyś mu sprawił pokóy od złych dni, ażby był wykopany dół niezbożnikowi.
14. Albowiem nie opuści Pan ludu swego, a dziedzictwa swego nie zaniecha.
15. Ale aż ku sprawiedliwości obróci się sąd, a za nim wszyscy serca uprzeymego.
16. Któżby się był zastawił za mną przeciwko złośnikom? ktoby się był uiął o mię przeciwko tym, którzy czynią nieprawość?
17. By mi był Pan nie przybył na pomoc, małoby była nie mieszkała dusza moia w milczeniu.[5]
18. Iużem był rzekł: Zachwiała się noga moia; ale miłosierdzie twoie, o Panie! zatrzymało mię.
19. W wielkości utrapienia mego, we wnętrznościach moich, pociechy twoie rozweselały duszę moię.
20. Izali z tobą towarzyszy stolica nieprawości tych, którzy stanowią krzywdę miasto prawa?
21. Którzy się zbieraią przeciwko duszy sprawiedliwego, a krew niewinną potępiaią?
22. Ale Pan iest twierdzą moią, a Bóg móy skałą dufności moiéy.
23. Onci obróci na nie nieprawość ich, a dla złości ich wytraci ie; wytraci ie Pan, Bóg nasz.
I. Dawid Izraelczyki upomina, aby Pana z wielmożności, z rządu wszystkich rzeczy, i z łaskawego do siebie wezania, wielbili. II. Od nieposłuszeństwa i uporu ie odwodzi.
Póydźcież, śpiewaymy Panu; wykrzykaymy skale zbawienia naszego.
2. Uprzedźmy oblicze iego z chwałą; psalmy mu śpiewaymy.
3. Albowiem Pan iest Bóg wielki, i Król wielki nadewszystkie bogi.
4. W iegoż rękach są głębokości ziemi, i wierzchy gór iego są.
5. Iegoż iest morze, bo ie on uczynił; i ziemia, którą ręce iego ukształtowały.
6. Póydźcie, kłaniaymy się, a upadaymy przed nim; klękaymy przed Panem, stworzycielem naszym.
7. Onci iest zaiste Bóg nasz, a myśmy lud pastwiska iego, i owce rąk iego. Dziś, ieźli[6] głos iego usłyszycie,
8. Nie zatwardzaycież serca swego, iako w Meryba, a iako czasu kuszenia na puszczy.
