Wikiźródła

Strona:Biblia Gdańska wyd.1840.pdf/661

Ta strona została przepisana.

 24. Wzgardzili téż ziemią pożądaną, nie wierząc słowu iego.[1]
 25. I szemrząc w namieciech swoich, nie byli posłuszni głosowi Pańskiemu.
 26. Przetoż podniósł rękę swoię[2] przeciwko nim, aby ie pobił na puszczy;
 27. A żeby rozrzucił nasienie ich między Pogany, i rozproszył ie po ziemiach.
 28. Zprzęgli się téż byli z bałwanem[3] Baalfegorem, a iedli ofiary umarłych.
 29. A tak draznili Boga sprawami swemi, że się na nie oborzyła[4] plaga;
 30. Aż się zastawił[5] Finees, a pomstę uczynił, i rozerwana iest ona plaga;
 31. Co mu poczytano ku sprawiedliwości od narodu do narodu, aż na wieki.
 32. Znowu go byli wzruszyli do gniewu u wód Meryba, tak iż się źle działo i z Moyżeszem[6] dla nich.
 33. Albowiem rozdrażnili ducha iego, że wyrzekł co niesłuszna[7] usty swemi.
 34. Nad to nie wytracili onych narodów, o których im był Pan[8] powiedział.
 35. Ale pomięszawszy się z onymi narodami, nauczyli się spraw ich:[9]
 36. I służyli bałwanom ich, które im były sidłem.
 37. Albowiem diabłom ofiarowali[10] syny swoie, i córki swoie,
 38. I wylewali krew niewinną, krew synów swoich, i córek swoich, które ofiarowali bałwanom rytym Chananeyskim, tak że splugawiona była ziemia oném krwi rozlaniem.
 39. I zmazali się sprawami swemi, a cudzołożyli wynalazkami swymi,
 40. Przetoż zapaliwszy się Pan w popędliwości przeciw ludowi swemu, obrzydził sobie dziedzictwo swoie,
 41. I podał ie w ręce Poganom; a panowali nad nimi, którzy ie mieli w nienawiści;
 42. I uciskali ie nieprzyiaciele ich, tak że poniżeni byli pod ręką ich.
 43. Częstokroć ie[11] wybawiał; wszakże go oni wzruszali do gniewu radami swemi, zaczym poniżeni byli dla nieprawości swoich.
 44. A wszakże weyrzał na ucisk ich, i usłyszał wołanie ich.
 45. Bo sobie wspomniał na przymierze[12] swoie z nimi, a żałował tego według wielkiéy litości swoiéy.
 46. Tak że im ziednał miłosierdzie przed oczyma wszystkich, którzy ie byli poimali.
 47. Wybawże nas, Panie, Boże nasz! a zgromadź nas[13] z tych Poganó, abyśmy wysławiali imię świętobliwości twoiéy, a chlubili się w chwale twoiéy.
 48. Błogosławiony Pan, Bóg Izraelski, od wieków aż na wieki; na co niech rzecze wszystek lud: Amen, Halleluiah.

Psalm CVII.


 I. Upomina wszystkich do wielbienia Boga. II. Bo on ludzi z wygania[14] i nędzy, i więzienia, z chorób, i z niebespieczeństwa morskiego wybawia. III. Uskarza się, że mało tych, którzyby sprawy Bożéy mądrze uważali.
Wysławiaycie[15] Pana; albowiem dobry; albowiem na wieki miłosierdzie iego.
 2. Niech o tym powiedzą ci, których odkupił Pan, iako ie wykupił z ręki nieprzyiacielskiéy,
 3. A zgromadził ie z ziem, od wschodu i od zachodu, od północy i od morza.
 4. Błądzili po puszczy, po pustyni bezdrożnéy; miasta dla mieszkania nie znayduiąc,
 5. Byli głodnymi i pragnącymi, aż w nich omdlewała dusza ich.
 6. A gdy wołali do Pana w utrapieniu swoiém, z ucisku ich wyrywał ie;
 7. I prowadził ie drogą prostą, aby przyszli do miasta, w którémby mieszkali.

 8. Niechayże wysławiaią przed Pa-

  1. ↑ 4 Moy. 14, 1. 2. 3.
  2. ↑ 4 Moy. 14, 28. 29.
  3. ↑ 4 Moy. 25, 3.
  4. ↑ 4 Moy. 25, 4. 5.
  5. ↑ 4 Moy. 25, 7.
  6. ↑ 4 Moy. 20, 11.
  7. ↑ 4 Moy. 20, 10.
  8. ↑ 5 Moy. 7, 2.
  9. ↑ Sędź. 1, 21.
  10. ↑ 2 Król. 16, 3.
  11. ↑ Sędź. 2, 16.
  12. ↑ 5 Moy. 30, 1. 2. 3.
  13. ↑ 1 Kron. 16, 35.
  14. ↑ Przypis własny Wikiźródeł Błąd w druku; powinno być – wygnania.
  15. ↑ Ps. 106, 1. Ps. 118, 1. Ps. 136, 1.
Źródło: „https://pl.wikisource.org/w/index.php?title=Strona:Biblia_Gdańska_wyd.1840.pdf/661&oldid=1823759”