21. Dziedzictwu prędko z początku nabytemu naostatek błogosławić nie będą.
22. Nie mów: Oddam złym. Oczekiway na Pana, a wybawi cię.[1]
23. Obrzydliwością Panu dwoiaki gwicht, a szale fałszywe nie podobaią mu się.
24. Od Pana bywaią sprawowane drogi[2] męża; ale człowiek iakoż zrozumie drogę iego?
25. Pożrzeć rzecz poświęconą, iest człowiekowi sidłem; a poślubiwszy co, tego zaś szukać iakoby tego uyść.
26. Król mądry rozprasza niezbożne, i przywodzi na nie pomstę.
27. Dusza ludzka iest pochodnią Pańską, która doświadcza wszystkich skrytości wnętrznych.
28. Miłosierdzie i prawda Króla strzegą, a stolica iego miłosierdziem wsparta bywa.
29. Ozdoba młodzieńców[3] iest siła ich, a szędziwość poczciwością starców.
30. Złemu są lekarstwem siności ran, i razy przenikaiące do wnętrzności żywota iego.
Serce królewskie iest w ręce Pańskiéy iako potoki wód; kędy chce, nakłoni ie.
2. Wszelka droga człowieka prosta iest[4] przed oczyma iego; ale Pan iest, który serca waży.
3. Czynić sprawiedliwość i sąd, bardziéy się Panu podoba, niżeli ofiara.
4. Wyniosłość oczu i nadętość serca, i oranie niepobożnych są grzechem.
5. Myśli pracowitego pewne[5] dostatki przynoszą; ale każdego skwapliwego przynoszą pewną nędzę.
6. Zebrane skarby ięzykiem[6] kłamliwym są marnością pomiiącą tych, którzy szukaią śmierci.
7. Drapiestwo niezbożnych potrwoży ie; bo nie chcieli czynić to, co było sprawiedliwego.
8. Mąż, którego droga przewrotna, obcym iest; ale sprawa czystego iest prosta.
9. Lepiéy iest mieszkać[7] w kącie pod dachem, niżeli z żoną swarliwą w domu przestronnym.
10. Dusza niezbożnego pragnie złego, a przyiaciel iego nie bywa wdzięczny w oczach iego.
11. Gdy karzą[8] naśmiewcę, prostak mędrszym bywa; a gdy rostropnie postępuią z mądrym, przyimuie naukę.
12. Bóg dawa przestrogę sprawiedliwemu na domie niezbożnika, który podwraca niezbożnych dla złości ich.
13. Kto zatula ucho swe na wołanie ubogiego, i on sam będzie wołał, a nie będzie wysłuchany.
14. Dar potaiemnie dany uśmierza zapalczywość; i upominek w zanadra włożony gniew wielki uspokaia.
15. Radość się mnoży sprawiedliwemu, gdy się sąd odprawuie; ale strach tym, którzy czynią nieprawość.
16. Człowiek błądzący z drogi mądrości w zebraniu umarłych odpoczywać będzie.
17. Mąż, który dobrą myśl miłuie, stawa się ubogim; a kto miłuie wino i oleyki, nie zbogaci się.
18. Niezbożnik będzie okupem[9] za sprawiedliwego, a za uprzeyme przewrotnik.
19. Lepiéy mieszkać[10] w ziemi pustéy, niż z żoną swarliwą i gniewliwą.
20. Skarb pożądany i oléy są w przybytku mądrego; ale głupi człowiek pożera go.
21. Kto naśladuie sprawiedliwości i miłosierdzia, znayduie żywot, sprawiedliwość, i sławę.
22. Mądry ubiega miasto mocarzów, a burzy potęgę ufności ich.
23. Kto strzeże ust swoich i ięzyka swego, strzeże od ucisków duszy swoiéy.
24. Hardego i pysznego imię iest naśmiewca, który wszysko poniewoli i z pychą czyni.
