Strona:Biblia Gdańska wyd.1840.pdf/706

Ta strona została przepisana.

3. Bicz na[1] konia, ogłowka na osła, a kiy potrzebny iest na grzbiet głupiego.
4. Nie odpowiaday głupiemu według głupstwa iego, abyś mu i ty nie był podobny.
5. Odpowiedz głupiemu według głupstwa iego, aby się sobie nie zdał bydź mądrym.
6. Iakoby nogi obciął; tak się bezprawia dopuszcza, kto się głupiemu poselstwa powierza.
7. Iako nierówne są goleni u chromego: tak iest powieść w uściech głupich.
8. Iako kiedy kto przywięzuie kamień drogi do procy: tak czyni ten, który uczciwość głupiemu wyrządza.
9. Iako ciernie, gdy się dostanie w rękę piianego: tak przypowieść iest w uściech głupich.
10. Wielki Pan stworzył wszystko, a dawa zapłatę głupiemu, dawa także zapłatę przestępcom.
11. Iako pies wraca się do zwrócenia[2] swego: tak głupi powtarza głupstwo swoie.
12. Uyrzyszli człowieka, co się sobie zda bydź mądrym, nadzieia o głupim[3] lepsza iest, niżeli o nim.
13. Leniwy mówi: Lew na drodze, lew na ulicach.
14. Iako się drzwi obracaią na zawiasach swoich: tak leniwiec na łóżku swoiém.
15. Leniwiec[4] rękę kryie do zanadrz swych, a ciężko mu iéy podnosić do ust swoich.
16. Leniwiec zda się sobie bydź mędrszym, niżeli siedm odpowiadaiących z rozsądkiem.
17. Iakoby téż psa za uszy łapał, kto się mimo idąc w cudzą zwadę wdawa.
18. Iako szalony wypuszcza iskry i strzały śmiertelne:
19. Tak iest każdy, który podchodzi przyiaciela swego, a mówi: Azam ia nie żartował?
20. Gdy niestawa drew, gaśnie ogień; tak gdy nie będzie klatecznika,[5] ucichnie zwada.
21. Iako węgiel martwy służy do rozniecenia, i drwa do ognia: tak człowiek swarliwy[6] do rozniecenia zwady.
22. Słowa obmowcy[7] są iako słowa zranionych; a wszakże przenikaią do wnętrzności żywota.
23. Wargi nieprzyiacielskie i serce złe są iako śrebrna piana, którą polewaią naczynie gliniane.
24. Ten, co kogo nienawidzi, za inszego się udawa wargami swemi; ale w sercu swoiém myśli o zdradzie.
25. Gdyć się ochotnym mową swą ukazuie, nie wierz mu; bo siedmioraka obrzydliwość iest w sercu iego.
26. Nienawiść zdradliwie bywa pokryta; ale odkryta bywa złość iéy w zgromadzeniu.
27. Kto drugiemu dół[8] kopie, wpada weń; a kto kamień toczy, na niego się obraca.
28. Człowiek ięzyka kłamliwego ma utrapione w nienawiści, a usta łagodne przywodzą do upadku.

ROZDZIAŁ XXVII.

Nie chlub się ze dnia[9] iutrzeyszego; bo nie wiesz, coć przyniesie dzień dzisieyszy.
2. Niechay cię kto inny chwali, a nie usta twoie; obcy, a nie wargi twoie.
3. Ciężkić iest kamień, i piasek ważny; ale gniew głupiego cięższy, niż to oboie.
4. Okrutnyć iest gniew, i nagła popędliwość; ale przed zazdrością któż się ostoi?
5. Lepsza iest przymowka iawna, niżeli miłość skryta.
6. Lepsze są rany[10] od przyiaciela, niż łagodne całowanie człowieka nienawidzącego.
7. Dusza nasycona i plastr miodu podepce; ale głodnéy duszy i gorzkość wszelaka słodka.
8. Iako ptak odlatuie od gniazda swoiego: tak człowiek odchodzi od mieysca swego.

9. Iako maść i kadzenie uwesela

  1. Ps. 32, 9. 10. Przyp. 10, 13.
  2. 2 Piotr 2, 22.
  3. Przyp. 29, 20.
  4. Przyp. 19, 24.
  5. Przyp. 22, 10.
  6. Przyp. 15, 18.
  7. Przyp. 18, 8.
  8. Ps. 7, 16. 9, 16. Ps. 57, 7.
  9. Iak. 4, 13. 14.
  10. Ps. 141, 5.