Strona:Biblia Gdańska wyd.1840.pdf/927

Ta strona została przepisana.

20. Ten baran, któregoś widział maiącego dwa rogi, są Królowie Medski i Perski.
21. A ten kozieł kosmaty iest Król Grecki, a ten róg wielki, który iest między oczyma iego, iest Król pierwszy.
22. A iż złamany iest, a powstały cztery miasto niego, czworo królestw z iego narodu powstaną, ale nie z taką mocą.
23. A przy kończeniu królestwa ich, gdy przestępnicy złości dopełnią, powstanie Król niewstydliwéy twarzy i chytry;
24. I zmocni się siła iego, aczkolwiek nie iego siłą, tak że na podziw będzie wytracał, a szczęśliwie mu się powiedzie, i wszystko wykona; bo wytracać będzie mocarze i lud święty;
25. A przemysłem iego poszczęści mu się zdrada w ręku iego, a uwielbi sam siebie w sercu swoiém, i czasu pokoiu wiele ich pogubi; nad to i przeciw Książęciu Książąt powstanie, a wszakże bez ręku pokruszony będzie.
26. A to widzenie wieczorne i poranne, o którém powiedziano, iest sama prawda; przetoż ty zapieczętuy to widzenie, bo iest wielu dni.
27. Tedym ia Daniel zemdlał, i chorowałem przez kilka dni; potym wstawszy odprawowałem sprawy królewskie, a zdumiewałem się nad oném widzeniem, czego iednak nikt nie baczył.

ROZDZIAŁ IX.


I. Modlitwa Danielowa 1 — 19. II. Proroctwo o przyiściu i o sprawach Pana Chrystusowych 20 — 26. III. i o zkazie Ieruzalemu 27.
Roku pierwszego Daryusza, syna Aswerusowego, z nasienia Medów, który był postawiony Królem na królestwem Chaldeyskiém.
2. Roku pierwszego królowania iego ia Daniel zrozumiałem z ksiąg liczbę lat, o których było słowo Pańskie Ieremiasza[1] Proroka, że się wypełnić miało spustoszenie Ieruzalemskie w siedmdziesiąt lat.
3. I obróciłem oblicze moie do Pana Boga, szukaiąc go modlitwą i proźbami w poście i w worze i w popiele.
4. Modliłem się tedy Panu Bogu memu, a wyznawaiąc rzekłem: Proszę Panie![2] Boże wielki[3] i straszny, strzegący przymierza i miłosierdzia tym, którzy cię[4] miłuią, i strzegą przykazań twoich;
5. Zgrzeszyliśmy i przewrotnieśmy czynili, i niezbożnieśmy się sprawowali, i sprzeciwiliśmy się, a odstąpiliśmy od przykazań twoich i od sądów twoich;
6. I nie słuchaliśmy sług twoich Proroków, którzy mawiali w imieniu twoiém do Królów naszych, do Książąt naszych, i do oyców naszych i do wszystkiego ludu ziemi.
7. Tobie, Panie![5] sprawiedliwość, a nam zawstydzenie twarzy należy, iako się to dzieie dnia tego mężom Iudskim i obywatelom Ieruzalemskim i wszystkiemu Izraelowi, bliskim i dalekim we wszystkich ziemiach, do którycheś ie wygnał dla przestępstwa ich, którém wystąpili przeciwko tobie.
8. Panie! namci należy zawstydzenie[6] twarzy, Królom naszym, Książętom naszym i oycom naszym, bośmy zgrzeszyli przeciwko tobie;
9. Ale Panu, Bogu naszemu miłosierdzie i litość. Ponieważeśmy mu odporni byli,
10. A nie byliśmy posłuszni głosowi Pana, Boga naszego, żebyśmy chodzili w ustawach iego, które on dał przed oblicze nasze przez Proroki, sługi swe;

11. Owszem wszyscy Izraelczycy przestąpili zakon twóy i odchylili się, żeby nie słuchali głosu twego: przetoż się wylało na nas to złorzeczeństwo i przeklęctwo, które iest napisane w zakonie[7] Moyżesza, sługi Bożego; bośmy zgrzeszyli przeciwko niemu.

  1. Ier. 25, 11. 12. r. 29, 10.
  2. Neh. 1, 5.
  3. 5 Moy. 7, 9.
  4. 2 Moy. 20, 6.
  5. Ps. 145, 17. Ier. 9, 24. Łuk. 18, 13.
  6. Neh. 9, 34.
  7. 3 Moy. 26, 16. 5 M. 28, 15. r. 29, 20. r. 30, 18. r. 31, 17. r. 32, 20. Tren. 2, 17. Malach. 2, 2.