20. Takowa zapłata niech będzie przeciwnikom moim od Pana, i tym, którzy źle mówią przeciwko duszy moiéy.
21. Ale ty, Panie! o Panie! użyy nademną litości dla imienia twego; a iż dobre iest miłosierdzie twoie, wyrwiyże mię.
22. Bomci ia iest ubogi i nędzny, a serce moie zranione iest w wnętrznościach moich.
23. Iako cień, który[1] ustępuie, uchodzić muszę; zganiaią mię iako szarańczą.
24. Kolana moie upadaią od postu, a ciało moie wychudło z tłustości.
25. Nad to stałem się im pośmiewiskiem; gdy mię widzą, kiwaią głowami swemi.
26. Wspomóżże mię, o Panie, Boże móy! zachoway mię według miłosierdzia swego,
27. Tak aby poznać mogli, iż to ręka twoia, a żeś ty, Panie! to uczynił.
28. Niechże oni przeklinaią, ty błogosław; którzy powstali, niech będą zawstydzeni, aby się weselił sługa twóy.
29. Niech będą przeciwnicy moi w hańbę obleczeni, a niech się przyodzieią, iako płaszczem, zelżywością swoią.
30. Będę Pana wielce wysławiał usty swemi, a w pośrzód wielu chwalić go będę,
31. Przeto że stoi po prawéy stronie nędznemu, aby go wybawił od tych, którzy osądzaią duszę iego.
I. Dawid opisuie urząd królewski i kapłański syna Bożego; II. pokazuie skutki tego urzędu; i nad nieprzyiaciółmi sławne zwycięstwo.
1. Psalm Dawidów.
Rzekł Pan[2] Panu memu: Siądź po prawicy moiéy, dokąd nie położę nieprzyiaciół twoich podnóżkiem nóg twoich.
2. Laskę mocy twoiéy pośle Pan z Syonu, mówiąc: Panuy w pośrzód nieprzyiaciół twoich.
3. Lud twóy będzie dobrowolny w dzień zwycięstwa twego w ozdobie świętobliwości, a rozrodzi się płód twóy z żywota iako rosa na świtaniu.
4. Przysiągł Pan, a nie będzie tego żałował, mówiąc: Tyś iest Kapłanem na wieki według porządku Melchysedechowego.[3]
5. Pan po prawicy twoiéy potrze Króle w dzień gniewu[4] swego.
6. Będzie sądził narody, i wszystko napełni trupami; potłucze głowę nad wielą ziem panuiącą.
7. Z strumienia na drodze pić będzie; przetoż wywyższy[5] głowę.
I. Prorok napomina Izraelczyki, aby dziękowali Panu za dobrodzieystwa, które pokazował oycom ich. II. Boiaźń Bożą zaleca, i naśladowcom iéy doskonałe szczęście obiecuie.
1. Halleluiah.
Będę wysławiał Pana całém sercem w radzie szczerych, i w zgromadzeniu.
2. Wielkie sprawy Pańskie, iawne u wszystkich, którzy się w nich kochaią.
3. Chwalebne i ozdobne dzieło iego, a sprawiedliwość iego trwa na wieki.
4. Pamiątkę cudów swoich uczynił miłosierny a litościwy Pan.
5. Dał pokarm tym, którzy się go boią, pamiętaiąc wiecznie na przymierze swoie.
6. Moc spraw swoich oznaymił ludowi swemu, dawszy im dziedzictwo Poganów.
7. Uczynki rąk iego prawda i sąd; nieodmienne są wszystkie przykazania iego,
8. Utwierdzone na wieki wieczne, uczynione w prawdzie i w szczerości.
9. Wykupienie posławszy ludowi swemu, przykazał na wieki strzedz przymierza swego; święte i straszne iest imię iego.
10. Początek[6] mądrości iest boiaźń Pańska; rozumu dobrego nabywaią wszyscy, którzy rozkazanie Pańskie czynią; chwała iego trwa na wieki.
