14. Błogosławiony człowiek, który się zawsze boi; ale kto zatwardza serce swoie, wpada we złe.
15. Pan niezbożny, panuiący nad ludem ubogim, iest iako lew ryczący, i iako niedźwiedź głodny.
16. Książę bezrozumne wielkim iest drapieżcą: ale kto nienawidzi łakomstwa, przedłuży dni swoich.
17. Człowieka, który gwałt czyni krwi ludzkiéy, choćby i do dołu uciekał, nikt nie zatrzyma.
18. Kto chodzi w uprzeymości, zachowany będzie; ale przewrotny na drogach swoich oraz upadnie.
19. Kto sprawuie[1] ziemię swoię, chlebem nasycony bywa; ale kto naśladuie próżnuiących, ubostwem nasycony bywa.
20. Mąż wierny przyczyni błogosławieństwa; ale kto się prędko chce[2] zbogacić, nie bywa bez winy.
21. Mieć wzgląd[3] na osobę, rzecz nie dobra; bo nie ieden dla kęsa chleba stawa się przewrotnym.
22. Prędko chce człowiek[4] zazdrościwy zbogatnieć, a nie wie, iż nań niedostatek przyidzie.
23. Kto strofuie człowieka, większą potym łaskę znayduie, niż ten, co pochlebia ięzykiem.
24. Kto łupi oyca swego, albo matkę swoię, a mówi: Iż to nie grzéch, towarzyszem iest mężoboycy.
25. Wysokomyślny[5] wszczyna zwadę; ale kto nadzieię ma w Panu, dostatek mieć będzie.
26. Kto ufa w sercu swém, głupi iest; ale kto sobie mądrze poczyna, ten uydzie nieszczęścia.
27. Kto dawa ubogiemu, nie będzie miał niedostatku; ale kto od niego odwraca oczy swe, wielkie przeklęctwa nań przyidą.[6]
28. Gdy niepobożni powstawaią, kryie się człowiek; ale gdy giną, sprawiedliwi się rozmnażaią.
Człowiek, który na częste karanie zatwardza kark swóy, nagle zniszczeie, i nie wskóra.
2. Gdy się rozmnażaią[7] sprawiedliwi, weseli się lud; ale gdy panuie bezbożnik, wzdycha lud.
3. Mąż, który miłuie mądrość, uwesela oyca[8] twego; ale kto chowa[9] nierządnice, traci maiętność.
4. Król sądem ziemię utwierdza; ale mąż, który dary bierze, podwraca ią.
5. Człowiek, który pochlebia przyiacielowi swemu, rozciąga sieć przed nogami iego.
6. Występek złego iest mu sidłem; ale sprawiedliwy śpiewa i weseli się.
7. Sprawiedliwy wyrozumiewa[10] sprawą nędznych; ale niezbożnik niema z to rozumu i umieiętności.
8. Mężowie naśmiewcy zawodzą miasto; ale mądrzy odwracaią gniew.
9. Mąż mądry, wiedzieli spór z mężem głupim, choćby się gniewał, choćby się téż śmiał, nie będzie miał pokoiu.
10. Mężowie krwawi nienawidzą uprzeymego; ale uprzeymi staranie wiodą o duszę iego.
11. Wszystkiego ducha swego[11] wywiera głupi; ale mądry na dalszy czas go zawściąga.
12. Pana, który rad słucha słów kłamliwych, wszyscy słudzy iego są niepobożni.
13. Ubogi i zdzierca potkali się; a wszakże obudwu oczy Pan oświeca.
14. Króla, który[12] sądzi uciśnione według prawdy, stolica iego na wieki utwierdzona będzie.
15. Rózga i karność mądrość dawa; ale dziecię swawolne zawstydza[13] matkę swoię.
16. Gdy się rozmnażaią niezbożni, rozmnaża się i przestępstwo; ale sprawiedliwi[14] upadek ich oglądaią.
17. Karz syna[15] twego, a sprawić odpoczynienie, i sposobi roskosz duszy twoiéy.
18. Gdy proroctwo ustawa, lud by-
- ↑ Przyp. 12, 11.
- ↑ Przyp. 13, 11. r. 20, 21.
- ↑ Przyp. 28, 5. r. 24, 23.
- ↑ Przyp. 20, 21.
- ↑ Przyp. 13, 10.
- ↑ 5 Moy. 15, 7. 8. Przyp. 19, 17. r. 22, 9.
- ↑ Przyp. 11, 10. r. 28, 28.
- ↑ Przyp. 10, 1. r. 15, 20.
- ↑ Przyp. 28, 7. Łuk. 15, 13. 14.
- ↑ Przyp. 28, 5.
- ↑ Przyp. 14, 33.
- ↑ Przyp. 25, 5.
- ↑ Przyp. 10, 1. r. 17, 21.
- ↑ Ps. 37, 36. Ps. 58, 11. Ps. 91, 8.
- ↑ Przyp. 23, 13.
