3. Pycha serca twego zdradziła cię, o ty! który mieszkasz w rozpadlinach skalnych, w wysokiém mieszkaniu twoiém, który mówisz w sercu swoiém: Któż mię na ziemię zciągnie?
4. Choćbyś się wywyższył[1] iako orzeł, owszem choćbyś między gwiazdami położył gniazdo twoie, i z tamtąd cię ztargnę, mówi Pan.
5. O iakożeś zniszczony! Izaliż złodzieje[2] przyszli na cię? Izali zbóycy nocni? Izaliby kradli nad potrzebę swoię? Gdyby ci na cię przyszli, co wino zbieraią, izaliby nie zostawili którego grona?
6. Iakoż wyszpiegowane są skarby Ezawa, a wynalezione są skryte rzeczy iego!
7. Aż do granicy wypchną cię wszyscy, z którymi masz przymierze; zdradzą cię, moc wezmą nad tobą ci, z którymi masz pokóy; którzy chléb twóy iedzą, ranęć zdradliwie zadadzą, tak iż się nie obaczysz.
8. Izali dnia[3] onego, mówi Pan, nie wytracę mędrców z Edom, a roztropnych z góry Ezawa?
9. I ulękną się mocarze twoi o Temanie! dla tego, że porażeni będąc wygubieni będą wszyscy z góry Ezawa.
19.[4] Dla bezprawia bratu twemu[5] Iakubowi uczynionego hańba cię okryie, a wykorzeniony będziesz na wieki.
11. Stałeś dnia onego naprzeciwko, dnia onego, gdy cudzy imali woysko iego, i gdy cudzoziemcy wchodzili w bramy iego, a o Ieruzalem los miotali, tyś téż był iako ieden z nich.
12.[6] Nie patrzże tedy na dzień brata swego, na dzień poimania iego; ani się wesel nad syny Iudskimi w dzień zginienia ich, ani hardzie mów usty swemi w dzień ucisku.
13. Nie wchodź w bramę ludu mego w dzień utrapienia ich, ani patrz na złe iego w dzień doległości iego, ani ściągay ręki swéy na maiętność iego w dzień skruszenia iego;
14. Ani stoy na rostaniu dróg, abyś zatracał te, którzy z nich uchodzą; ani podaway nieprzyiacielowi w moc tych, którzy z nich zostali w dzień ucisku.
15. Bo bliski iest dzień Pański przeciwko tym wszystkim narodom; iakoś uczynił, takci[7] się stanie, nadgroda twoia obróci się na głowę twoię.
16. Bo ponieważ wy pić będziecie na górze moiéy świętéy, tak pić będą wszyscy[8] narodowie; ustawicznie, mówię pić i pożerać będą, aż się staną, iakoby ich nie było.
17. A na górze Syon będzie wybawienie, a ta góra będzie święta, i posiędzie dom Iakubów osiadłości swe.
18. I stanie się dom Iakubów ogniem, a dom Iózefów płomieniem, dom zaś Ezawów ścierniskiem; i rozpali się na nie, i strawi ie, a nikt nie zostanie z domu Ezawowego;[9] bo Pan to mówił.
19. A tak odziedziczą krainę południową z górą[10] Ezawa, i równinę z Filistyńczykami; posiędą téż krainę Efraimowę, i krainę Samaryi, i Beniaminowę i Galadską.
20. A zaprowadzeni w niewolą tego woyska synów Izraelskich posiędą to, co było Chananeyczyków aż do Sarepty; a zaprowadzeni w niewolą Ieruzalemczyków posiędą to, co iest na końcu państwa, posiędą z miasty na południe.
21. I wstąpią wybawiciele na górę Syon, aby sądzili górę Ezawa; a tak[11] będzie królestwo samego Pana.
- ↑ Ier. 49, 16.
- ↑ Ier. 49, 9.
- ↑ Izai. 29, 14. Ierem. 49, 7.
- ↑
Błąd w druku; powinno być – 10.
- ↑ 1 Moy. 27, 41. Ezech. 35, 1. Amos. 1, 11.
- ↑ Mich. 4, 11.
- ↑ Ezech. 35, 15.
- ↑ Ps. 75, 9.
- ↑ Iz. 25, 8. Amos. 9, 12.
- ↑ Amos. 9, 12.
- ↑ Mich. 4, 7.
