Dawid od woyska Saulowego w iaskini obskoczony, ciężkości duszy swoiéy Bogu przekłada, prosząc, aby go wybawił.
1. Pieśń wyuczaiąca Dawidowa, gdy był[1] w iaskini, modlitwa iego.
2. Głosem moim do Pana wołam; głosem moim Panu się modlę.
3. Wylewam przed obliczem[2] iego żądość moię, a utrapienie moie przed oblicznością iego oznaymuię.
4. Gdy bywa ściśniony duch móy we mnie, ty znasz ścieszkę moię; na drodze, którą chodzę, ukryli na mię sidło.
5. Oglądamli się na prawą stronę, a przypatruię się, niemasz ktoby mię znał; zginęła ucieczka moia, niemasz ktoby się uiął o duszę moię.
6. Panie! do ciebie wołam, mówiąc: Tyś nadzieia moia, tyś dział móy w ziemi żywiących.
7. Posłuchay pilnie wołania mego, bom bardzo znędzony; wyrwi mię od tych, którzy mię prześladuią; albowiem są mocnieyszymi nad mię.
8. Wywiedźże z ciemnicy duszę moię, abym chwalił imię twoie; obstąpią mię sprawiedliwi, gdy mi dobrodzieystwo uczynisz.
I. Prosi Prorok, żeby Pan modlitwę iego wysłuchał, a onego według sprawiedliwości swéy nie sądził. II. Żąda, aby go Pan Duchem S. rządził.
1. Psalm Dawidów.
Panie! wysłuchay modlitwę moię; dla prawdy twoiéy wysłuchay mię i dla sprawiedliwości twoiéy.
2. A nie wchodź w sąd z sługą twoim; albowiem nie będzie[3] usprawiedliwiony przed obliczem twoiém żaden żywiący.
3. Gdyż prześladuie nieprzyiaciel duszę moię, potarł równo z ziemią żywot móy; sprawił to, że muszę mieszkać[4] w ciemnościach, iako ci, którzy zdawna pomarli.
4. I ściśniony iest we mnie duch móy, a we wnętrznościach moich niszczeie serce moie.
5. Wspominam sobie dni dawne, i rozmyślam o wszystkich sprawach twoich, i uczynki rąk twoich rozbieram.
6. Wyciągam ręce moie ku tobie; dusza moia, iako sucha ziemia, ciebie pragnie. Sela.
7. Pośpiesz się, a wysłuchay mię, Panie! ustawa duch móy; nie ukrywayże oblicza twego przedemną; bomci podobny zstępuiącym[5] do grobu,
8. Spraw, abym rano słyszał miłosierdzie twoie, bo w tobie ufam; oznaymi mi drogę, którąbym miał chodzić; bo do ciebie podnoszę duszę moię,
9. Wyrwi mię od nieprzyiaciół moich, Panie! do ciebie się uciekam.
10. Naucz mię czynić wolę twoię, albowiemeś ty Bóg móy; duch twóy dobry niech mię prowadzi po ziemi prawéy.
11. Dla imienia twego, Panie! obżyw mię; dla sprawiedliwości twoiéy wywiedź z utrapienia duszę moię.
12. I dla miłosierdzia twego wytrać nieprzyiacioły moie, a wygładź wszystkie przeciwniki duszy moiéy; bom ia sługa twóy.
I. Panu za zwycięstwo dziękuie, do którego się odzywa, i łaskę iego wynosi. II. Żąda, żeby go Bóg z ludem iego błogosławił, szczęśliwe bydź powiadaiąc te, których Pan iest Bogiem.
1. Pieśń Dawidowa.
Błogosławiony Pan, skała[6] moia, który ćwiczy ręce moie[7] do bitwy, a palce moie do woyny.
2. Miłosierdziem moiém, i twierdzą[8] moię, ucieczką moią, wybawicielem moim, i tarczą moią on mi iest, przetoż w nim dufam; onci[9] podbiia pod mię lud móy.
3. Panie! cóż iest[10] człowiek, że nań