II. 7. A Moyżesz miał ośmdziesiąt lat, a Aaron ośmdziesiąt i trzy lata, gdy mówili do Faraona.
8. Rzekł tedy Pan do Moyżesza, i do Aarona, mówiąc:
9. Gdy wam rzecze Farao, mówiąc: Uczyńcie iaki cud, tedy rzeczesz do Aarona: Weźmiy laskę twoię, a porzuć przed Faraonem, a obróci się w węża.
III. 10. I przyszedł Moyżesz z Aaronem do Faraona, i uczynili tak, iako rozkazał Pan; i porzucił Aaron laskę swoię przed Faraonem, i przed sługami iego, która się obróciła w węża.
IV. 11. Wezwał téż Farao mędrców i czarowników i uczynili i[1] ci czarownicy Egipscy przez czary swe także.
12. I porzucił każdy laskę swą, a obróciły się w węże; ale pożarła laska Aaronowa laski ich.
13. I zatwardziało serce Faraonowe, i nie usłuchał ich, iako powiedział Pan.
14. Zatym rzekł Pan do Moyżesza: Ociężało serce Faraonowe; nie chce puścić ludu tego.
15. Idź do Faraona rano; Oto, wynidzie nad wodę, tedy staniesz przeciwko niemu nad brzegiem rzéki, a laskę, która się była obróciła w węża, weźmiesz w rękę twoię;
16. I rzeczesz do niego: Pan Bóg Hebreyczyków posłał mię do ciebie, mówiąc: Wypuść lud móy, aby mi służyli na puszczy; a oto, nie usłuchałeś dotąd.
17. Przetoż tak mówi Pan: Potym poznasz, żem ia Pan; Oto, ia uderzę laską, która iest w ręce moiéy, na wody, które są w rzéce, a obrócą się w krew.
18. A ryby, które są w rzéce, pozdychaią, i zśmierdnie się rzéka, i spracuią się Egipczanie, szukaiąc dla napoiu wód z rzéki.
19. Tedy rzekł Pan do Moyżesza: Mów do Aarona: Weźmiy laskę twoię, a wyciągniy rękę twą na wody Egipskie, na rzéki ich, na strugi ich, i na ieziora ich, i na wszelkie zgromadzenie wód ich, i obrócą się w krew, i będzie krew po wszystkiéy ziemi Egipskiéy, tak w naczyniach drewnianych, iako w kamiennych.
20. I uczynili tak Moyżesz i Aaron, iako rozkazał Pan; i podniosłszy laskę, uderzył wody, które były w rzéce, przed oczyma Faraonowymi, i przed oczyma sług iego; i obróciły się wszystkie wody, które były w rzéce, w krew.
21. A ryby, które były w rzéce, pozdychały, i zśmierdła się rzéka, że nie mogli Egipczany pić wody z rzéki; i była krew po wszystkiéy ziemi Egipskiéy.
22. I uczynili także czarownicy Egipscy czarami swymi; i zatwardziało serce Faraonowe, i nie usłuchał ich, iako był powiedział Pan.
23. A odwróciwszy się Farao, poszedł do domu swego, a nie przyłożył serca swego i do tego.
24. I kopali wszyscy Egipczanie około rzéki, szukaiąc wody, aby pili; bo nie mogli pić wody z rzéki.
25. I wypełniło się siedm dni, iako zaraził Pan rzekę.
I. Moyżesz cuda czyni, którym równych czarownicy Egipscy czynić niemogli 1 — 5. II. Zaby 6 — 15. III. Wszy 16 — 19. IV. I robactwo na Egipt przywodzi 20 — 27. V. Farao obłudnie uniżony, serce swe zatwardza, i ludu wypuścić nie chce 28 — 32.
I rzekł Pan do Moyżesza: Wnidź do Faraona, a mów do niego: Tak mówi Pan: Wypuść lud móy, aby mi służył.
2. Ale ieźli ty nie będziesz chciał puścić, oto, ia zarażę wszystkie granice twoie żabami.
3. I wyda rzéka żaby, które wylézą i wnidą do domu twego, i do komory łoża twego, i na pościel twoię, i do domu sług twoich, i między lud twóy, i do pieców twoich, i w dzieże twoie.
4. Tak na cię, iako na lud twóy, i na wszystkie sługi twoie polézą żaby.
5. Tedy rzekł Pan do Moyżesza: Rzecz do Aarona: Wyciągniy rękę twoię z laską twą na rzeki, na strugi, i na ieziora, a wywiedź żaby na ziemię Egipską.
II. 6. Tedy wyciągnął Aaron rękę swą na wody Egipskie, i wylazły żaby, które okryły ziemię Egipską.
