Strona:Biblia Gdańska wyd.1840.pdf/957

Ta strona została przepisana.

oznaymił Iakubowi przestępstwa iego, a Izraelowi grzech iego.
9. Słuchajyież iuż tego przednieysi w domu Iakubowym, i wodzowie domu Izraelskiego, którzy macie sąd w obrzydliwości, a co iest sprawiedliwego, podwracacie.
10. Każdy buduie Syon[1] krwią, a Ieruzalem nieprawością.
11. Przednieysi iego sądzą według darów, a Kapłani iego za zapłatę uczą, a Prorocy iego za pieniądze prorokuią; a przecię na Panu polegaią, mówiąc: Izali nie iest Pan w pośrzodku nas? Nie przyidzieć na nas nic złego.
12. Przetoż Syon dla was iako pole poorany[2] będzie, a Ieruzalem w gromady gruzu obrócone będzie, a góra domu Bożego w wysokie lasy.

ROZDZIAŁ IV.


I. Proroctwo o sławie królestwa Chrystusowego 1 — 7. II. Upomina do cierpliwego znoszenia więzienia Babilońskiego 8 — 13.
Ale się stanie w ostateczne[3] dni, że utwierdzona będzie góra domu Pańskiego na wierzchu gór, i wywyższona nad pagórki, a narody się do niéy zbiegać będą.
2. I póydzie wiele narodów, mówiąc: Póydźcie, a wstąpmy na górę Pańską, to iest do domu Boga Iakubowego, a będzie nas nauczał dróg swoich, i będziemy chodzili ścieszkami iego; bo zakon z Syonu wynidzie, a słowo Pańskie z Ieruzalemu.[4]
3. Onci sądzić będzie między wielą narodów, a karać będzie narody mocne na długie czasy; i[5] przekuią miecze swe na lemięsze, a oszczepy swe na kosy: nie podniesie miecza naród przeciwko narodowi, ani się więcéy ćwiczyć będą do boiu;
4. Ale każdy będzie[6] siedział pod winną macicą swoią, i pod figowém drzewem swoiém, a nie będzie nikt, coby ie przestraszył; bo to usta Pana zastępów mówiły.
5. Bo wszyscy narodowie chodzić będą, każdy w imieniu boga swego; ale my chodzić będziemy w imieniu Pana, Boga naszego, na wieki wieków.
6. Dnia onego, mówi Pan, zgromadzę[7] chromą, i wygnaną zbiorę, i onę, któréym był źle uczynił;
7. A dam téy chroméy[8] potomstwo, a precz wygnanéy naród możny; i będzie Pan[9] królował nad nimi na górze Syon odtąd aż na wieki.
II. 8. A ty, wieżo trzody, baszto córki Syońskiéy! wiedz, że aż do ciebie przyidzie; przyidzie, mówię, pierwsze państwo, i królestwo córki Ieruzalemskiéy.
9. Czemuż teraz tak bardzo krzyczysz? Izali Króla niemasz w tobie? Izali rayca twóy zginął, że cię ziął ból, iako rodzącą?
10. Boléy a stękay, córko Syońska! iako[10] rodząca; bo iuż wynidziesz z miasta, i będziesz mieszkała w polu, a przyidziesz aż do Babilonu; tam będziesz wybawiona, tam cię Pan[11] odkupił z rąk nieprzyiaciół twoich.
11. A choć się teraz zebrało przeciwko tobie wiele narodów, którzy mówią: Niech będzie splugawiony Syon, a niech na[12] to patrzy oko nasze;
12. Wszakże oni nie znaią myśli Pańskich, ani rozumieią rady iego, iż ie zgromadza iako snopy na boiewisko.
13, Wstańże, a młóć[13], córko Syońska! bo róg twóy uczynię żelazny, a kopyta twoie uczynię miedziane, i pokruszysz wiele narodów; i poświęcę Panu korzyści ich, a maiętności ich Panu wszystkiéy ziemi.

ROZDZIAŁ V.


I. Pośmiewa się lud Boży z nieprzyiaciół 1. II. Proroctwo o narodzeniu Chrystusa Pana i o poselstwie iego 2 — 15.
Zbierże się teraz w hufy o walecznico! oblęż nas; niech laską biią w lice sędziego Izraelskiego.

II. 2. Ale ty, Betlehemie[14] Efrata! acześ naymnieyszy między tysiącami Iudskimi, z ciebie mi iednak wynidzie ten, który będzie panuiącym w

  1. Ezech. 22, 27. Sofon. 3, 3.
  2. Ier. 26, 18.
  3. Izai. 2, 2.
  4. Łuk. 24, 47.
  5. Izai. 2, 4.
  6. 1 Król. 4, 25.
  7. 5 Moy. 30, 3. 4.
  8. Sofon. 3, 19.
  9. Dan. 7, 14. Łuk. 1, 33.
  10. 2 Król. 19, 3.
  11. Iz. 43, 14.
  12. Abd. w. 12.
  13. Izai. 41, 14. 15.
  14. Matt. 2, 5. 6. Ian. 7, 42.