Strona:Biblia Gdańska wyd.1840.pdf/915

Ta strona została przepisana.

każdy dzień z potraw swoich królewskich i z wina, które on sam piiał, a żeby ich tak chował przez trzy lata, a po wyiściu ich żeby stawali przed obliczem królewskiém.
6. A byli między nimi z synów Iudskich: Daniel, Ananiasz, Misael, i Azaryasz.
7. I dał im przełożony nad komorniki imiona, a Daniela nazwał Baltazarem, a Ananiasza Sadrachem, a Misaela Mesachem, a Azaryasza Abednegiem.
II. 8. Ale Daniel postanowił w sercu swoiém, żeby się nie mazał pokarmem potraw[1] królewskich, ani winom, które Król piiał; przetoż tego szukał u przełożonego nad komorniki, żeby się nie zmazał.
9. I ziednał Bóg Danielowi łaskę i miłość przed obliczem przełożonego nad komorniki.
10. I rzekł przełożony nad komorniki do Daniela: Ia się boię Króla, pana mego, który wam postanowił pokarm wasz i napóy wasz: który ieźliby obaczył, że twarzy wasze chudsze są, niż innych młodzieńców, którzy iednako z wami maią bydź wychowami[2], tedy mię przyprawicie o gardło u Króla.
11. I rzekł Daniel do sługi, którego był postanowił przełożony nad komorniki nad Danielem, Ananiaszem, Misaelem i Azaryaszem:
12. Doświadcz proszę sług twoich przez dziesięć dni, a niech nam dadzą iarzyn, którebyśmy iedli, i wody, którąbyśmy pili.
13. Potym przypatrzysz się twarzom naszym, i twarzom innych młodzieńców, którzy iadają pokarm z potraw królewskich, a iako obaczysz, tak czynisz z sługami twymi.
14. I usłuchał ich w tym, a doświadczył ich przez dziesięć dni.
15. A po wyiściu dziesiąci dni okazało się, że twarzy ich były pięknieysze, i byli tłustsi na ciele, niż wszyscy młodzieńcy, którzy iadali pokarm z potraw królewskich.
16. Przetoż on sługa brał on obrok potraw ich, i wino napoiu ich, a dawał im iarzyny.
III. 17. A onym czterem młodzieńcom dał Bóg umieiętność i rozum we wszelakiém piśmie i mądrości; nad to Danielowi dał wyrozumienie wszelakiego widzenia i snów.
18. A gdy wyszły dni, po których ie Król przyprowadzić rozkazał, przywiódł ie przełożony nad komorniki przed twarz Nabuchodonozora.
19. I mówił z nimi Król; ale nie był znaleziony między onymi wszystkimi, iako Daniel, Ananiasz, Misael i Azaryasz; i stawali przed obliczem królewskiém.
20. A w każdém słowie mądrości i rozumu, o które się ich Król pytał, znalazł ie dziesięć kroć biegleysze nad wszystkie mędrce i praktykarze, którzy byli we wszystkiém królewstwie iego.
21. I był tam Daniel[3] aż do roku pierwszego Króla Cyrusa.

ROZDZIAŁ II.


I. Sen, którego mędrcy Babilońscy nie mogli na pamięć przywieść 1 — 12. II. Daniel maiąc go od Boga obiawiony, przypomina Nabuchodonozorowi, i wykłada 13 — 45. III. a za to z towarzyszami swymi wywyższenia dostępuie 46 — 49.
Roku wtórego królowania Nabuchodonozora miał Nabuchodonozor sen, i ztrwożył się duch iego, i przerwał mu się sen iego.
2. Tedy Król rozkazał zwołać mędrców, i praktykarzów, i czarnoksiężników, Chaldeyczyków, aby oznaymili Królowi sen iego; którzy przyszli i stanęli przed obliczem królewskiém.
3. I rzekł Król do nich: Miałem sen, i ztrwożył się duch móy, tak że nie wiem, co mi się śniło.
4. Tedy odpowiedzieli Chaldeyczycy Królowi po Syryysku: Królu, żyy na wieki! Powiedz sen sługom twoim, a oznaymiemyć wykład iego.

5. Odpowiedział Król i rzekł do Chaldeyczyków: Ta rzecz iuż mi z pamięci wypadła; ieźli mi nie oznaymicie snu i wykładu iego, na sztuki rozsiekani będziecie, a domy wasze w gnoiewisko obrócone będą;

  1. 3 Moy. 11, 1. 5 Moy. 14.
  2. Przypis własny Wikiźródeł Błąd w druku; powinno być – wychowani.
  3. Dan. 6, 28.