24. Wzgardzili téż ziemią pożądaną, nie wierząc słowu iego.[1]
25. I szemrząc w namieciech swoich, nie byli posłuszni głosowi Pańskiemu.
26. Przetoż podniósł rękę swoię[2] przeciwko nim, aby ie pobił na puszczy;
27. A żeby rozrzucił nasienie ich między Pogany, i rozproszył ie po ziemiach.
28. Zprzęgli się téż byli z bałwanem[3] Baalfegorem, a iedli ofiary umarłych.
29. A tak draznili Boga sprawami swemi, że się na nie oborzyła[4] plaga;
30. Aż się zastawił[5] Finees, a pomstę uczynił, i rozerwana iest ona plaga;
31. Co mu poczytano ku sprawiedliwości od narodu do narodu, aż na wieki.
32. Znowu go byli wzruszyli do gniewu u wód Meryba, tak iż się źle działo i z Moyżeszem[6] dla nich.
33. Albowiem rozdrażnili ducha iego, że wyrzekł co niesłuszna[7] usty swemi.
34. Nad to nie wytracili onych narodów, o których im był Pan[8] powiedział.
35. Ale pomięszawszy się z onymi narodami, nauczyli się spraw ich:[9]
36. I służyli bałwanom ich, które im były sidłem.
37. Albowiem diabłom ofiarowali[10] syny swoie, i córki swoie,
38. I wylewali krew niewinną, krew synów swoich, i córek swoich, które ofiarowali bałwanom rytym Chananeyskim, tak że splugawiona była ziemia oném krwi rozlaniem.
39. I zmazali się sprawami swemi, a cudzołożyli wynalazkami swymi,
40. Przetoż zapaliwszy się Pan w popędliwości przeciw ludowi swemu, obrzydził sobie dziedzictwo swoie,
41. I podał ie w ręce Poganom; a panowali nad nimi, którzy ie mieli w nienawiści;
42. I uciskali ie nieprzyiaciele ich, tak że poniżeni byli pod ręką ich.
43. Częstokroć ie[11] wybawiał; wszakże go oni wzruszali do gniewu radami swemi, zaczym poniżeni byli dla nieprawości swoich.
44. A wszakże weyrzał na ucisk ich, i usłyszał wołanie ich.
45. Bo sobie wspomniał na przymierze[12] swoie z nimi, a żałował tego według wielkiéy litości swoiéy.
46. Tak że im ziednał miłosierdzie przed oczyma wszystkich, którzy ie byli poimali.
47. Wybawże nas, Panie, Boże nasz! a zgromadź nas[13] z tych Poganó, abyśmy wysławiali imię świętobliwości twoiéy, a chlubili się w chwale twoiéy.
48. Błogosławiony Pan, Bóg Izraelski, od wieków aż na wieki; na co niech rzecze wszystek lud: Amen, Halleluiah.
I. Upomina wszystkich do wielbienia Boga. II. Bo on ludzi z wygania[14] i nędzy, i więzienia, z chorób, i z niebespieczeństwa morskiego wybawia. III. Uskarza się, że mało tych, którzyby sprawy Bożéy mądrze uważali.
Wysławiaycie[15] Pana; albowiem dobry; albowiem na wieki miłosierdzie iego.
2. Niech o tym powiedzą ci, których odkupił Pan, iako ie wykupił z ręki nieprzyiacielskiéy,
3. A zgromadził ie z ziem, od wschodu i od zachodu, od północy i od morza.
4. Błądzili po puszczy, po pustyni bezdrożnéy; miasta dla mieszkania nie znayduiąc,
5. Byli głodnymi i pragnącymi, aż w nich omdlewała dusza ich.
6. A gdy wołali do Pana w utrapieniu swoiém, z ucisku ich wyrywał ie;
7. I prowadził ie drogą prostą, aby przyszli do miasta, w którémby mieszkali.
8. Niechayże wysławiaią przed Pa-
- ↑ 4 Moy. 14, 1. 2. 3.
- ↑ 4 Moy. 14, 28. 29.
- ↑ 4 Moy. 25, 3.
- ↑ 4 Moy. 25, 4. 5.
- ↑ 4 Moy. 25, 7.
- ↑ 4 Moy. 20, 11.
- ↑ 4 Moy. 20, 10.
- ↑ 5 Moy. 7, 2.
- ↑ Sędź. 1, 21.
- ↑ 2 Król. 16, 3.
- ↑ Sędź. 2, 16.
- ↑ 5 Moy. 30, 1. 2. 3.
- ↑ 1 Kron. 16, 35.
- ↑ Błąd w druku; powinno być – wygnania.
- ↑ Ps. 106, 1. Ps. 118, 1. Ps. 136, 1.