i Popi iego, (którzy się więc radowali z niego) przeto że sława iego odchodzi od niego.
6. Nawet i sam do Assyryi zaprowadzony będzie za dar Królowi Iareb; zawstydzi się Efraim, i zasroma się Izrael za radę swoię.
III. 7. Wycięty będzie Król Samaryyski, iako piana na wierzchu wody.
8. I będą wyżyny[1] Awenu wytracone, grzech Izraelski; ciernie i oset wyroście na ołtarzach ich; a rzeką górom: Przykryycie[2] nas, a pagórkom: Upadnicie na nas.
9. Ode dni Gabaa grzeszyłeś, Izraelu! tam się ostali, nie zachwyciła ich w Gabaa bitwa przeciwko synom nieprawości podniesiona.
10. Przetoż ie pokarzę według upodobania mego; bo się zbiorą na nie narodowie, aby byli karani dla dwoiakich nieprawości swoich.
11. Bo Efraim iest iako iałowica wyuczona, kocha się w młoceniu, chociam Ia następował na cudny kark iéy, abym do iazdy używał Efraima, Iuda aby orał, a Iakub aby włoczył.
12. I mówiłem: Sieycie sobie ku sprawiedliwości; żnicie ku miłosierdziu, orzcie[3] sobie nowinę; bo czas iest szukać Pana, aż przyidzie, i spuści na was sprawiedliwość iako deszcz.
13. Aleście orali niepobożność, żęliście nieprawość, iedliście owoc kłamstwa; albowiem ufasz w drodze swéy i w mnóstwie mocarzów twoich.
14. Dla tegoż powstanie rozruch między ludem twoim, a wszystkie zamki twoie poburzone będą, tak iako poburzył Salman Bet[4] Arbel w dzień bitwy; matki z synami roztrącone będą.
15. Oto, tak wam uczyni Bethel dla wielkiéy złości waszéy; Król Izraelski na świtaniu do szczętu zgładzony będzie.
I. Narzeka Bóg na niewdzięczność ludu Izraelskiego 1 — 4. II. Przegraża mu 5 — 7. III. i oświadcza się z miłością. Proroctwo o nawróceniu się Izraela do Pana 8 — 12.
Gdy Izrael był dziecięciem, miłowałem go, a z Egiptu wezwałem[5] Syna mego.
2. Wzywali ich Prorocy, ale oni tém więcéy uchodzili od oblicza ich, Baalom ofiary czynili, a bałwanom rytym kadzili.
3. Chociam Ia Efraima na nogi stawiał, przecię on ie brał na ramiona swoie, a nie chcieli znać, żem Ia ie leczył.
4. Powrozami ludzkimi pociągałem ie, powrozami miłości, a byłem im iako którzy odeymuią iarzmo z czeluści ich, i dawałem im pokarm.
II. 5. Nie wrócić się do ziemi Egipskiéy; ale Assur będzie Królem iego, przeto że się niechcieli nawrócić do mnie.
6. Nad to miecz będzie trwać w mieściech iego, i skazi zawory iego, a pożrze ie dla rady ich.
7. Bo lud móy udał się na to, aby się odwracał odemnie; a chociaż go wołaią do Naywyższego, przecię go nikt nie wywyższa.
III. 8. Iakożbym cię podał o Efraimie? iakożbym cię podał o Izraelu? iakożbym cię podał iako Adamę[6] i położył iako Seboim? Ale się obróciło we mnie serce moie nawet i wnętrzności litości poruszyły się.
9. Nie wykonam gniewu zapalczywości moiéy, nie udam się na skażenie Efraima; bom Ia Bóg, a nie człowiek, w pośrzodku ciebie święty, i nie przyidę przeciwko miastu.
10. Póydą za Panem, który iako lew będzie ryczał; on zaiste tak ryczeć będzie, że ze strachem przybieżą synowie od morza.
11. Ze strachem przybieżą iako ptacy z Egiptu, i iako gołębica z ziemi Assyryyskiéy, i posadzę ie w domach ich, mówi Pan.
12. Efraimczycy mię ogarnęli kłamstwem, a dom Izraelski zdradą, gdy ieszcze Iuda panował z Bogiem, a z Swiętymi wierny był.
